zapobieganie bezkarności urzędników

Naruszenia obowiązków i wykroczenia dyscyplinarne sędziów może badać powołany ustawową specjalny organ zasad VI zalecenia nr R(94)12

W kraju nad Wisłą nie doszłoby do tysięcy LUDZKICH dramatów, gdyby wykonano w całości, zasady, zalecenia i wytyczne organizacji międzynarodowych, których członkiem jest kraj nad Wisłą. Takie jak:

1. Podstawowe zasady [Narodów Zjednoczonych] niezależności sądów i niezawisłości sędziów – dokument przyjęty już w 1985 r.
2. Zalecenie NR R(94)12 Komitetu Ministrów dla Państw Członkowskich dotyczące niezawisłości, sprawności i roli sędziów – przyjęte przez Komitet Ministrów w dniu 13 X 1994 roku na 516 posiedzeniu zastępców ministrów
3. Wytyczne Komitetu Ministrów Rady Europy ws. zwalczania bezkarności poważnych naruszeń praw człowieka – przyjęte przez Komitet Ministrów Rady Europy w dniu 30 marca 2011 r., podczas 1110. posiedzenia Komitetu Zastępców Ministrów.

Źródła:

do pkt.1 i 2
http://www.google.pl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&ved=0CCkQFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.bip.ms.gov.pl%2FData%2FFiles%2F_public%2Fbip%2Fue_koop%2Fue_niezawislosc.doc&ei=Xz0IU7zGF8uUhQf_rIDgCQ&usg=AFQjCNHubySlTdeGf9NE4KgSL7G8_i-jFw&bvm=bv.61725948,d.ZG4

do pkt.3
http://www.google.pl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&ved=0CCsQFjAA&url=http%3A%2F%2Fbip.ms.gov.pl%2FData%2FFiles%2F_public%2Fbip%2Fprawa_czlowieka%2Fzalecenia%2Fwytyczne–komitetu-ministrow-re-ws bezkarności.doc&ei=QPhVU9_SF-GM7QatoYCoBg&usg=AFQjCNGKL7qyTnwcdKoeLtEdm3W6Bzi3jw&bvm=bv.65177938,d.ZGU

Co do naszego prawodawstwa nie wprowadzono (prawdzie niektóre sprawy są ujęte w ustawie prawo o ustroju sądów powszechnych). Ale nie ma ich w ustawach kodeksowych, w których, nie występuje zwrot sędzia tylko sądy:

z pierwszego dokumentu
Niezależność sądów i niezawisłość sędziów

• Sędziowie powinni rozstrzygać przedłożone im sprawy bezstronnie, opierając się na faktach i zgodnie z prawem, bez żadnych ograniczeń, bez podlegania niewłaściwym wpływom, zachętom, naciskom, groźbom lub ingerencjom — bezpośrednim lub pośrednim — z jakiejkolwiek strony lub z jakiegokolwiek powodu.

• Zasada niezawisłości sędziowskiej upoważnia sędziów do rzetelnego postępowania i przestrzegania praw stron i [zarazem] wymaga tego od nich.

• Oskarżenia lub zarzuty przeciwko sędziemu, związane z jego postępowaniem przy pełnieniu funkcji lub wykonywaniu zawodu, powinny być rozpatrywane szybko, bezstronnie i zgodnie z odpowiednią procedurą. Sędzia powinien mieć prawo do bezstronnej rozprawy. Postępowanie w sprawie powinno mieć w początkowym stadium charakter poufny, chyba że sędzia [przeciwko któremu się ono toczy] sobie tego nie życzy.

z drugiego dokumentu
ZASADA V Powinności sędziowskie

• Prowadzenia spraw w sposób bezstronny zgodnie z własną oceną faktów i rozumieniem prawa, zapewnienia rzetelnego wysłuchania wszystkich stron i przestrzegania przysługujących stronom praw proceduralnych zgodnie z przepisami Konwencji.

ZASADA VI Naruszenia obowiązków i wykroczenia dyscyplinarne

• Sędziowie mianowani nie mogą być aż do obowiązkowego przejścia na emeryturę trwale usunięci z urzędu bez uzasadnionych powodów. Powody te powinny być ściśle określone przez prawo i mogłyby mieć zastosowanie w krajach, w których sędziowie są wybierani na pewien okres, a także w sytuacji trwałej niezdolności do wypełniania funkcji przez sędziego albo popełnienia przez niego przestępstwa lub poważnego naruszenia przepisów dyscyplinarnych.

Z memorandum możemy się dowiedzieć w jakim celu wydano wytyczne

Mając więc na względzie ten sam cel, jakim jest zachowanie niezawisłości sędziowskiej, należy poddać sędziów systemowi kontroli, który zapewni, że przestrzegane będą zarówno ich prawa, jak i obowiązki (pkt.8).

Zalecenie zawiera sześć zasad, które powinny być stosowane przez rządy państw członkowskich. Zasady te odnoszą się do niezawisłości sędziowskiej, władzy sędziowskiej, odpowiednich warunków pracy, prawa do stowarzyszania się, obowiązków sędziowskich oraz następstw ich naruszenia i wykroczeń dyscyplinarnych. Chociaż Zalecenie wylicza zasady, uznano za konieczne podanie szczegółów ich dotyczących, aby dostarczyć państwom członkowskim wskazówek co do stosowania Zalecenia. Ze względu na rozmaite tradycje prawne państw członkowskich w odniesieniu do ochrony sędziów w Zaleceniu nie starano się o pełne zharmonizowanie prawa odnoszącego się do tej kwestii, ale pokazano przykłady lub ogólne reguły mogące wskazać, w jakim należy iść kierunku (pkt.10).

Komentarz do zasad precyzuje poszczególne zasady wymienię te najistotniejsze, co do których są rozbieżności. Również interpretacja dokonywana przez zainteresowanych sędziów jest chybiona.
• Sędziowie podejmując decyzje powinni móc działać niezależnie (ust. 2d tej Zasady). Sędzia powinien mieć nieograniczoną swobodę bezstronnego orzekania w sprawie, kierując się obowiązującym prawem
• Niezawiśli sędziowie powinni wydawać bezstronne orzeczenia, opierając się wyłącznie na ocenie faktów i własnym rozumieniu prawa. Ustęp 3b odwołuje się bezpośrednio do zasady rzetelności i praw stron, zawartych w Konwencji, a w szczególności w jej artykule 6.1 stanowiącym, że „każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą”.
• Ta ostatnia Zasada obliguje sędziów do sprawowania ich władzy i wypełniania zobowiązań. Sędziowie, tak jak przedstawiciele innych władz państwa, poddani są kontroli w odniesieniu do wypełniania ciążących na nich obowiązków
• Jeśli zgodnie z prawem wewnętrznym sędziemu można postawić zarzut popełnienia wykroczenia dyscyplinarnego, jest szczególnie ważne, aby każde prowadzone przeciwko niemu postępowanie gwarantowało jego nie¬zawisłość i aby właściwy do prowadzenia postępowania trybunał lub organ był bezstronny i niezawisły (…) okoliczność, że instancja prowadząca postępowanie dyscyplinarne nie znajduje się w gestii sędziów ani do pewnego stopnia nie podlega ich wpływowi, nie jest źródłem trudności, pod warunkiem wszakże, iż zapewniona jest niezależność trybunału lub organu [dyscyplinarnego] i że przestrzegana jest bezstronność postępowania.

Z trzeciego dokumentu

Niniejsze Wytyczne dotyczą problemu bezkarności wobec poważnych naruszeń praw człowieka. Bezkarność zachodzi w przypadku, gdy osoby odpowiedzialne za czyn powodujący poważne naruszenia praw człowieka nie są pociągane do odpowiedzialności.

1. W celu unikania luk prawnych przyczyniających się do bezkarności:

– Państwa powinny podjąć wszelkie niezbędne środki w celu poszanowania ich zobowiązań na podstawie Konwencji odnośnie wdrażania przepisów prawa karnego w celu skutecznego karania poważnych naruszeń praw człowieka poprzez nakładanie odpowiednich kar. Środki te powinny być stosowane przez władzę wykonawczą i sądowniczą w sposób spójny i bez dyskryminacji.

– Państwa powinny zapewnić możliwość wdrożenia postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariuszy państwowych.

– Podobnie, państwa powinny zapewnić mechanizm środków karnych i dyscyplinarnych w celu sankcjonowania zachowania i praktyki władz państwowych prowadzących do bezkarności poważnych naruszeń praw człowieka.

2. Państwa – włącznie z ich urzędnikami i przedstawicielami – powinny publicznie potępiać poważne naruszenia praw człowieka.

Państwa muszą zapewnić odpowiednie gwarancje osobom pozbawionym wolności przez władzę publiczną, w celu zapobieżenia bezprawnemu pozbawieniu wolności lub złemu traktowaniu, a także zapewnić, aby żadne bezprawne pozbawienie wolności lub złe traktowanie nie pozostało bez kary. W szczególności, osobom pozbawionym wolności powinno się zapewnić następujące gwarancje:

Zwalczanie bezkarności wymaga skutecznego i niezależnego śledztwa w przypadku poważnych naruszeń praw człowieka. Obowiązek ten ma charakter absolutny.
• Prawo do życia (art. 2 Konwencji)
• Zakaz tortur oraz nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania (art. 3 Konwencji)
• Zakaz pracy przymusowej i niewolnictwa (art. 4 Konwencji)
• Prawo do wolności i bezpieczeństwa (art. 5 Konwencji)
• Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego (art. 8 Konwencji)

Całość można przeczytać na wskazanych stronach internetowych.

Zastosowanie się do tych wszystkich zasad, zaleceń, wytycznych uchroniłoby tysiące osób przed bezprawnymi działaniami ludzi, którzy reprezentują organy państwa kraju nad Wisłą.

Sprawy mojego syna nigdy by nie było, bo nikt:
• nie pozbawiłby wolności świadka,
• fałszował dokumenty procesowe,
• ukrywał te przestępstwa,
• zastosował areszt wydobywczy,
• prowadził postępowanie sądowe i skazał bez przedstawienia zarzutów popełnienia przestępstwa,
• nikt by nie wywierał nacisków, zastraszał, powoływał się na wpływy

Do normalności jeszcze daleka droga!!!!!!!!