Zapis rejestratorów TU-154 M a mój wypadek samochodowy – dawno temu…

Wjeżdżałem do Rzeszowa od strony południowej (bieszczadzkiej)…

Rok 1989 – wjeżdżałem Fiacikiem 126 P w wersji Bis.

Byłem na dwupasmówce – z daleka widziałem duży autobus – wydawało mi się, że jechał.

Popatrzyłem na prawo – to był Dom Asystenta PRz na Podkarpackiej, wydawało mi się, że widzę żonę z dzieckiem przed blokiem  a miała być w tym czasie gdzie indziej – u mojego przyjaciela.

Kiedy odwróciłem głowę na wprost zobaczyłem tylko ścianę – jak się okazało autobus stał na prawym pasie a nie jechał.

Błyskawicznie skręciłem na lewy pas ale… Było za późno. Zahaczyłem go 1/3 przodu – w ostatniej chwili wbiłem ręce w kierownicę 🙂

Walnąłem więc w ten stojący autobus zahaczając go 1/3 malutkiego Fiacika.

Autobus miał ryskę na zderzaku a ja autko do kasacji.

Część energii uderzenia poszła na zniszczenie przodu Fiacika, obróciło mnie w lewo i lekko podniosło do góry.

W bagażniku z przodu autka miałem kanister z 10 l benzyny. Świadom tego chciałem szybko opuścić autko. I tak zrobiłem. Kanister pogięty mam do dzisiaj 🙂

Było lato, ciepło więc okna z bloku były otwarte. Wydawało mi się, że szybko wyszedłem z Fiacika.

Potem znajomi powiedzieli mi, że usłyszeli huk i widzieli, że kierowca długo nie wychodził z autka.

A mi się wydawało, że zrobiłem to szybko. Cóż – czasami czas płynie inaczej 🙂

Czemu o tym piszę? Bo ma to związek z moim postem na NE:

http://akwedukt.nowyekran.pl/post/60402,rexturbo-i-katastrofa-w-smolensku

Teoria teorią a praktyka praktyką.

Mam na myśli przeciążenia pionowe i poziome.

Bo podniosło mnie po zderzeniu do góry a nie w dół.

Jeżdżę samochodem już prawie 40 – lat. I to był mój jedyny wypadek.

I niech tak dalej będzie – ufam Górze – Bogu.