Zabijamy „zlepek komórek” czy całkiem duże dzieci?

W świadomości społecznej funkcjonuje przekonanie że „kompromis” dopuszcza aborcję tylko do 12 tygodnia. Nie jest to prawdą.

W rzeczywistości w przypadku podejrzenia niepełnosprawności dziecka "przerwanie ciąży jest dopuszczalne do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej" (ok.22-24 tydzień), a przypadek zagrożenia zdrowia i życia matki w ogóle nie jest regulowany prawnie (czyli można zabijać przez całą ciążę).

Warto by wszyscy zwolennicy "kompromisu" zdali sobie sprawę, że popierają uśmiercanie całkiem dużych dzieci a nie "zlepku komórek".

Publikuję fragment „Ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży”, który to reguluje:

Art. 4a. 

1. Przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie przez lekarza, w przypadku gdy:

1) ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,

2) badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu,

3) zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego,

orzeczenia

4) (utracił moc).

2. W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2 przerwanie ciąży jest dopuszczalne do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej; w przypadku określonym w ust. 1 pkt 3 lub 4, jeżeli od początku ciąży nie upłynęło więcej niż 12 tygodni.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, przerwania ciąży dokonuje lekarz w szpitalu.