Wyrwane z kontekstu: Nie śpij! Czuwaj!

Znów o potrzebie czuwania. Chyba to ważna sprawa, skoro Mistrz wraca do niej przy lada okazji. A w Ogrodzie Oliwnym ma wręcz żal do uczniów, że nie czuwają, tylko śpią. Czyżby Chrystus, nakazując nam czuwanie, pragnął naszych bezsennych nocy?
Nic podobnego. On po prostu prosi, byśmy nie przespali naszego życia. A przespać życie możemy nawet, gdybyśmy na moment nie zamknęli oka. Wystarczy mieć zamknięte serce.
I to niech wystarczy – na początek Nowego Roku Kościelnego.