Wstrzymany oddech

Najemnik przerywa milczenie

zanim oddałem strzał

dusza tamtego przyleciała pertraktować

to nic nie da nie mogę takie mam rozkazy

nie wiem dlaczego chybiłem pierwszy raz

trafiłem nie tego co trzeba

jego dusza przysiadła na moim ramieniu –

będę twoim adiutantem mój ty poruczniku

twoim lustrem

dnem w szklance

przecinkiem w życiu

i wykrzyknikiem wczesnym ranem

zmiętą pościelą i zimnym potem

nagłym ściskiem w gardle

martwą naturą i bielą i czernią zabójczą ciszą

i cmentarnym pomnikiem –

twoim nie-pokojem