Współczesna Europa oczami amerykańskiego historyka

Dzień zwycięstwa nad hitlerowskimi Niemcami sprowokował amerykańskiego historyka i publicystę Nebojsa Malica do napisania retrospektywnego eseju traktującego o współczesnych dziejach Europy.  Ponieważ obok obiektywnej ich oceny, autor „wyprostowuje” wiele merytorycznych kłamstw, które dezorientują opinię publiczną pozwalam poniżej zaprezentować jego streszczenie[i].

Późnym wieczorem 8 maja 1945 roku-9 maja czasu moskiewskiego- pozostałości nazistowskiego reżimu poddały się w gruzach Berlina sowieckiej armii. „Tysiącletnia Rzesza” przetrwała zaledwie kilkanaście lat, a jej twórca Adolf Hitler popełnił samobójstwo.  Europejski koszmar, już drugi w owym stuleciu, oficjalnie się zakończył.  W siedemdziesiąt lat później istnieją jednak poważne podstawy by wątpić w to, kto rzeczywiście został zwycięzcą.

Wszyscy uczestnicy II Wojny Światowej starają się wyolbrzymić swe zasługi a pomniejszyć innych.  Brytyjczycy gloryfikują kampanię północno afrykańską, w której dopiero po dwu latach udało im się pokonać garstkę słabo wyposażonych niemieckich dywizji.  Amerykanie koncentrują się na swych sukcesach w Normandii i całej kampanii francuskiej, podczas gdy Rosjanie chwalą „geniusz strategiczny Stalina”.

Inną fantazję stanowi twierdzenie, że sojusznicy walczyli w celu powstrzymania ludobójstwa Żydów.  Opinii publicznej owych czasów fakt mordów dokonywanych na Żydach był całkowicie nieznany, a rządy aliantów skrupulatnie ukrywały go przed swymi obywatelami.  Dziś nagłaśnia się  holokaust, jak również ten dokonany na Cyganach i homoseksualistach, ignorując całkowicie niemieckie mordy Słowian.

Tylko nieliczni na zachodzie rozumieją prawdziwe znaczenie słowa „nazista”, którym tak ochoczo się szafuje.  „Nazista” jest po prostu skrótem określenia „narodowy socjalista”.  Rosjanie, bardziej uświadomieni politycznie od obywateli zachodu, obeszli niewygodne dla wszystkich słowo „socjalista”  za pomocą terminu „faszysta”.

W Norymberdze naziści sądzeni byli przez Trybunał, nie za ludobójstwo, ale za „zbrodnie przeciw pokojowi”.  Natomiast dziś zachód uważa, że wojna to nie „zbrodnia”, tak długo jak to on ją wszczyna, a każdego przywódcę państwa, które ma zamiar zaatakować, przyrównuje do Hitlera.

Obecna Unia Europejska jest odzwierciedleniem tego, co naziści nazywali „europejską rodziną narodów działającą wspólnie dla dobra każdego z nich”.  I nie jest to tylko slogan, całe to przedsięwzięcie wywodzi się z narodowego socjalizmu.[ii] Jej współczesne biurokratyczne struktury spełniają wymogi definicji faszyzmu sformułowanej przez Mussoliniego[iii]: „Wszystko w państwie, nic poza państwem, nic przeciw państwu”.  Pomimo to, każdy kto w UE przeciwstawia się całkowitej destrukcji narodowej suwerenności i inżynierii społecznej uzyskuje epitet „faszysty”, podczas gdy unijni komisarze uzurpują sobie nawet prawo do regulowania średnicy marchewki lub krzywizny ogórków.

„Obrońcy praw człowieka” nie oponują przeciw marszom członków Waffen-SS na Łotwie.  Mapa współczesnej Europy przypomina tą z 1942[iv] roku.  Dzień 9 maja funkcjonuje, jako „Dzień Europy”.[v]·  Wszyscy sojusznicy Hitlera na Bałkanach są obecnie członkami NATO I UE. Nie przypadkowo więc powtórka z II Wojny Światowej na Bałkanach w latach 90-tych XX wieku[vi] prezentuje Luftwaffe[vii]  i Panzerdivision[viii] jako pozytywnych bohaterów.[ix]

W strasznej powtórce z lat 40-tych XX wieku, wszyscy sojusznicy Hitlera szukają dziś sponsorów na zachodzie.  Zachód zwyciężył tam gdzie jego prekursorzy z Waffen-SS przegrali.[x]

Nic dziwnego, że obecnie tylko Rosja świętuje dzień zwycięstwa. Natomiast wszędzie indziej raduje się duch Hitlera.

Z polskiego punktu widzenia warto by jedynie dodać, że w nowej Generalnej Guberni, funkcjonującej pod nazwą III RP, Niemcom i zachodowi udało się również to, co stanowiło ich całkowitą klapę w okresie I-szej GG, a mianowicie sprowadzić jej populację do poziomu podludzi.[xi]