Refleksja cykliczna z polskiego zaścianka.
Rozkraczyła się pokraka,
oglądając świat z trzepaka.
Dziób rozwarła, pióra stroszy,
drze się, bydlę, wniebogłosy.
Swego gniazda wiernie broni,
reakcyjnych wrogów goni…
Zapomniała, pogubiona:
WRON – a Orła nie pokona!