Globalnie i Lokalnie

WOLNY CZYN: Kocioł debalcewski

19/02/2015

694 Wyświetlenia

0 Komentarze

7 minut czytania

Dostęp Polaków do wieści z Ukrainy utrudnia nieznajomość i ukraińskiego i rosyjskiego. Oto tłumaczenia dwu notatek z Facebooka.

30 brygada
Kryptonim „Deszcz”
Wyprowadziłem mój oddział z okrążenia w Logwinowie. Wyprowadziłem przez pole minowe, na tyły wroga.
Z przodu idzie nam na spotkanie oddział separów. Mówię chłopakom: nie schylajcie się, idźcie spokojnie. Słońce było za nami, oni źle nas widzieli. Pomachaliśmy im, że niby swoi. Podpuściliśmy bliżej i wzięliśmy do niewoli 15 ludzi. Oto jakie trzy żelastwa zdobyliśmy. Czołg usmaży jednym strzałem, coś w rodzaju wyrzutni mini-PTURSA. Rok produkcji 2014, Federacja Rosyjska.

Rodion Szowkoszytnyj

Ludzie, spokojnie.

Nie zmieniajcie się w automatyczne maszyny do produkcji rozpaczy – z samoczynnym uzupełnianiem paliwa.

Właśnie to jest celem propagandy rosyjskiej.

Oczywiście, dzieją się rzeczy nieprzyjemne.

Ale musimy zrozumieć:

– jesteśmy w sytuacji największej wojny w Europie od czasu drugiej wojny światowej.

Tu nie działają zasady i logika nie tylko czasu pokoju, ale nawet wojen zabawkowych, do których przywykliśmy przez ostatnie trzy dziesięciolecia, gdy armia walczy z partyzantami, albo armia piątego pokolenia z armią pokolenia trzeciego.

Walczą mniej więcej równe sobie machiny wojenne, mniej więcej jednakowo uzbrojone, wyszkolone w jednej i tej samej szkole.

To najcięższy rodzaj wojny, a rozmach teatru działań wojennych ciężar ten tylko zwiększa.

Rozwiejmy niektóre obawy.

1. Jeżeli nawet zupełnie stracimy zgrupowanie Debalcewowskie, będzie to tragedią dla bardzo wielu rodzin, ale nie katastrofą, od której załamie się front.

Dziś tylko skład sił zbrojnych to nie mniej niż 60 tysięcy oficerów i żołnierzy. Formacje gotowe natychmiast włączyć się w walkę liczą łącznie nie mniej niż 100 tysięcy.

Naruszenia frontu, a nawet jego poważnego przesunięcia nie będzie.

Jesteśmy największym krajem Europy.

Nawet strata 30 tysięcy poległych nie zniszczy Ukrainy jako systemu.

2. Siły rosyjskie okazały zaskakująco niską wartość bojową.

Nieszczęsny kocioł, minimalnego rozmiaru, oni w nad zwyczaj dogodnych dla siebie warunkach nie mogą zniszczyć przez praktycznie miesiąc nieprzerwanych działań i po ściągnięciu wielkiego zgrupowania uderzeniowego.

Ponieśli przy tym kolosalne straty.

Ocena: 3 -.

Jasne że o zdobycia „Charkowa”, a nawet Kramatorska mowy być nie może.

3. Po zwycięstwie operacyjnym (które jeszcze też widłami po wodzie pisane), Rosja zrobiła jeszcze jeden krok ku swojej klęsce strategicznej.

Zadanie dyplomacji ukraińskiej – przekształcić kryzys debalcewski w uznanie zbiorowo przez Zachód, że Kreml to strona która pierwsza złamała porozumienia mińskie a dalej – prawdopodobieństwo nowych sankcji i dostaw broni dla Ukrainy gwałtownie zbliża się do pewności.

4. Nie zapominajmy, że i my atakujemy – w sektorze M.

5. Wojska ukraińskie okazały zdecydowany wzrost wartości bojowej.

Nie ma żadnej paniki, kapitulacji, nigdzie, chyba że w głowach zombi-waty.

6. Może ktoś mi na to powie – wojsko dobre, kierowanie złe.

Przypomnijmy więc – ile trwało w drugiej wojnie światowej nauczanie dowódców, gotowych walczyć z agresorem. Dotyczy to i Stalina, i Roosevelta, i Churchilla.

Ile kotłów i klęsk było ich udziałem.

Wojna to bardzo złożony, ogólnokulturowy proces.

Jeżeli chore jest społeczeństwo, to oczekiwanie, że armia będzie mistrzem jest naiwne.

Przyznajmy, że nasze nieprzyjemności – to zapłata za naszą przecież manierę życia i głosowania.

Zmienimy manierę, zmieni się i społeczeństwo, i armia.

Sytuacja w roku 1941 dla koalicji antyhitlerowskiej wyglądała praktycznie beznadziejnie.

Ale zacisnęła ona zęby, uparła się i walczyła.

Teraz lepiej możemy zrozumieć realia, gdy na przykład najwyższe wojskowo-polityczne kierownictwo Wielkiej Brytanii po złamaniu kodu Enigmy nadal systematycznie składało ofiarę swych żołnierzy i obywateli by zapewnić sobie przewagę strategiczną.

I ofiary te liczyły sobie dziesiątki tysięcy poległych.

Wojna i tak zakończyła się w Berlinie.

To wojna zakończy się katastrofą dla Kremla i historyczną klęską Rosji.

Cena będzie wysoka.

Ale i stawki są wysokie.

Deklikatnie mówiąc.

W przeddzień rocznicy Niebieskiej Sotni trzeba zrozumieć kilka prostych rzeczy:

– nie wykpimy się tanim kosztem, spacer to nie będzie;

– płacimy za to, jak dotąd żyliśmy;

– stawki są maksymalne;

– zwyciężymy.

Nie przyniosą nam zwycięstwa do łóżka tylko dlatego, że sprawnie płacimy podatki.