Wojna – zbrojne igrzyska

Jeśli zdołasz przetrwać postaraj się zapomnieć

Dla kogo ginąć i za co? Za jaką słuszną sprawę

przyszło umierać? Wdrukowane w krwi-obiegu

język i mowa szeleszcząca niczym nadwiślańskie

trawy, albo stare wierzby zamiast drogowskazów.

Umrzeć, bo tak chce ojczyzna, bo wieszcz napisze

o nas w książce krążącej w drugim obiegu, albo

za śmierć brata i siostry, co poszli walczyć o wolność.

Nie wrócili i żadna pochwała nie wróci ich miłości

utraconej przedwcześnie i nadaremnie.

Nie ma granic, których nie zdoła przekroczyć polityk.

Nie ma żadnej świętości, którą mógłby uszanować.

Cóż mogą znaczyć dziś daty, cóż może powiedzieć

ten, czy tamten, albo profesor – tajny komunistyczny

agent, który dziś poucza, co i jak wykładać. Nie ma

miejsc świętych, nie ma spraw najważniejszych. Jest

zdrada, jak diabeł w ornacie z drwiną w oczach, a na

ustach kłamstwo za kłamstwem – hipokryzji himalaje.

Niech młodych nie zwiedzie pobrzękiwanie szabelką

niech ich nie wciągnie odgłos pistoletów i karabinów –

szybkostrzelnej fabryki zabijania. Po drugiej stronie

może stać druga twoja połowa – największa przygoda,

miłość, jedyna prawdziwa historia, której nikt zdoła

przerobić na manifest dla żądnych krwi idiotów.