Właściwość pokoju.

Pokój ma dziwną właściwość:

Im głębiej potrafię wejść na szczyt ciszy wewnątrz siebie, tym bardziej panoramicznie świadomość dynamizuje świat na zewnątrz.

Paradoks polega na tym, że w ciszy,  osoby, zwłaszcza  związane ze mną,  przyciągane są do pokoju.  I jakby – radosną refleksją dźwięczy  to doświadczenie –   coraz intensywniej żyją  wewnątrz mnie  i coraz mniej na zewnątrz.

Obumierają ciemne związki negatywnych myśli, emocji i aktów,  a ożywiają się złote nici miłości – w przestrzeni, która odsłania kolejne wymiary ducha przed świadomością.

Niezwykle piękny jest ten proces.

Światło, w odmaterializowanym mikrokosmosie zaledwie kilku osób,  uwalnia się od stagnacji ciemnej energii, zamrożonej w cierpieniu i dysharmonii chorującego świata.

Modlę się o pokój. O to, żeby wszyscy ludzie – niezależnie od przekonań i koloru skóry – doświadczali pokoju.