WITOLD KIEŻUN… Dwanaście zasad Harringtona Emersona!

Wśród tłumaczeń ZALECEŃ Harringtona Emersona ZASADY WYDAJNOŚCI, które przywołuje Witold Kieżun uważam za godne przypomnienia. Poznałem je na początku lat 70. Początkowo w zapisie „powielaczowym”, a z czasem z podręcznika.

"[…] Harrington Emerson (1853-1931) –inżynier amerykański, współtwórca nauki organizacji i kierownictwa. Był doradcą w przedsiębiorstwie kolejowym i przemysłowym. Od 1904 kierował biurem „The Emerson Company”. Dokonane wówczas obserwacje doprowadziły Emersona do wniosków o niskiej wydajności pracy ludzkiej, o marnotrawstwie czasu, energii, materiałów. Stał się on propagatorem Wydajności pracy i nowych form zarządzania przemysłem. Głosił, iż z trzech elementów, którymi ma do czynienia przemysł (maszyny, materiały, ludzie) najważniejszym elementem są ludzie. Na czoło wysuwał przy tym pierwiastek moralny. W zarządzaniu za najważniejsze uważał zasady, a nie sposoby. Światowy rozgłos przyniosła mu książka: „Dwanaście zasad wydajności” wydana w 1913 roku.

www.msa.md.gov/msa/speccol/sc3500/sc3520/001400/001479/images/1545_1451.jpg

  1. Cel jasno określony.  Jest nim w zasadzie najlepszy

      produkt uzyskany w najkrótszym czasie i przy najmniejszych

      wydatkach.

  2. Zdrowy rozsądek.  Zdrowy rozsądek

      zwalcza przesądy, naleciałości

      i pozwala przyjąć to, co jest pożyteczne i konieczne,

      eliminując wszystko to,

      co jest przeszkodą w dążeniu do celu.  

  3. Rada kompetentna.  Sedno sprawy tkwi w tym,

      "abyśmy nie ugrzęźli w wiedzy przeszlego tygodnia,

      miesiąca, roku, dziesięciolecia lub przeszłego wieku".

      Każdy organ kierowniczy winien mieć specjalnych

      ekspertów, podlegających głównemy doradcy.

  4. Dyscyplina.

en.wikipedia.org/wiki/Emerson_Harrington

  5. Sprawiedliwe i uczciwe postępowanie.

      Należy pamiętać o zasadzie:

      "Postępuj z ludźmi tak, jak chcesz,

      aby z tobą postępowano".

  6. Niezawodne, natychmistowe, dokładne

      i nieustanne sprawozdania.

  7. Porządek przebiegu działania. Przebieg działania

       winien być tak precyzyjnie ustalony,

       jak na  przyklad na kolei, gdzie uwzględniając łuki,

      zwrotnice, pochyłości, uklada się rozkład jazdy

      na 100 km z dokladnością do minuty.

  8. Wzorce i normy. Wymagania muszą być

      na miarę danego człowieka, i odwrotnie.

      W celu ustalenia wzorców i norm pracy ludzkiej

      trzeba zbadać czas i ruchy wszystkich operacji.

      Konieczne jest duże doświadczenie kierownika

      ukladającego program. Musi on mieć doświadczenie

      lekarza, ekonomisty, fizjologa i psychologa.

  9. Warunki przystosowania. Aby w pełni wyzyskać

      swoje możliwości, każdy powinien

      albo przystosować się do otaczających warunków,

      albo przystosować otaczqające środowisko

        do swoich własnych potrzeb.

10. Wzorcowe sposoby działania.  Program robót

       w warsztacie przypomina drzewo, którego

       wszystkie liście powinny być na swoim miejscu.

       Każda gałązka powinna łączyć się ze swoją

       gałęzią zasadniczą.

11.  Instrukcja dla pracy normalnej.

       Żadne przedsięwzięcie nie jest możliwe

       do realizacji bez pisemnej instrukcji.

       Mylne jest  zapatrywanie, że instrukcje

       ograniczają inicjatywę i swobodę.

       Żaden rozsądny człowiek nie skarży

       się na szosy i drogi, aczkolwiek one ograniczają

       naszą swobodę ruchów.

12. Nagroda za wydajność.