Wielki Wybuch, a życie?

Czy pogłębiający się od 15 – 18 miliardów lat (na tyle oceniany jest wiek Wszechświata) chaos może sam z siebie wytworzyć tak doskonałą istotę jaką jest człowiek?

Tym razem krócej i bardziej filozoficznie. Jednak to też jest pytanie, na które ewolucja musi podać odpowiedź. Wielki Wybuch uruchomił proces formowania się galaktyk, gwiazd, planet i – ostatecznie – życia. Czy w wyniku wielkiej eksplozji może powstać jakikolwiek porządek? Czy wybuch nie powoduje chaosu i przypadkowości w ruchu i ułożeniu elementów, które wcześniej stanowiły być może jedną całość? Czy jest jakikolwiek dowód, że wybuch może stworzyć tak zorganizowaną istotę, jak człowiek?

Jak wiadomo w zasadzie z każdego świeckiego medium, Wszechświat cały czas się przekształca, czyli ewoluuje. W ujęciu drugiej zasady termodynamiki, czyli prawa zachowania entropii (http://pl.wikipedia.org/wiki/Entropia) ten pogląd (oficjalnie nazywany oczywistością) wygląda troszeczkę inaczej i słowo ‘ewolucja’ należy zastąpić słowem ‘dewastacja’. Entropia, to współczynnik stopnia nieuporządkowania odizolowanego układu termodynamicznego, a Wszechświat jest właśnie takim odizolowanym układem. Jeżeli układ ten samoistnie (bez czynników zewnętrznych) przechodzi z jednego stanu, do drugiego, to jego entropia zawsze rośnie, czyli układ ten staje się bardziej nieuporządkowany. A nasz Wszechświat ciągle rozszerza się, gwiazdy ‘wybuchają’, czarne dziury wchłaniają, galaktyki się zderzają – słowem zmienia się stan i pogłębia chaos. Wszystko starzeje się, a patrząc w teleskop, widać tylko zniszczenia – żadnych innowacji, czy tworzenia czegoś nowego. Czy pogłębiający się od 15 – 18 miliardów (na tyle oceniany jest wiek Wszechświata) lat chaos może sam z siebie wytworzyć tak doskonałą istotę jaką jest człowiek?