Wielki Wtorek

W tych dniach Wielkiego Tygodnia powinien przenikać nas duch kontemplacji, pokory, ubóstwa, wiary i miłości. Trzeba nadto oczyścić serce.

W Wielki Wtorek w Liturgii Słowa Kościoła katolickiego słyszymy dwie smutne zapowiedzi. Zapowiedź zdrady i zapowiedź zaparcia się, czyli też czegoś w rodzaju zdrady.

     "A była noc" – jest ona symbolem działania szatana, którego Bóg dopuszcza względem Jezusa; jest również symbolem tajemnicy;
    Apostołowie są nieświadomi i zagubieni, nic nie rozumieli z tego, co Jezus powiedział do Judasza: "co chcesz czynić czyń prędzej".
Ta zapowiedź zdrady wydaje się być dla Judasza skazaniem na potępienie. Jezus podał mu kawałek chleba i spożywał z nim z tej samej misy, co było znakiem wspólnoty i przyjaźni. "A po spożyciu kawałka chleba wszedł w niego szatan".

 Rzekł do Jezusa  Szymon Piotr: "Panie, dokąd idziesz? Odpowiedział mu Jezus: Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz. Powiedział Mu Piotr: Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? życie moje oddam za Ciebie. Odpowiedział Jezus: życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się Mnie wyprzesz.

To miłość Jezusa do ludzi przynagla Go do wypowiedzenia n tych słów. Jezus jako Człowiek jest niespokojny, lęka się tego, co ma się stać w Getsemani i na Golgocie, a jednak Jego szalona miłość przynagla Go, aby tam szedł. Jego Serce Baranka wyrywa się do ofiary. I Jezus nazywa to eksplozją chwały Bożej, chociaż w oczach ludzkich jest eksplozją hańby i absurdu.
 Jezus ostrzega zarówno Piotra, jak i Judasza, aby zbytnio nie ufali sobie samym. Nie oskarża ich o nic,mówi to ze smutkiem. Wiemy, że Jego ostrzeżenie nie zapobiegło katastrofie. Judasz zdradził, Piotr się zaparł. A jednak gdyby Chrystus obydwu nie ostrzegł, ich czyny miałyby inną wymowę. Byłyby je łatwiej usprawiedliwić