Wejście Smoka… w węgiel

Chce nam się krzyczeć i czynimy to parafrazując słynne i niestety nie ostatnie, słowa Olka Kwaśniewskiego, który z trybuny sejmowej też krzyczał do posła Ludwika Dorna i jego suki Saby – „Andrzeju Klesyk i ty PZU nie idźcie ta drogą!!!” To jest nasza reakcja na wieści, o których ćwierkają już u nas ptaszki, wieści dodajmy mówiące o tym, że jednocześnie jest to nierozważne, głupie, oszukańcze. Wieści o tym, że PZU zaangażuje się w Nową Kompanię Węglową (wejdzie w węgiel, jak czytamy), chociaż z góry wiadomo, że tak, jak ma to miejsce w oddłużanej i zadłużającej się na nowo służbie zdrowia Nowa Kompania Węglowa to nowe długi w przyszłości.

Możemy zrozumieć ratunkowe działania państwa w stosunku do służby zdrowia, bo póki co jest u nas z definicji bezpłatna i pozostaje podpięta do kroplówki budżetowej. Ale przemysł węglowy to inna broszka, o której zaangażowani w ten przekręt fundamentalny III RP mówią, że świeci i zdobi łabędzią szyję naszej gospodarki, bo dostarcza chociażby danin z podatków i tym podobne bzdury. Nawet laickie i szacunkowe wyliczenia z ostatnich dwudziestu lat dają dowód na to, że „budżet”, czyli my podatnicy wpompowaliśmy w górnictwo miliardy nie do odzyskania (i pompujemy ciągle, chociażby w górniczy system emerytalny i reformę KW). I teraz ponownie dokonuje się skoku na kieszeń podatnika i konsumenta, który karnie w zębach przynosi składki do naszego największego ubezpieczyciela.

W ratowanie tej zgnilizny systemowej, (w obecnej postaci) ciągnącej naszą gospodarkę w dół zaangażowali się wszyscy święci (Węglokoks, Tauron, PZU) państwowi w imię, jak nam będą wmawiali spokoju społecznego i solidaryzmu (argument powtarzany od lat i do znudzenia). A i owszem chodzi tu o spokój, ale spokój wszystkich, dla których górnictwo stało się żerowiskiem politycznym i ekonomicznym. Spokój konsumpcji, pozycji, wpływów. Również o solidaryzm rozumiany, jako solidarna zrzutka podatników ciągnących wehikuł naszego państwa pod górę usypywaną przez rządzących i wszystkich ich kolaborantów. Obserwujemy potem tych apostołów nowej wiary w Nową Kompanię np. na Europejskim Kongresie Gospodarczym, (który my nazywamy Europejskim Kongresem Ględzenia), gdzie rozwijają swoje wizje pozbawione, chociażby najprostszej konsekwencji w postaci próby wdrożenia tego, co postulują. To całe kanapowe towarzystwo z europejskimi aspiracjami, które nadaje się jedynie do szastania pieniądzem ludzi, odebranym im pod przymusem w ramach narzędzi prawnych, które są już niczym innym aniżeli narzędziami „legalnej” grabieży. To również tłumaczy ten tłok i zajadłą walkę o miejsce przy legislacyjnym stole. Jak się przy nim zasiądzie, to już tylko konsumuje się to danie, którym my obywatele na nim jesteśmy (Tusk się pomylił, nie walczymy o to, by konsumować a nie być daniem, my obywatele już daniem jesteśmy, bo karty zostały rozdane przy innym stole ćwierć wieku temu).

Stało się i to, że po raz kolejny tzw. akcjonariat obywatelski (i nie tylko) został wyrolowany. Po tym, jak zagrabiono mu miliardy z OFE, wrobiono w akcje państwowych spółek (które notabene nie mają czego szukać na giełdzie, skąd powinno się je gonić), jak JSW, teraz znowu narusza się ich interesy, dokonując finansowej roszady w ramach gospodarki sterowanej politycznymi życzeniami, zdemenciałych socjalistycznych ekonomów, których nie martwi ta zależność, że tym gorsze notowania Spółek Skarbu Państwa na giełdzie im lepsze polityczne notowania głupich projektów ich dotyczących.

Przyglądając się temu wszystkiemu przestajemy już nawet wierzyć w to, że człowiek może zmienić swoje zachowanie w sytuacji podbramkowej. My po staremu skaczemy na główkę do pustego basenu i oczekujemy wysokiej noty od sędziów. Może i będzie wysoka, doceniająca styl i brawurę, ale przyznana pośmiertnie.

Z pozdrowieniami red. nacz. Liber