W państewku P

  Co & Koły   W państewku P (prawda w oczy kole) –        leży z dostojeństwem – gówno na cokole… Rozliczne ekskrementy orbitują wokół, błoci się bądź złoci (jak jest słońce) – cokół.   Kiedy bielą się świty – git-bazalty, granity – noo i róża czerwona – się wietrząc – rozświeża… Treść pomnika ocenom stale się wymyka – –        jedni mówią, że sterczy, inni zaś, że leży…   Duje zefir historii niczym wentylator, aż pod „grubą kreskę” – buzuje kloaka, snuje fetor i smrody – ech klękajcie narody… Co tam, że puścił bąka czy cichaczem – „tajniaka”.   Krążą też inne kały – co to „kraj ten” kochały, że Gazeta drukuje im twarze: „na nic sztuczki na spłuczki – nam pisane annały! […]