W OJCZYSTYM MAZURZE…

obrodziło zdrajcami w ojczystym zagonie…bo tak wielu się zaparło kiedy zapiał kur…że już płaczu nie usłyszysz tych co rozpaczają…bo zagłusza ich unijny i krzykliwy chór…

W OJCZYSTYM MAZURZE

obrodziło zdrajcami w ojczystych zagonach

bo tak wielu się zaparło kiedy zapiał kur

że już płaczu nie usłyszysz tych co rozpaczają

bo zagłusza ich unijny i krzykliwy chór

a ja zostaję z płaczem z modlitwą i trwogą

i z gromnicą sumienia w oknie mego domu

chmury znad horyzontu pełzną w moją stronę

i straszą błyskawicą i pomrukiem gromu

ci co przeżyli burzę są pełni pokory

krzyż za krzyżem w pamięci podaje ramiona

dzwoni piąta kolumna sygnaturką lęku

wypisując kolejne cele i imiona…

ci co nas oszukali pocałunkiem zdrady

i grają w kości o to co jeszcze przetrwało

sypią nam piaskiem w oczy brudnymi rękami

szarpiąc się między sobą o to co zostało

a my z głęboką raną w stanie zakażenia

majaczymy w gorączce o swobodzie i woli

to co już obumarło na skutek choroby

gdy czucia zabrakło to już teraz nie boli

jak proteza co pozwala na taniec kulawy

w półśnie… półwoli…odurzeniu i chórze

ci co z łagru do łagru z obrożą na karku

wybijamy rytm nierówny w ojczystym Mazurze !