W IXX DZIELNICY PARYŻA

o czym że dumać na paryskim bruku…

o czym że dumać na paryskim bruku

w dziewiętnastej dzielnicy Paryża

gdy Polska odległa jak niebo

codzienność jak drzazga krzyża

chleb bardziej gorzki niż piołun

ten z mazowieckiej łąki

i boli dotkliwiej samotność

śmiertelnej z Matką rozłąki

i ciasno uwiera obczyzna

i litość nad losem clocharda

i dudni głucho jak werbel

w puszce serca – pogarda

i krew nie zakwita makiem

i pot nie wyrasta kłosem

i tylko pies się podzieli

bezdomnym naszym losem

o czym że dumać na paryskim bruku

w dziewiętnastej dzielnicy Paryża

gdy droga do Polski wiedzie

przez bramę śmierci i krzyża…