W E S E L E

        WESELE                 Uli i Edwardowi     najpierw swój cię oszuka…potem przyjdzie obcy… podepcze twoją godność korzenie i wiarę umrzesz jak las spalony…jak wyrwane drzewo… pole zarosłe dzikim perzem jałowe i szare…   nie zwykłem chodzić na bal przebierańców tym bardziej gdy nieszczęście stanęło za progiem już nigdy nie przekroczę granicy spokoju budzony ciągle żalem za zgubionym Rogiem   choć jeszcze się trzymamy pazurami ziemi to sznur nam coraz ciaśniej oplata gardziele ta śmierć nie będzie piękna jak owa zabawa którą Los ironicznie nazywa…w e s e l e m !      

WESELE

                Uli i Edwardowi
 

najpierw swój cię oszuka…potem przyjdzie obcy…

podepcze twoją godność korzenie i wiarę

umrzesz jak las spalony…jak wyrwane drzewo…

pole zarosłe dzikim perzem jałowe i szare…

nie zwykłem chodzić na bal przebierańców

tym bardziej gdy nieszczęście stanęło za progiem

już nigdy nie przekroczę granicy spokoju

budzony ciągle żalem za zgubionym Rogiem

choć jeszcze się trzymamy pazurami ziemi

to sznur nam coraz ciaśniej oplata gardziele

ta śmierć nie będzie piękna jak owa zabawa

którą Los ironicznie nazywa…w e s e l e m !