Ułuda wolności w zniewoleniu nikotynizmem…*

Rzucenie każdego nałogu, w tym i papierosów zależy tylko od nas samych, niektórzy mówią, że zależy od „naszej głowy”, „tkwi w głowie”. Tak jest. Wszystko zależy naprawdę od nas i naszej siły podjętej decyzji o wyjściu z uzależnienia.

Witam serdecznie
 

Półtora miesiąca temu w notce:  Jam nieraz ciekawski klient Biedronki… i papierosy… stwierdziłem: "…ale to tylko taka ma naiwna wieczorno-piątkowa i być może zupełnie absurdalna pisanina dla zabicia "głodu nikotynowego", bo właśnie od 4 dni już nie palę (bez żadnych tam plastrów czy innych świństw jako wspomagaczy – wrażenia z rzucania postaram się opisać, ale może jednak trochę później… o ile wytrzymam…)".
 

Muszę od razu się przyznać: NIE WYTRZYMAŁEM, ale… WYTRZYMUJĘ OD NOWA! 
 

Wytrzymałem dokładnie magiczny miesiąc, po czym 02 lipca zapaliłem jednego… by przez kolejny tydzień nadrabiać zaległości i palić dosłownie jak "smok", czyli przeszło paczę dziennie długich Route 66 i to czerwonych…
 

Napisałem czerwonych dla podkreślenia mocnych, zawierających dużą zawartość nikotyny i substancji smolistych.  Palenie jest jednak paleniem. I nie ma tak naprawdę znaczenia, czy palimy cienkie, czy grube papierosy, słabe czy mocne, mentolowe czy wiśniowe. Palenie jest paleniem, jest uzależnieniem od nikotyny i nie ma co wartościować tegoż uzależnienia.
 

Ileż to razy słyszałem: Ależ ja palę  "lighty", albo… palę tylko 4 papierosy dziennie. To nie tak źle! Raczej to tylko oszukiwanie własnego siebie…
 

Zawsze nawet w okresach, kiedy paliłem mówiłem jedną rzecz, zresztą odnoszącą się też do wszystkich aspektów naszego realnego funkcjonowania: "jeżeli coś robisz, to rób to dobrze i najlepiej jak potrafisz oraz bądź maksymalnie zaangażowany… albo nie rób wcale". 
 

Palenie nawet tych słabych, czy też tylko 4 dziennie jest uzależnieniem i warto wiedzieć, że tak samo wpływa negatywnie na nasz organizm jak palenie większej ilości papierosów.  Niektórzy alkoholicy np. (ale nie tylko) często – być może jako własne usprawiedliwienie – mawiają, że piwo to nie alkohol (w znaczeniu mocne wino, wódka, spirytus lub jakieś ichnie wynalazki)… A jakże!… Małe jabłko nie jest dużym jabłkiem, ale jest jabłkiem… słaba herbata nie jest mocna herbatą, ale jest herbatą… więc piwo też jest napojem alkoholowym… nawet to bezalkoholowe zawierające 1,2% alkoholu. I nie ma sobie potrzeby wmawiać zupełnie fałszywego obrazu własnego ja, tworzyć fałszywej iluzji własnego uzależnienia. 
 

Można zapytać: To po co palić w ogóle, skoro  4 wystarczają…. Dla przyjemności… Dla takowej może i można wypalić jednego na miesiąc czy pół roku. Ale 4 dziennie dla przyjemności? To coś ta przyjemność jakaś spowszedniała jest… a może to jednak potrzeba? A poza tym 4 w zwykły dzień, ale podczas np. piątkowego pobytu w pubie już z 10 papierosów, albo i więcej często można wypalić, nieprawdaż? I tych słabych też…
 

Zawsze fascynowały mnie zabiegi marketingowe firm tytoniowych. Naturalne już jest (w wielu branżach) tworzenie tzw. pozornego rozszerzania asortymentu poprzez kreowanie nowych marek, których tzw. rdzeń produktu zostaje niezmieniony.   Tworzy się nową wódkę z identyczną zawartością, jaką  posiada już inna wódka i siłą przekazu marketingowego, manipulacji klientem / konsumentem można mu wspaniale wmówić, że zupełnie inaczej smakuje i jest zupełnie inna… To samo jest z wieloma produktami i z papierosami również…
 

Więc albo palmy tyle, ile chcemy, ile potrzebuje nasz organizm, albo nie palmy w ogóle. Po co mamy się męczyć ograniczając palenie lub sztucznie kreując własne potrzeby określające wybór danej marki papierosów. Jeżeli już palimy to "chwytajmy dzień" z papierosem i zegnajmy go z 30 tym już wypalonym. To jest dopiero coś, a nie tam "od czasu do czasu", albo jeszcze często ukrywać fakt palenia… co często się zdarza… i cały czas myśleć, że już niedługo przyjdzie moment i czas, że można zapalić… bo przecież mamy ograniczona liczbę papierosów do wypalenia dziennie… Oj jak my cały czas wtedy myślimy jeno o paleniu… wszak chyba o niczym innym… To są dopiero katusze… a jeszcze w perspektywie… cały czas dochodzą pieniążki… papierosy takie drogie teraz są… Och… jesteśmy źli, ze palimy, ale palimy. Jeszcze bardziej jesteśmy źli, że wydajemy aż tyle na papierosy, ale dalej palimy i w konsekwencji jesteśmy źli, że papierosy są tak drogie… Kołomyja i hipokryzja…
 

Niemniej jednak niezależnie, ile wypalamy i jakich papierosów, skutki palenia są identyczne. Najgorsze dla mnie jest uzależnienie psychiczne a więc ubezwłasnowolnienie od (w tym wypadku) nikotyny. Jak palę to ona rządzi mną a nie ja samym sobą. To chęć zapalenia papierosa jest determinantą mojego zachowania – sam go nie kreuje ani nie jestem jego inicjatorem. Zwyczajnie: jestem zwykłym niewolnikiem, niewolnikiem czegoś niewidocznego, zwanego nikotyną, którego uzewnętrznianiem jest zniewolenie mnie samego przez zwinięte w rulonik takie białe z pomarańczowym ustnikiem i jakimś sianem w środku. 
 

Przecież brak papierosa wyzwala w nas najgorsze emocje: złość, gniew, niepokój wewnętrzny, wściekłość. Często cierpią na tym najbliżsi i najbliższe otoczenie… Więc jednak biegniemy do kiosku by… kupić te papierosy, zapalić, zaciągnąć się i… już świat jest nasz, już jesteśmy spokojni, już jest dobrze… do najbliższej konieczności zapalenia kolejnego… Czyż to nie jest czyste niewolnictwo i ubezwłasnowolnienie? 
 

Można też przestać być niewolnikiem a stać się człowiekiem decydującym o sobie i dokonującym świadomych wyborów.  Można po prostu rzucić palenie. Jest to trudniejsze niż nawet odstawienie alkoholu przez alkoholika (poza ciągiem alkoholowym)… zapewniam. 
 

Najlepiej zaś, aby być prawdziwie wolnym i decydować o sobie przy pomocy własnej, wolnej woli…. rzucić wszystkie nałogi i zobaczyć jaki świat może być piękny, gdy nic nie musimy…nie musimy zapalić papierosa, nie musimy wziąć narkotyku, nie musimy kupić lepszego auta, nie musimy dziś odwiedzić kosmetyczki ani po raz kolejny zrobić korekty chirurgicznej nosa, nie musimy się napić alkoholu, nie musimy mieć lepszej komórki, itd..
 

Moje rzucenie papierosów rozpoczęte (nomen omen) bez mojej wiedzy, że to akurat w Dzień bez Papierosa, (31 maja) miało burzliwy przebieg i ma dalej. 
 

Osobiście jestem przeciwnikiem leczenie uzależnień poprzez podawanie farmakologicznych zamienników środków uzależniających, np. w przypadku nikotyny: wszelkie plastry, gumy, itp., zawierające nikotynę. Jeżeli mamy rzucić to najlepiej rzucić od razu. Jednego dnia i koniec. Stosowanie plastrów, czy gum , czy też innych "cudotwórców" to nic innego, zarówno z punktu widzenia psychobiologicznego, jak i fizycznego jak – według mnie –  niemalże tzw: ograniczenie palenia do kilku czy kilkunastu sztuk, albo palenie do połowy. To jest tylko i włącznie oszukiwanie siebie i swojego organizmu. No bo jak to jest: nie palimy a dostarczamy nikotynę…. czyli jest tak jakbyśmy de facto realnie palili (pomijam tu substancje smoliste).
 

Firmy "parafarmaceutyczne" są mistrzami w kreowaniu strachu i wymyślaniu na likwidację tego stanu strachu  kolejnych, cudownych lekarstw lub tzw. parafarmaceutyków (genialny wprost zabieg do wprowadzania do obrotu niesprawdzonych "dziwnośći")  lub też na podtrzymywaniu sprzedaży (popytu) na swoje produkty. Czyż myślicie, że gdyby te wszystkie plastry, gumy były skuteczne… to tak by je reklamowano i wydawano niepotrzebnie ogromne środki finansowe? Przecież one się muszą jakoś zwrócić prawda? A palacz jak alkoholik zawsze będzie starał się znaleźć wytłumaczenie, że próbuje i – mimo, ze już raz kupił i się nie udało – kupi jeszcze raz choćby dla uspokojenia bliskich lub swojego sumienia. 
 

Rzucenie każdego nałogu, w tym i papierosów zależy tylko od nas samych, niektórzy mówią, że zależy od "naszej głowy", "tkwi w głowie". Tak jest. Wszystko zależy naprawdę od nas i naszej siły podjętej decyzji o  wyjściu z uzależnienia. Od tego czy chcemy naprawdę, czy też udajemy, że chcemy. Plaster czy guma za nas nie rzuci palenia! Więc jeżeli chcemy i jesteśmy zdecydowani, to po co nam plastry i gumy? No chyba, że od początku najzwyczajniej w świecie konfabulujemy i oszukujemy siebie samych lub otocznie…
 

Nie paliłem miesiąc, przeżyłem katusze, przytyłem 11 kilo, po dwóch tygodniach dopiero "odszedł głód nikotynowy, byłem dumny i… w sytuacji nadzwyczaj stresowej znów zapaliłem… jednego… by przez tydzień powrócić w zasadnie do normalnego palenia. 
 

O "moich katuszach" i sposobach radzenia sobie z głodem nikotynowym opowiem innym razem. Dzisiaj jest za to 6 dzień od kiedy znowu nie palę  (od poniedziałku)… Może tym razem się uda. 
 

Będę próbował do skutku, bo już mam dość bycia zniewolonym przez papierosa… chcę jak kiedyś być wolnym i decydować sam w pełni o sobie…
 

Pozdrawiam 
 

* Właściwie tytuł notki mógłby brzmieć:Ułuda wolności w zniewoleniu uzależnieniem…  

Zostaw za sobą dobra, miłości i mądrości ślad… 

http://krzysztofjaw.blogspot.com/ kjahog@gmail.com