Uczyńmy z Polski raj podatkowy!

„Głównym celem istnienia rajów podatkowych jest przyciągnięcie przedsięwzięć gospodarczych do obszarów o słabej aktywności ekonomicznej.” Do rajów podatkowych należą m.in.: Hongkong, Bahrajn, Mauritius, Saint Lucia.

Ponoć „gdzie dwóch Polaków tam trzy opinie„… ale czy zawsze?!

Nikt z Nas nie lubi być – na ten przykład – okradany i to niezależnie od tego, jaki prywatnie wyznaje światopogląd. Co więcej, na tym polu panuje wprost wzorcowa zgodność zarówno pomiędzy zwolennikami ideologii prawicowych, centrowych, czy lewicowych (różni ich od siebie wyłącznie odmienny stosunek do okradania innych, choć nigdy ich samych), spośród których nie znalazłaby się nawet jedna osoba, która ochoczo płaci z własnej kieszeni na rzecz państwowej biurokracji wszelkie złodziejskie (sic!) podatki.

Kto z Nas bowiem, nie chciałby na co dzień zaopatrywać się w znacznie tańsze towary bezcłowe/bezakcyzowe, czy też wolne od VATu? Ilu – gdyby tylko mogło – pokusiłoby się o zwrot wszelkich PITów, CITów, itp. danin fiskalnych, jakie rok rocznie mocno uszczuplają ich domowe budżety?

O ile mniej zadłużalibyśmy się w kredytach, gdyby Nasza pensja była wypłacana nie tylko w pełnej formie brutto (a nie jak dotychczas jedynie przy lichej podstawie netto), ale dodatkowo powiększałaby je ta lwia część, jaką Nasz pracodawca – zamiast wypłacić Nam – musi odprowadzić urzędniczym hienom?!

Skoro więc z w/w względów wszyscy mamy w tym wspólny interes, aby nade wszystko w zwartym szeregu bronić się przed grabieżczym terrorem Fiskusa, to może pora najwyższa zaniechać raz na zawsze konfliktotwórczych podziałów (szczególnie na kompletnie bezowocnej partyjniackiej płaszczyźnie), jak i tak dobrze Nam one nie służą, a jedynie wpędzają Nas wszystkich w coraz większą egzystencjalną nędze?!

Powinniśmy raczej poważniej zastanowić się nad taką organizacyjną formułą, która ze wszech miar będzie z zasady swej unikać bezkonstruktywnej krytyki jednych „moralizatorów” przez innych (problematyka obyczajowa jest dla politykierni wyłącznie jednym wielkim tematem zastępczym, co by pod jej płaszczykiem grabić wszystkich podatników, jak się tylko da), lecz skupi się wyłącznie na tych aspektach praw obywatelskich, co do których nie ma absolutnie żadnej wątpliwości, że podzielają je wszyscy zainteresowani bez wyjątku (a tutaj nie ma chyba większej nici porozumienia nad tą dotyczącą obniżenia podatków w Polsce do możliwie najniższego poziomu tak, co by przez ich rozpasanie nie emigrować przed biedą tam, gdzie są one mniej uciążliwe, niźli we własnym kraju).