U mnie jesień…

Spacer

Już jest mój wzrok na wzgórzu, nad którym słońce stoi, 

na drodze, którą ledwie tu zacząłem, i mnie wyprzedza.

Tak nas ogarnia to, czegośmy objąć nie mogli, 

niby zjawisko, z daleka –

i nas przeobraża, nawet gdy, tego już nie osiągniemy,

w to, czym sami jesteśmy, ledwie tego świadomi;

powiewa znak, odpowiadając naszemu znakowi…

Lecz my tylko wiatr przeciwny czujemy.

—Rainer Maria Rilke—

tł. Bernard Antochewicz—