Tuska dmuchanie w gwizdek.

Świszczy, bucha, a nie jedzie.

Polscy przywódcy gratulują sobe wzrostu PKB (Produktu Krajowego Brutto), od którego jest uzależnionych wiele innych wskaźników, jak na przykład procentowy poziom długu publicznego. Kiedy się jednak podniesie pokrywkę i dokładniej przyjrzy temu co się tam w garnku gotuje, to nie wygląda to tak zupełnie dobrze.

Do PKB wlicza się wszystko co dana gospodarka wytworzyła, w postaci dóbr i usług, ale także wszystkie wydatki publiczne. Podczas rządów Tuska biurokracja publiczna wszelkiej maści wzrosła o około 30%, co miało niemały wpływ na wzrost PKB. Tymczasem wydatki administracyjne zazwyczaj nie tworzą niczego dodatkowego – nie dostarczają obywatelom żadnych realnych dóbr.

Owszem, jakaś nieduża sprawna administracja jest absolutnie krajowi potrzebna, jak zapewnienie bezpieczeństwa, sądownictwo, i tym podobne. Jednak duże zwiększanie liczby urzędników od gminy poprzez powiaty i województwa aż do urzędów centralnych nie tylko że nie pomaga gospodarce ale nawet przeszkadza. Wiedzą o tym dobrze wszyscy drobni przedsiębiorcy którzy muszą przebrnąć przez gąszcz przepisów i odstać swoje przy okienkach urzędów aby cokolwiek załatwić.

Administracja publiczna jest w tym trochę podobna do pasożyta który żeruje na całym ciele gospodarki, wysysając zeń soki. Od pewnego stopnia im tego pasożyta więcej tym gospodarka robi się słabsza a nie silniejsza.

Wracając do tytułu tych krótkich rozważań, Tusk przypomina maszynistę który dostał nową lokomotywę z dużym kominen i pięknym czerwonym gwizdkiem.  Dzień jest śliczny, słoneczko świeci, a pomocnik co chwila dorzuca węgla do kotła. Maszynista z radości co chwila albo i stale ciągnie za sznurek od gwizdka, by wszyscy wokoło słyszeli, i spojrzeli na niego jak pięknie jedzie. Gwizd rozlega się na kilometry dookoła, ale maszyna jakoś za bardzo nie przyśpiesza a nawet zwalnia pod górkę. Okazuje się że większość pary idzie w gwizdek, a nie do poruszania tłoków co napędzają koła.