Trudne do akceptacji dla rodzin tych ofiar

Jak interpretować bieżące wydarzenia ? Otóż znalazłam świetną wypowiedż w SALON24 i pozwałam sobie opublikować nin.tutaj.

Smoleńsk: Platforma Uczuciowa (PU)        Słuchając ostatnich komentarzy w związku z dzisiejszym posiedzeniem Sejmu ze strony partii rządzącej oraz mediów zaprzyjaźnionych można odnieść wrażenie, że wypowiadający je są po prostu pijani (to w najlepszym przypadku). Bo i jak można inaczej skwitować paplaninę o uczuciach, przykrościach, o wrażliwości oraz o całej palecie głębokich odczuć tych wszystkich dusz tak wrażliwych a zupełnie nie wiadomo dlaczego zabłąkanych akurat w polityce i w administracji państwowej? Raczej o sztukach pięknych można by było dla nich pomyśleć, gdzie można sobie te uczucia swobodnie wylewać na płótno czy na papier (oczywiście pod warunkiem odpowiedniego talentu). Ewentualnie  o psychoanalizie (to z kolei pod warunkiem odpowiedniej inteligencji i wykształcenia) – tam znów kadży może się zawodowo zajmować odczuciami swoich pacjentów, na ile mu tylko siły pozwolą.
       Urzędnik państwowy, polityk albo dziennikarz paplający na okrągło o uczuciach i odczuciach  jest  po prostu żałosny. Oczywiście, że elementarna doza wrażliwości społecznej jest potrzebna wszędzie – choćby dlatego, żeby nie dopuścić do skandalicznej podmiany ciał albo żeby nie obwiniać w sposób bezzasadny za katastrofę jej nieżyjące ofiary, to jasne. Jasne jest jednak też, że od wysokich rangą urzędników, polityków decydujących o losach państwa oraz dziennikarzy zajmujących się polityką należy oczekiwać nie uczuciowego rozmemłania a zapewnienia sprawnego funkcjonowania państwa, przestrzegania prawa oraz działania w interesie obywateli. Od tych ostatnich natomiast uczciwych sprawozdań i komentarzy.
       Zamiast tego mamy festiwal głębokich uczuć. Poseł Olszewski już nawet nie ustosunkowuje się w sposób rzeczowy do pytań dziennikarzy w sprawie smoleńskiej a zarzuca ich liryką – uczucia, odczucia, wrażliwość, emocje. Poeta byłby z niego zapewne dobry, do polityki niestety nie nadaje się. Minister Kopacz, najwyraźniej głęboko poruszona biegiem zdarzeń stawia się w roli – no właśnie kogo? A więc okazuje się, że pojechała ona do Moskwy, żeby wesprzeć rodziny, żeby pomóc. Ale w czym wesprzeć? Jak pomóc? Jeżeli ktoś myślał, że przedstawiciele rządu i urzędnicy państwowi wybrali się do Moskwy, żeby pilnować interesów państwa polskiego i jego obywateli, to w takim razie bardzo się pomylił. Oni pojechali nie wiadomo w jakim charakterze i nie wiadomo w jakim celu. Oni pojechali z jakąś pomocą – uczuciową, emocjonalną – nie bardzo wiadomo. W każdym razie nie ma ich podpisów tam, gdzie być powinny, nie widać śladów ich działalności, tam gdzie powinna się ona odbyć. Nie wiadomo też dokładnie, co po tej tragedii robiła prokuratura wojskowa. Wiadomo tylko tyle, że nie robiła tego, co do niej należy więc może też zajmowała się jakimiś głębszymi odczuciami i emocjami.
       Emocje, uczucia i tym podobne także u dziennikarzy. W dzisiejszym wywiadzie TVP Info z Mariuszem Błaszczakiem to samo – Błaszczak o procedurach, zaniedbaniach i niedopełnieniu obowiązków przez urzędników państwowych, dziennikarka o emocjach, odczuciach i wrażliwości. Nawet domagała się od posła PiSu, żeby nie upolityczniał rozmowy. Perełka po prostu.
       Moja rada dla nadwrażliwych i uczuciowych: Polityka naprawdę nie jest dla was, to twardy, męski fach wymagający siły ducha i charakteru (także i siły fizycznej). Idźcie zajmijcie się liryką czy sztukami pięknymi. Jeżeli zaś macie jakieś problemy z własną wrażliwością to udajcie się na kozetkę do psychoanalityka ale przestańcie już wreszcie wciskać społeczeństwu ten kit o wrażliwości, uczuciach i emocjach w sytuacji, gdy państwo całkowicie zawiodło.