TOWARZYSTWO PAMIĘCI NARODOWEJ IM PIERWSZEGO MARSZAŁKA POLSKI JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO

HISTORIA NAJNOWSZA

TOWARZYSTWO PAMIĘCI NARODOWEJ IM PIERWSZEGO MARSZAŁKA POLSKI JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO

 

Dzień 11 listopada 1918 roku w pamięci Polaków łączy się nierozerwalnie z Józefem Piłsudskim, który zawsze dążąc do niepodległości Państwa Polskiego

stworzył Legiony jako zalążek przyszłego wojska polskiego. Przecierpiał wiele,

ale też i cel osiągnął. Bez cierpienia nie ma nagrody, zapewne taka dewiza przyświecała Komendantowi. Na dworcu w Warszawie w dniu 10 listopada 1918

roku o godz. 7 rano nie było tłumów, bo przyjazd Józefa  Piłsudskiego nie był upubliczniony. Naczelnika witali regent, książę Zdzisław Lubomirski – herbu Szreniawa bez Krzyża – komendant naczelny POW – Polska Organizacja Wojskowa ,

płk. Adam Koc – działacz niepodległościowy, odznaczony Orderem Srebrnym

Virtuti Militari i kilka innych osobistości. Według wspomnień księżny Marii

Lubomirskiej jej mąż przekonywał Piłsudskiego, że „on jeden Polskę zbawić

potrafi w tym historycznym momencie”. Nazajutrz 11 listopada Rada Regencyjna przekazała Piłsudskiemu dowództwo nad wojskiem polskim i tegoż dnia

Warszawa była wolna. Jakim dniem był ten 11 listopada 1918 roku w Warszawie? Księżna Maria Lubomirska wielka dama polskiej arystokracji pod tą datą

pisze: „ Dzień dzisiejszy należy do historycznych, do niezapomnianych, do

weselszych, do triumfalnych! Jesteśmy wolni! Jesteśmy panami u siebie! Stało

się i to w tak nieoczekiwanych warunkach… Od wczesnego poranka odbywa się przejmowanie urzędów niemieckich przez władze polskie. Już przekazano w nasze

ręce Cytadelę, którą zajął batalion wojska polskiego z majorem Szyndlerem

na czele… Niemcy zbaranieli, gdzie niegdzie się bronią, zresztą dają się rozbrajać nie tylko przez wojskowych, ale przez lada chłystków cywilnych… Dziwy, dziwy w naszej stolicy! Idą Niemcy rozbrojeni w czerwonych przepaskach –idą żołnierze w niemieckich mundurach z polskim orłem na czapce: to wyswobodzeni Polacy z Księstwa Poznańskiego. Idą żołnierze w niemieckich mundurach z francuską kokardą; to dzieci Alzacji i Lotaryngii – śpiewają pieśni francuskie i bratają się z Polakami. Zbratanie zdaje się być ogólne – pękł przymus dyscypliny, runęły przegrody – ludzie są tylko ludźmi.”

Tak dnia 11 listopada 1918 roku Polska weszła na wyboistą drogę swojej najnowszej historii.

Towarzystwo Pamięci Narodowej im. Pierwszego Marszałka Polski Józefa

Piłsudskiego, dalej – Towarzystwo – organizacja patriotyczno – niepodległościowa, wybrało za swojego patrona Józefa Piłsudskiego, wierne wskazaniu Cypriana Kamila Norwida: „Ojczyzna to ziemia i groby. Narody tracąc pamięć tracą życie”. To wskazanie jest również fragmentem inskrypcji widniejącej na pomniku wzniesionym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, upamiętniającym ludobójstwo nacjonalistów ukraińskich na Wołyniu. Pomnik ów powstał z inicjatywy Towarzystwa, z osobistego

zaangażowania się jego prezesa o czym jeszcze wspomnę. Poczucie odrębności wobec innych narodów kształtowane przez czynniki narodowotwórcze takie jak: symbole narodowe, język, barwy narodowe, świadomość pochodzenia, historia narodu, świadomość narodowa, więzy krwi, stosunek do dziedzictwa kulturowego,

kultura, terytorium, charakter narodowy – to poczucie tożsamości narodowej, szczególnie ujawniające się w sytuacjach kryzysowych, gdy potrzebne jest wspólne działanie na rzecz ogólnie pojętego dobra narodu. W tym właśnie

celu kształtowania tożsamości narodowej powołane zostało Towarzystwo.

W nazwie pokrewne jest z Instytutem Pamięci Narodowej, posiadającym te

same cele, lecz powołanym przez Sejm Ustawodawczy jako Komisja Ścigania

Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu ( IPN ) – będący instytucją naukową o uprawnieniach śledczych w celu gromadzenia dokumentów organów

bezpieczeństwa państwa, prowadzenia śledztw w sprawie zbrodni nazistowskich i komunistycznych, oraz prowadzenia działalności edukacyjnej. Inicjatywa powołania Towarzystwa zrodziła się z potrzeby serca, z patriotycznej postawy założycieli. Postawa ta wyraziła się przede wszystkim w dążeniu

do wydobycia z wieloletniego milczenia, zapomnienia i zakłamania, a tym

samym do ukazania społeczeństwu, zwłaszcza młodemu pokoleniu Polaków

– tej części współczesnej historii narodu polskiego, która przez prawie pół wieku była przez reżim komunistyczny z premedytacją i konsekwentnym uporem przemilczana, wypaczana i fałszowana. Ta antypolska działalność, niszcząca narodową historię szczególnie ostatnich dziesiątków lat, oraz skazująca na całkowite zapomnienie

wielu twórców tej historii, jej bohaterów, ich dokonań i czynów – legła u podstaw politycznego systemu, wyrosłego z mongolskiego despotyzmu władzy i pogardy dla praw i godności człowieka, systemu narzuconego narodowi siłą i fałszem w wyniku

 II Wojny Światowej, systemu, który mógł tak długo w Polsce funkcjonować dzięki wsparciu obcą i rodzimą przemocą i gwałtem, morderstwami i zbrodniami, oraz zakłamaniem i fałszowaniem historii. Towarzystwo powołane z inicjatywy Jerzego Korzenia w listopadzie 1988 roku z udziałem 15 osobowej grupy założycielskiej, jako

organizacja o charakterze patriotyczno – niepodległościowym przyjęło za patrona Józefa Piłsudskiego, widząc w nim wielkiego bojownika o niepodległość

Polski i jej suwerenność, twórcę państwa i jego armii, oraz nie kwestionowanego zwycięskiego wodza, polityka i męża stanu. Ostatecznie Towarzystwo posiada Zarząd Główny w Krakowie z prezesem Jerzym Korzeniem, wpisane do rejestru sądowego prawomocnym postanowieniem Sądu Wojewódzkiego w Krakowie z dnia 30 maja 1989

roku. Towarzystwo nie posiada żadnych stałych źródeł finansowania, ani dotacji budżetowych, opierając swoją działalność wyłącznie na wpływach ze

składek członkowskich, oraz na darowiznach, dotacjach i jednorazowych

wpłatach osób prywatnych, przedsiębiorstw i instytucji, oraz władz miejskich i wojewódzkich, pozyskiwanych dla finansowego wsparcia konkretnych

przedsięwzięć i zadań rzeczowych realizowanych przez Towarzystwo w ramach

celów i zadań określonych statutem. Dzięki takim działaniom, przy pełnym

zaangażowaniu wszystkich członków Zarządu Głównego i wielu szeregowych

członków Towarzystwa, osiągnięto znaczące efekty, wyrażające się bogatym

i trwałym dorobkiem w postaci odlanych w brązie, lub kutych w kamieniu

tablic, rzeźb, epitafiów, pomników, oraz pamiątkowych medalionów i okolicznościowych jubileuszowych medali. Wszystkie one, utrwalające i przypominające historyczne wydarzenia i wielkich Polaków z nimi związanych, zostały przekazane w służbę Krakowowi– Miastu i Społeczeństwu.

Należy podkreślić owocną działalność Towarzystwa w upamiętnianiu różnych

wydarzeń historycznych związanych z walką o wolną Polskę i narodowych

rocznic. Uroczystości owe odbywają się w różnych miejscach pamięci narodowej, niejednokrotnie u stóp pomników, z udziałem zawsze licznej młodzieży, co

godne jest szczególnego przekazu. A oto najważniejsze dokonania Towarzystwa:

 

 – Tablica upamiętniająca Adama Chmielowskiego – św. Brata Alberta.

To pierwsza tablica powstała staraniem i środkami Towarzystwa przekazana

Izbie Pamięci Powstania Styczniowego 1863, mieszczącej się w dawnym

Schronisku dla Weteranów Powstania, a obecnie siedzibie Związku Inwalidów

Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej przy ul. Biskupiej 18 w Krakowie.

 

– Tablica upamiętniająca 70 rocznicę Bitwy Warszawskiej w 1920 roku o

treści następującej: „Na chwałę Wojska Polskiego i jego Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego pierwszego Marszałka Polski w 70 rocznicę Bitwy Warszawskiej w zwycięskiej wojnie polsko – sowieckiej 1919 – 1920.”Autor tekstu Jerzy Korzeń. Tablicę tę położyło Towarzystwo w Krakowie – 1990. Tablicę wmurowano na fasadzie budynku Liceum XX Pijarów im. Stanisława Konarskiego przy ul. Czapskich 5 w Krakowie od strony ul. Józefa Piłsudskiego.

 

W ramach obchodów rocznicowych Towarzystwo zorganizowało w dniu 12

czerwca 1990 roku w auli PAN w Krakowie przy ul. Sławkowskiej 17 sympozjum naukowe poświęcone wojnie polsko – sowieckiej 1919 – 1920.

 

 – Pomnik generała Władysława Sikorskiego zlokalizowany na dziedzińcu

przylegającym do kościoła garnizonowego pod wezwaniem św. Agnieszki

przy ul. Dietla 30 w Krakowie Pomnik składa się z cokołu i trzech płyt cementowo – mozaikowych, z których dwie skośnie ustawione na cokole z ażurowym prześwitem, posiadają dwie tablice z białego marmuru w metalowych obramowaniach. Trzecia górna płyta oparta na pozostałych dwóch, zwieńczona metalowym krzyżem, posiada płaskorzeźbę popiersia w generalskim mundurze i czapce, także na białym marmurze.

Tekst na tablicach identyczny: w języku polskim z godłem Polski, w języku angielskim z godłem Wielkiej Brytanii, stanowi zwięzłą biografię Generała. Na cokole tabliczka informacyjna z brązu: „Odnowiono i ponownie posadowiono staraniem Towarzystwa Pamięci Narodowej im. Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego w Krakowie – VIII 1990”. Wysokość pomnika 3,0 m. Pomnik według projektu i fundacji Pawła

Świstaka żołnierza AK ps. „Kazimierz” został wykonany przez art. rzeźb. Eugeniusza Gutkowskiego z Lublina i w lipcu 1973 roku postawiony na prywatnej posesji fundatora przy ul. Sienkiewicza w Zakopanem. Po kilku dniach został zburzony, wywieziony w nieznanym kierunku i przeznaczony do zniszczenia. Równocześnie komunistyczne władze Zakopanego aresztowały właściciela pomnika konfiskując jego dom i parcelę. W roku 1974 elementy pomnika odnaleźli pracownicy krakowskiego

Oddziału PKS, przechowując je przy ul. Aleksandra Fredry, a od roku 1980 przy ul. Pachońskiego w Krakowie. W czerwcu 1989 roku wszystkie zachowane elementy

zabezpieczono i poddano gruntownym pracom renowacyjnym środkami Towarzystwa. Odszukana w międzyczasie rodzina fundatora i właściciela pomnika, upoważniła Towarzystwo do decydowania o dalszym losie monumentu, przenosząc prawo własności na Towarzystwo. Pomnik odsłonięto i poświęcono po uroczystej mszy św. z pełnym ceremoniałem wojskowym 30 września 1990 roku. Historyczne przemówienie wygłosił wówczas prezes Towarzystwa Jerzy Korzeń. Pomnik Generała Władysława

Sikorskiego został przez Towarzystwo przekazany po wieczne czasy, z

nieograniczonym prawem własności probostwu Garnizonu Kraków przy kościele garnizonowym pod wezwaniem św. Agnieszki w Krakowie przy ul. Józefa Dietla 30.

 

 – Pomnik martyrologii 33 Polaków zamordowanych przez Niemców 1 listopada 1944 roku.  Pomnik ów znajduje się w Gruszowcu na terenie gminy Dobra w powiecie

limanowskim. Został posadowiony staraniem i środkami Towarzystwa, obok istniejącego kamiennego głazu, upamiętniającego martyrologię mieszkańców

Gruszowca. Napis pod głazem głosi, że… „na tym miejscu wierni synowie ojczyzny w liczbie 33 osób z Gruszowca zostali zamordowani i spaleni żywcem przez zbrodniarzy niemieckich w dniach 1. XI. 1941 – 25.XI. 1941r.”. Pomnik składa się z różnej wielkości

kamieni ułożonych w formie muru, złączonych wspólnym fundamentem z cokołem, na którym znajduje się głaz i napis przypominający zbrodnię, która się tutaj dokonała. Autorem i wykonawcą monumentu jest ludowy artysta – rzeźbiarz Stanisław Dobrowolski z Kasiny Wielkiej, członek Towarzystwa. – Medaliony i płaskorzeźby popiersia Józefa Piłsudskiego z okazji 125 rocznicy urodzin Marszałka z

okolicznościowym tekstem: „ Józefowi Piłsudskiemu w 125 rocznicę urodzin 5. XII. 1867 – 5. XII. 1992 Towarzystwo Pamięci Narodowej im. Pierwszego Marszałka Polski

Józefa Piłsudskiego w Krakowie”. Medaliony wraz z tabliczkami zostały

trwale umieszczone w krypcie Marszałka pod Wieżą Srebrnych Dzwonów

na Wawelu, oraz w Ołtarzu Pamięci Narodowej bazyliki oo. Cystersów w

Mogile – Nowej Hucie. Natomiast płaskorzeźby popiersia, będące kopiami

rzeźby Konstantego Laszczki, do której Piłsudski pozował artyście w 1922 roku, umieszczono w Izbie Pamięci i Tradycji Korpusu Kadetów im. Józefa

Piłsudskiego w kościele garnizonowym pod wezwaniem św. Agnieszki

przy ul. Józefa Dietla 30 w Krakowie, oraz w holu Szkoły Podstawowej im.

Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego w Ulinie Wielkiej w gm. Gołcza.

 

Towarzystwo wydało również okolicznościowy medal w 75 rocznicę odzyskania niepodległości – 11 listopada 1993 roku w „Hołdzie Komendantowi”, upamiętniający tę rocznicę, odlany z brązu w 1993 roku w ilości 130 egzemplarzy, ponumerowanych na obrzeżu i objętych ewidencją Towarzystwa, autorstwa artysty rzeźbiarza, profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych Czesława Dźwigaja. Medal ów ma 7,5 cm średnicy i 3 mm grubości. Awers przedstawia podobiznę Józefa Piłsudskiego na tle zrywającego się do lotu orła i napis 75 ROCZNICA ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI – 1918 – 11 LISTOPADA.

. Na rewersie dwa poziome teksty: „W HOŁDZIE KOMENDANTOWI i pod

spodem: TOWARZYSTWO PAMIĘCI NARODOWEJ IM. PIERWSZEGO

MARSZAŁKA POLSKI JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO W KRAKOWIE.

 Medal przyznaje Zarząd Główny Towarzystwa, będący Kapitułą Medalu.

Medal przyznawany jest osobom prywatnym, oraz instytucjom, związkom

i organizacjom patriotyczno – niepodległościowym i kombatanckim, które

kultywują pamięć Józefa Piłsudskiego i utożsamiają się z ideą niepodległościową Komendanta. Wraz z medalem wręczany jest również akt nadania.

Napisy na medalionach są autorstwa Jerzego Korzenia.

 

Uhonorowani przez Towarzystwo medalami „W Hołdzie Komendantowi” zostali m.in.

 

– Ojciec Święty św. Jan Paweł II

 

– Córki Marszała Józefa Piłsudskiego Jadwiga i Aleksandra

 

– Ks. Tadeusz Isakowicz – Zaleski

 

– Konrad Strzelewicz – prezes Krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich

 

– dr hab. Jan Majda

 

– red. Aleksander Szumański – działacz niepodległościowy

 

 – Epitafium Cypriana Kamila Norwida. 23 maja 1993 roku w 110 rocznicę

śmierci Poety w Wawelskiej Katedrze, w krypcie Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego odsłonięto i poświęcono epitafium. Powstało ono z inicjatywy

i staraniem Towarzystwa. Swą formą i treścią nawiązuje do dawnych tablic

nagrobkowych. Odlane w brązie posiada wymiary 180 x 90 x 46 cm i waży

230 kg. Twarz Poety wzorowana jest na jednym z jego rysunkowych autoportretów. Autorem i wykonawcą epitafium jest artysta rzeźbiarz profesor krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych Czesław Dźwigaj. Podniosłe uroczystości norwidowskie w Katedrze rozpoczęła msza św. celebrowana przez ks. kardynała Franciszka Macharskiego. W krypcie ks. kardynał dokonał także odsłonięcia i

poświecenia epitafium. Krótkie przemówienie wygłosił prezes Towarzystwa Jerzy Korzeń. W uroczystościach uczestniczyło liczne duchowieństwo, władze

miejskie i wojewódzkie Krakowa, oraz rzesze wiernych. Towarzystwo otrzymało podziękowania od Ojca Świętego za starania w położeniu w Katedrze Wawelskiej epitafium upamiętniające postać Cypriana Kamila Norwida. Poezja

Norwida – tak bliska Ojcu Świętemu – nie przestaje być natchnieniem i drogowskazem na szlakach odnowy moralnej polskiego społeczeństwa także i dzisiaj.

Ojciec Święty w swych modlitwach poleca Bogu wszelkie dobre inicjatywy

Towarzystwa, które zmierzają do utrwalenia pamięci historii Narodu Polskiego,

zwłaszcza wśród młodego pokolenie Polaków – podkreśla pismo Sekretariatu

Stanu.

 

– Tablica upamiętniająca 130 rocznicę stracenia członków Rządu Narodowego

i przywódców Powstania Styczniowego 1863 – 1864. Tablica została wmurowana na elewacji budynku Zakonu Pijarów przy ul. Pijarskiej 2 w Krakowie, odsłonięta i wmurowana 5 sierpnia 1994 roku dokładnie w 130 rocznicę stracenia.

 

 – Pomnik Jana Matejki postawiony w podkrakowskich Krzesławicach przed

jego dworkiem. Pomnik w formie popiersia z brązu na polerowanym granitowym cokole i betonowym fundamencie ma 2,7 m wysokości. Autorem i wykonawcą pomnika jest prof. Czesław Dźwigaj.

– Tablica upamiętniająca 55 rocznicę powołania w Krakowie podziemnych

struktur ZHP – późniejszych Szarych Szeregów. Tablica z brązu została wmurowana na elewacji budynku przy ul. Szlak 21 w Krakowie, odsłonięta i po święcona 19 listopada 1994 roku. Autorem i wykonawcą tablicy jest prof. Czesław Dźwigaj. Na tablicy napis: „Wszystko co nasze Polsce oddamy” z nałożonym Krzyżem Harcerskim. W części środkowej tekst: „W domu tym 15 listopada 1939 roku powołali do życia podziemne struktury ZHP – podwaliny szarych szeregów – hm. Józef Kret

– hm. Tadeusz Mitera – hm. Władysław Muż – hm. Jan Ryblewski – hm. – Stanisław Rączkowski – hm. Władysław Szczygieł – hm. Seweryn Udziela – hm. Tadeusz Wąsowicz – hm. Marian Wierzbiański – tym, którzy w czyn wcielili słowa”

– Pamięć Narodowa – historia Polski w obrazach Polskich artystów – malarzy,

w formie wydanych barwnych kartek pocztowych: „O wolność, niepodległość i suwerenność Polski”, motto stanowi: „…narody tracąc pamięć tracą życie…”

 

Wydano kartki pocztowe:

 

„Odsiecz wiedeńska”, „Kościuszko pod Racławicami”, „Zaślubiny Polski

z morzem”, „Marszałek Józef Piłsudski na kasztance” , „Bitwa Warszawska 15.

VIII. 1920”, „My Pierwsza Brygada”, „Wizja żołnierska”, „Orlęta Lwowskie”.

 – Tablica – płaskorzeźba z brązu upamiętniająca 80 rocznicę odzyskania

niepodległości 11 listopada 1918 roku – w hołdzie Józefowi Piłsudskiemu,

Romanowi Dmowskiemu i Ignacemu Paderewskiemu z wyrytymi popiersiami i ze stylizowanym napisem: „Polska była dla nich wartością najwyższą – w

80 rocznicę odzyskania niepodległości”.

Tablica została wmurowana w Panteonie Narodowym Żołnierzy Armii Krajowej Polskich Kresów Wschodnich, w Kościele Patronalno – Garnizonowym

Ogólnopolskiego Okręgu Żołnierzy AK, Obszaru Lwowskiego im. „Orląt Lwowskich” pod wezwaniem. św. Jadwigi w Krakowie. Tekst na tablicy – Jerzy Korzeń, projekt i realizacja prof. Czesław Dźwigaj.

 

– Tablica kamienna / czarny marmur / upamiętniająca 55 rocznicę bitew 2

Korpusu Polskiego o Monte Cassino, Anconę i Bolonię – 1944 – 1945 wmurowana w maju 1999 roku, w sąsiedztwie tablicy upamiętniającej 80 rocznicę odzyskania niepodległości. Pieta Katyńska – figura – posąg Matki Bożej Katyńskiej odlana w spiżowym brązie przedstawiająca Zasmuconą Matkę Bożą przytulającą do siebie ofiarę

zbrodni katyńskiej z widocznym otworem w czaszce. Posąg został wzniesiony

w kościele św. Krzyża w Krakowie w kaplicy św. Zofii w jubileuszowym roku

2000, w którym przypadała 60 rocznica mordu oficerów Wojska Polskiego

dokonanego przez Związek Sowiecki w Katyniu wiosną 1940 roku. Pieta mierząca

1,7 m wysokości autorstwa artysty rzeźbiarza prof. Czesława Dźwigaja

powstała z inicjatywy i kosztem Towarzystwa. Akt erekcyjny został podpisany przez ks. dr. Jana Abrahamowicza proboszcza parafii Świętego Krzyża w Krakowie, oraz mgr. Jerzego Korzenia prezesa Towarzystwa.

 

Protest związany z ukraińskim rajdem kolarskim im. Stepana Bandery przez

terytorium RP.

– W okresie II Wojny Światowej Polacy stali się ofiarami trzech ludobójstw – ze

strony faszystowskich Niemiec, komunistycznego Związku Sowieckiego, oraz

Ukraińców: Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów – OUN i Ukraińskiej Powstańczej Armii – UPA.Dla upamiętnienia 60 rocznicy masowej rzezi – ludobójstwa Polaków zamieszkujących kresowe województwa Rzeczypospolitej Polskiej, z inicjatywy Towarzystwa, przy osobistym zaangażowania prezesa Jerzego Korzenia, posadowiono na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie pomnik ofiar. W dniu 17 września 2004

roku po pokonaniu wielu przeszkód administracyjnych i politycznych pomnik

został odsłonięty i poświęcony podczas podniosłych uroczystości patriotyczno –

religijnych, dokładnie w 65 rocznicę sowieckiej agresji na Polskę w tragicznym

17 września 1939 roku. Radni krakowscy nie chcieli dopuścić, aby w inskrypcji napisu na pomniku znalazło się słowo „ludobójstwo”. Prasa, szczególnie krakowska odnotowała obszernie przebieg dyskusji podczas obrad Komisji, której przysłuchiwał się przedstawiciel mniejszości ukraińskiej w Krakowie Włodzimierz Mokry, który

powiedział m.in. : „… słyszę, że Ukraińcy byli gorsi od Niemców… można

postawić ten pomnik, pytanie tylko jak to zostanie wykorzystane przez tę trzecią siłę, która trzyma w garści kurek…”

( „Gazeta Krakowska” – 12.III. 2004 r.) Wg. komentarzy i opinii tej wypowiedzi – „zabrzmiało to jak groźba i szantaż”. Prezydent Miasta Krakowa skierował stosowny projekt uchwały pod obrady Rady Miasta. W międzyczasie ukazało się wiele artykułów w prasie krakowskiej i ogólnopolskiej na temat pomnika. Szczególnie krytyczne

i negatywne stanowisko prezentowała jedynie „Gazeta Wyborcza” – jedyna w

Krakowie, której napastliwe teksty i tendencyjne „wywiady” negujące prawdę o

ludobójstwie wzywały do zaniechania budowy monumentu na Cmentarzu Rakowickim, a redaktor naczelny krakowskiego wydania „Gazety Wyborczej” Seweryn Blumsztajn wprost apelował do radnych, by głosowali przeciwko budowie pomnika. Budowę pomnika z treścią inskrypcji „ludobójstwo” przegłosowano 1 głosem ( 19 głosów „za” – 18 głosów „przeciw”) . Pełny tekst inskrypcji brzmi: „ Nie o zemstę, lecz o pamięć

wołają ofiary”. „Ojczyzna to ziemia i groby – narody tracąc pamięć, tracą życie.” „Dla narodowej pamięci, oraz w hołdzie ofiarom ludobójstwa, którego dopuściły się w latach II Wojny Światowej na Polakach – mieszkańcach południowo – wschodnich województw Rzeczypospolitej Polskiej – Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińska Powstańcza Armia. W 61 rocznicę tej tragedii – Kraków 2004”. Ten przerażający w swoim wyrazie pomnik ma kształt otwartej księgi, której dwie strony tworzą granitowe płyty z tekstami inskrypcji i zarysem granic południowo

– wschodnich Kresów Rzeczypospolitej, gdzie w latach II Wojny Światowej

miały miejsce mordy i rzezie ludności. Autor pomnika – prof. Czesław Dźwigaj

Autor inskrypcji – Jerzy Korzeń z wykorzystaniem we fragmencie posłania

Cypriana Kamila Norwida. Każdego roku w dniu 17 września na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie u stóp pomnika ludobójstwa na Wołyniu odbywają się podniosłe uroczystości patriotyczno – religijne. Tak było i 17 września 2009 roku. Uroczystość otworzyła msza św. w kaplicy cmentarnej, następnie oddano hołd pomordowanym i prześladowanym pod krzyżem zbrodni komunistycznych dokonanych na narodzie polskim, wzniesionym przy kaplicy. Uroczystość przy pomniku ofiar ludobójstwa rozpoczął hejnał krakowski odegrany przez strażaka. Poczty sztandarowe, honorowa kompania wojska polskiego z komendami – „prezentuj

broń – na prawo patrz” , licznie zebrana młodzież szkolna, harcerze drużyn

krakowskich zebrani dla uhonorowania osób prywatnych i instytucji medalem

„W Hołdzie Komendantowi” uświetniły tę uroczystość.

„To dzisiaj mija 70 rocznica zbrodniczego zaatakowania Polski przez Związek Sowiecki na całej, długiej liczącej 1412 km granicy od Dźwiny, aż po Dniestr.-

 

 Polskiej granicy państwowej broniły zaledwie 24 bataliony piechoty, 2 bataliony forteczne, oraz 7 szwadronów i 1 dywizjon kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza. …bezwzględny opór Polaków spotkał się ze szczególną bezwzględnością i okrucieństwem sowieckiego agresora… rannych żołnierzy i oficerów zabijano natychmiast, lub umierali z ran bez medycznej pomocy… sowiecka propaganda głosiła, że celem ataku na Polskę we wrześniu 1939 roku było wzięcie w opiekę i ochronę zagrożonych przez Polaków obywateli sowieckich, zamieszkujących po obu

stronach ówczesnej granicy. Na Polskę uderzyła milionowa armia sowiecka.

Od 17 września 1939 roku rozpoczęła się gehenna mieszkańców tych ziem,

której symbolem jest Katyń, Charków, Miednoje”– powiedział m. in. prezes

Towarzystwa Jerzy Korzeń. Medalem „W Hołdzie Komendantowi” uhonorowani zostali m. in: Jadwiga Piłsudska – Jaraczewska córka Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego herbu Piłsudski – polski herb szlachecki, odmiana herbu Kościesza,

pilot Wojska Polskiego, magister inżynier architekt, Wanda Piłsudska starsza córka Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego herbu Piłsudski, lekarz medycyny, Ks. Tadeusz Isakowicz – Zaleski, duszpasterz Ormian w Polsce, polski

Ormianin, duchowny katolicki obrządków ormiańskiego i łacińskiego,

działacz społeczny, historyk Kościoła, wieloletni uczestnik opozycji antykomunistycznej w PRL, literat poeta, prozaik, patriotyczny niezależny dziennikarz i publicysta,  O. Jerzy Pająk – kapucyn, patriotyczny kapelan kombatantów, Sybiraków,

Piłsudczyków i AK, doc. dr. hab. Jan Majda pracownik naukowy Instytutu Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, autor książek poświęconych roli góralszczyzny i Tatr

w kulturze polskiej, red. Aleksander Szumański, literat, poeta, pisarz, krytyk literacki, niezależny patriotyczny dziennikarz i publicysta światowej prasy polonijnej,

korespondent USA akredytowany w Polsce, Towarzystwo Miłośników Lwowa i

Kresów Południowo – Wschodnich Oddział w Krakowie, Związek Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego, Komitet Opieki Nad Miejscami Zbrodni

Komunizmu, Konrad Strzelewicz, prezes niekomunistycznego Krakowskiego Oddziału

Związku Literatów Polskich, dziennikarz , pisarz, autor m.in. antologii „Polskich wierszy obozowych i więziennych – 1939 – 1945. Nagrodzony przez

Główną Komisję badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu – Instytut

Pamięci Narodowej / IPN / za książkę „Zapis”, Instytut Józefa Piłsudskiego w Londynie, Instytut Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, Płk Ryszard Kukliński, bohater narodowy– pułkownik Wojska Polskiego i armii amerykańskiej,

Jan Nowak – Jeziorański – polski polityk, politolog, działacz społeczny,

dziennikarz i żołnierz AK, kurier i emisariusz Komendy Głównej Armii Krajowej i Rządu RP w Londynie, Ryszard Kaczorowski – prezydent Rzeczypospolitej na Uchodźstwie herbu Jelita (ur. 26 listopada 1919 w Białymstoku, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski polityk, działacz społeczny i harcerz, komendant chorągwi Szarych Szeregów w Białymstoku w 1940, po 1945 na emigracji, członek Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej, w latach 1989–1990 Prezydent RP na uchodźstwie; zginął w katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku. Ryszard Kaczorowski był ostatnim

Prezydentem RP na uchodźstwie. 22 grudnia 1990 złożył urząd na ręce nowo zaprzysiężonego Prezydenta RP Lecha Wałęsy i na Zamku Królewskim

w Warszawie uroczyście przekazał mu insygnia władzy państwowej.

 

Redakcja.

 

Jerzy Korzeń prezes Towarzystwa Pamięci Narodowej im. Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego jest autorem inskrypcji na pomniku ofiar ludobójstwa na Wołyniu posadowionym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie:

 „ Nie o zemstę, lecz o pamięć wołają ofiary”. „Ojczyzna to ziemia i groby – narody tracąc pamięć,tracą życie.” „Dla narodowej pamięci, oraz w hołdzie ofiarom ludobójstwa, którego dopuściły się w latach II Wojny Światowej

na Polakach – mieszkańcach południowo – wschodnich województw

Rzeczypospolitej Polskiej – Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów

i Ukraińska Powstańcza Armia. W 61 rocznicę tej tragedii – Kraków

2004”. Staraniem Towarzystwa, przy osobistym zaangażowaniu jego prezesa powstał ten pomnik świadectwo ludobójstwa dokonanego na Polakach na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej, ale równocześnie wyciągnięta dłoń do pojednania – świadectwu dać prawdę – „nie o zemstę, lecz o pamięć wołają ofiary”.

Godne to podkreślenia w czasie naszych obchodów „11 lipca Dniem

Pamięci Męczeństwa i Ludobójstwa Kresowian”

– o czym w swoich naukach przypomina Ksiądz Tadeusz Isakowicz

– Zaleski – uhonorowany przez Towarzystwo medalem „W Hołdzie

Komendantowi”.

 

Jerzy Korzeń „Kresowy Serwis Informacyjny” lipiec 2011 r.