Totalitaryści z Peło

Zgodnie z zapisami nowego lewa nauczyciele zatrudnieni w ośrodkach wychowawczych tracą przywileje wynikające z Karty Nauczyciela. W 2003 roku, przy okazji nowelizacji tego aktu, zawarto stosowną umowę z takimi osobami. Zagwarantowano im podleganie KN.

 

28 kwietnia towarzysze posłowie o manierach mongolskich najeźdźców przeszli nad tym zapisem do porządku. Co tam jakieś umowy i przyzwoitość, szukamy dziadowskich oszczędności, to je znajdujemy. Dzisiaj zerwiemy porozumienie z nauczycielami ośrodków wychowawczych, jutro puścimy kantem bibliotekarzy czy pielęgniarki. O prawach nabytych nie będziemy pamiętać, a więc się nimi przejmować, bo paru belfrów nam nie podskoczy, a pałowanie piguł jak zawsze nam się udaje. Acha, pamiętamy natomiast o prawach nabytych górników i służb mundurowych, bo to zorganizowane struktury krzepkich facetów. Jak się rylom coś nie spodoba, to pociągną z kilofami na Warszawę, a kto ich powstrzyma, jeśli rozjuszymy policjantów odbieraniem uprawnień?

 

Chciałbym być dobrze zrozumiany. Nie wypowiadam się o sensie pozostawania wychowawców domów dziecka pod KN, KN w ogóle czy samym istnieniu takich form państwowej kurateli nad dziećmi. Chodzi mi o brutalną bezwzględność Władzy, która nie szanuje danego przez samą siebie słowa. Pacta sunt servanda można powiedzieć, ale po co? Posłowie nie rozumieją tego nawet po polsku.

 

Rzecz dotyczy 2700 osób, których liczba co rok się zmniejsza (emerytury, rezygnacje). Waaadza jednak woli oszukać 2700 niż spokojnie poczekać na wykruszenie się zainteresowanych. Nie ma takiego łajdactwa, do którego nie posunie się władza, jeśli jej zabraknie pieniędzy. Niestety jest jeszcze jedne niestety.

 

Na forach okołooświatowych pojawiły się wpisy pracowników samorządowych zatrudnionych w placówkach oświatowych, tyle że na podstawie kodeksu pracy, a nie KN (co oznacza pracę 40-godzinną w tygodniu). Generalnie przeważa grubiańskie „He, he, miękną wam nóżki, kartowcy”. Zawistny motłoch cieszy się z cudzego nieszczęścia, z tego, że wszyscy będą równie biedni. I właśnie na tej krótkowzroczności bazuje każdy reżim – na wprowadzaniu niekorzystnych rozwiązań dla małej grupy społecznej. Mała grupa nie ma możliwości skutecznej obrony, a publika kibicuje Waaadzy: „He, he, dobrze tak, burżujom. Dlaczego inni mają mieć więcej ode mnie?” To samobójcze samozadowolenie przeradza się w przyszłości we frustrację, kiedy rząd zaatakuje ich samych. Tyle, że wówczas za późno na obronę. „He, he, gamonie, macie za swoje”.

 

Dobrze byłoby wyzbyć się krótkowzrocznej zawiści. W naszym wspólnym interesie. Oto w założeniach projektu budżetu państwa na rok 2012 znalazło się takie niepokojące sformułowanie:

 

W 2012 r. na poziom dochodów budżetowych wpływ będą miały między innymi skutki zmian systemowych wprowadzonych w 2011 r. Do zwiększenia dochodów budżetowych przyczynią się przede wszystkim: podwyżka stawek VAT […]

 

Jeśli dobrze rozumiem fiskalną gramatykę, stawki VAT w roku 2012 pozostaną na takim samym poziomie, jak obecnie – czyli 23%. Jeśli jednak fiskalno-reżimowe chytrusy są lepiej wyszkolone w posługiwaniu się językiem polskim, to równie dobrze zdanie to można obronić następującą interpretacją: „W 2012 roku stawki VAT pójdą w górę”, co nie jest nieprzytomnym podejrzeniem w kontekście zaplanowanych dochodów. Tak czy inaczej – będzie znowu drogo. Tym razem groźby reżimu wystosowano pod adresem nas wszystkich. Warto więc o tym pamiętać podczas jesiennych wyborów, zamiast upajać się radością z powodu zdziadzienia jakichś tam rozproszonych 2700 bakałarzy. Ta władza, ten „liberalny” premier, gotowi są oszukiwać nas bez najmniejszych zahamowań.