Tischner tonącego Tuska

Upadek Jarosława Gowina można mierzyć po tym z kim teraz pracuje: niegdyś z księdzem Józefem Tischnerem, teraz z Tuskiem i Sikorskim. Gdyby chociaż Gowin odważył się przypomnieć tonącemu Tuskowi kilka rozważań zmarłego w 2000 roku księdza filozofa.

„Otacza was świat złożony z wyrachowanych mieszczan. W tym świecie studiuje się po to aby mieć satysfakcję, albo po to aby wybić się nad innych, albo po prostu dla pieniędzy. Jest to świat wyprany z wszelkiego ryzyka, bez cienia fantazji, bez cienia wspaniałomyślności i zrozumienia dla poświeceń. Świat “małych urzędników”, dla których poświęcenie jest wariactwem, a bezinteresowność rodzajem choroby umysłowej. Ten świat usiłuje zrobić was na swój obraz i podobieństwo. Żyje się w takim świecie często komfortowo. Robią z was kolorowe lalki, które się powinno podziwiać. Wmawia się w was, że jesteście czarującymi dziećmi, dla których otworem stoją bramy królestw tego świata. I tak wychowuje się was na wielkich egoistów, ale całkiem małych ludzi.” (1)

“I powiem radykalnie, że ten anonimowy naród, naród bez twarzy, ten straszny naród, który od czasu do czasu chwyta kamienie, a potem zapada na długie lata milczenia, ten naród gotów nam wszystko przebaczyć, nad każdym naszym błędem może się nasz naród pochylić z największą wyrozumiałością – wyrozumiałością tak wielka, że może zadziwić Europę – i powiedzieć: “Trudno, to była ludzka rzecz, człowiek jest slaby…”. Ale kłamstwa ten naród nie wybaczy.

Bo są ludzie na świecie którym kłamać nie wolno. Sa ludzie na świecie, dla których kłamstwo byłoby wewnętrznym samobójstwem, o wiele groźniejszym niż samobójstwo zewnętrzne. Nie mamy nic przeciwko kłamstwu zamiatacza ulic jako zamiatacza ulic (dochodzi tu problem prawdy w życiu każdego człowieka), byleby tylko ulice były pozamiatane. Ale kłamstwo wśród tych, których mowa ma być “tak – tak, nie – nie”, jest grzechem nie do wybaczenia przez naród. Jeżeli wy, nauczyciele i wychowawcy, wołać nie będziecie, kamienie wołać będą. My wiemy, jak kamienie wołają. My wiemy, jak krzyczy okłamany i zakłamany naród. Obyśmy nigdy nie byli częścią tego kłamstwa, przeciwko któremu naród musi podnosić kamienie.” (2)

(1) "“Kto siebie straci”: słowo do młodzieży" (Kraków, marzec 1972) 

(2)  „Prawda i kłamstwo pracy” (Kraków, marzec 1972)

Upadek Gowina: kiedyś pracował z księdzem Tischnerem, teraz z Sikorskim