Teraz Włochy

Widać wyraźnie, że dotychczasowe 20 szczytów UE, z których każdy miał być przełomowy dla ratowania krajów strefy euro, tego przełomu niestety nie przyniosło.

1. Po ostatnim szczycie UE w Brukseli który odbył się w dniach 28-29 czerwca według doniesień mediów, najszczęśliwszymi przywódcami byli premier Włoch Mario Monti i premier Hiszpanii Mariano Rajoy.

Ponoć załatwili to co chcieli i tylko Angela Merkel miała wrócić z Brukseli bardzo niezadowolona.

Obaj premierzy wywalczyli na forum eurogrupy, że środki dla mających kłopoty finansowe banków hiszpańskich, a być może także i włoskich, będą pochodziły bezpośrednio z EFSF i EMS i nie będą obciążały finansów publicznych Hiszpanii i Włoch (dwa lata temu zupełnie inaczej potraktowano Irlandię 85 mld euro dla jej banków musiało przejść przez system finansów publicznych tego kraju i wprawdzie banki irlandzkie zostały uratowane ale w poważne kłopoty popadła sama Irlandia).

Z kolei kraje, które będą chciały skorzystać z obydwu funduszy, muszą przestrzegać „tylko” zasad budżetowych UE i nie będą obciążane żadnymi dodatkowymi restrykcjami fiskalnymi (inaczej niż korzystające z pomocy MFW i UE Grecja, Portugalia i Irlandia).

Wreszcie niewykorzystane środki z budżetu UE na lata 2007-2013 w kwocie 120 mld euro, mają być wykorzystane na dokapitalizowanie Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI – około 10 mld euro), oraz na przedsięwzięcia, które wzmocnią wzrost gospodarczy w krajach południa strefy euro.

W zamian za to kraje strefy euro wyraziły zgodę na przygotowanie przez EBC i KE koncepcji wspólnego nadzoru bankowego, który ma być pierwszym krokiem do utworzenia forsowanej przez Niemcy tzw. unii bankowej.

Te wszystkie posunięcia miały uspokoić tzw. rynki finansowe przynajmniej do jesieni, a w tym czasie poszczególne kraje strefy euro, które zamierzały korzystać ze środków pomocowych, miały przyjąć programy oszczędnościowe.

2. Nie minęły dwa tygodnie i problemy finansowania zadłużenia publicznego Hiszpanii i Włoch wróciły ze zdwojoną siłą.

A przecież kilka dni temu premier Rajoy ogłosił w parlamencie hiszpańskim, że do roku 2014 dzięki dodatkowym podwyżkom podatków (między innymi stawki VAT z 18 na 21%), a także drastycznym oszczędnościom, budżet tego kraju zaoszczędzi przynajmniej 65 mld euro.

Nic to nie dało, rentowność obligacji hiszpańskich po raz kolejny zbliżyła się do 7% i akceptowanie tego stanu rzeczy w dłuższym czasie oznaczałoby, że rząd tego kraju pożyczający na tych warunkach nie ma zamiaru pożyczonych pieniędzy w przyszłości oddawać.

3. Jakby tego było mało, wczoraj agencja Moody’s obniżyła rating obligacji włoskich aż o dwa stopnie i utrzymała perspektywę negatywną (co otwiera drogę do kolejnych obniżek ich ratingu) i zapewne od poniedziałku zaczną się obniżki ratingów banków i spółek tego kraju.

Wygląda więc na to, że teraz na celowniku tzw. rynków finansowych znajdą się także Włochy i potrzebne będą prawie natychmiast ogromne pieniądze, aby zaspokoić potrzeby pożyczkowe tego kraju a także Hiszpanii.

Eksperci twierdzą, że jeżeli Włochy i Hiszpania nie będą mogły sprzedawać swoich obligacji na rynku, to Unia będzie musiała dysponować funduszami rzędu 1,6 bln euro, aby na jakiś czas to finansowanie przejąć.

Tyle tylko, że EFSF i EMS nie dysponują takimi pieniędzmi, a dodatkowo Europejski Mechanizm Stabilizacji, który miał rozpocząć funkcjonowanie od 1 lipca nie działa, bo niemiecki Trybunał Konstytucyjny zablokował przynajmniej na najbliższe parę tygodni ustawową zgodę tego kraju na pakt fiskalny i właśnie ten Fundusz.

4.Widać więc wyraźnie, że dotychczasowe 20 szczytów UE, z których każdy miał być przełomowy dla ratowania krajów strefy euro, tego przełomu niestety nie przyniosło.

Zdaje się, że tym razem pogarszająca się wręcz z dnia na dzień sytuacja krajów Południa Europy, nie tylko nie pozwoli przywódcom krajów unijnych spokojnie wykorzystać wręcz obligatoryjnych sierpniowych urlopów, ale będzie wymagała uruchomienia na trzy zmiany, maszyn drukarskich w EBC.