Sztukmistrz

Pewien bardzo miły żuczek,
Mistrz iluzji i tych sztuczek…

Pewien bardzo miły żuczek,
Mistrz iluzji i tych sztuczek,
Chciał umówić się z biedronką.
Rzekł do onej: "Moje Słonko,
Ja dla ciebie z kapeluszy
Wyczaruję parę uszy!"
I nim doszedł do słów końca
W ręku swoim miał zająca!
Pannę nic sztuczka nie wzrusza.
Kwiat znajduje jej przy uszach.
A z rękawa pudełeczko.
Rzecze: "Otwórz panieneczko!"
Ta otwiera i dębieje.
Się pierścionek do niej śmieje!
"Zostań, proszę moje Słonko,
Mą wybranką, moją żonką!
Będę kochał Cię przykładnie!"
"Kłamać to bardzo nieładnie!
To kolejna pana sztuczka!
Nie chcę mieć za męża żuczka!"
Poszedł żuczek załamany.
Przez biedronkę był niechciany!
Lecz na sztuczek jego lepik
Poszła stonka, co ma sklepik!
I gdy teraz brak towaru
To do żuczka: "Miły, czaruj!"
Stonki sklepik się rozwija!
Siódmy rok małżeństwa mija!
Jaka z tego jest nauczka?
Że nie każda trefna sztuczka!