Sytuacja w Polsce, po 10-15 kwietnia 2010

Dni szakala. Publikuję ten wiersz w/z z tekstem Akwedukta pt. „Czy ten wnuczek może kłamać?” Moim zdaniem, postsowiecka Rosja, stosuje wobec Polski i Polskiego Narodu metody czarnego okultyzmu.

Oto są dni Szakala… 

szczur wybija się na Archanioła

łotr mierzy koronę królestwa 

nasz Król Duch nic o tym nie wie 

on jest jeszcze w głębokim śnie 

oto są dni Szakala.

Gdzieś tam zginęło wielu ludzi 

zabił ich ogień i stalowa pięść

gdzieś tam… inni ludzie płaczą 

przynoszą kwiaty i kładą 

przed Trumny

Szakal obserwuje to i śmieje się.

Oto są dni Szakala 

słońce nad ranem nie wzeszło 

gęsta mgła zasłoniła prostą drogę 

lecz nie przejmujmy się… 

Szakal na końcu będzie zapalał

czarną latarnię jako drogowskaz.

Oto są dni Szakala

Kto chce… niech idzie z nim przeklęty.

(Warszawa, 10-15 kwietnia 2010.) 

Chciałem się uwolnić od tematyki Tragedii Smoleńskiej. Lecz co ma zrobić poeta? Tam i wtedy ten wiersz pisałem 5 dni. A tworzenie poezji to wchodzenie w przestrzeń wewnętrzną sprawy. I tak, jak w przebłysku, dostrzegłem sowieckiego szakala, który "eksperymentuje" na ludziach i narodach. Użyłem przenośni w poprzednim zdaniu – lecz to oddaje sens wydarzeń, zakryte dno przepaści. I ten stan trwa dalej. Uderzanie w warstwy podświadomości Narodu Polskiego. A u podstaw legły wieloletnie eksperymenty psychologiczne, parapsychologiczne i czarny okultyzm.