Sylwetki bohaterskich Żołnierzy Wyklętych – Stanisław Grabowski ” Wiarus”

„Wiarus” pochodził z Grabowa Starego w powiecie łomżyńskim. Jego rodzina posiadała długie tradycje patriotyczne. Najstarszy brat Tadeusz został zesłany na Syberię, opuścił ZSRS razem z armią Andersa. W 1943 r. zmarł z wycieńczenia w Teheranie. Z bratem Józefem „Visem” wkrótce przystąpili do walki z komunistycznym okupantem.

Na wiosnę 1945 r. zasilił szeregi Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, a w listopadzie, będąc w oddziale Pogotowia Akcji Specjalnej, rozbijał posterunku MO m.in. w Poświętnem oraz Sokołach. Brał udział w rajdzie 3 Brygady Wileńskiej NZW na terenie Prus Wschodnich i w bitwie koło wsi Gajrowskie.

Latem 1946 r. dowodził drużyną w oddziale Lucjana Grabowskiego „Wybickiego”, przeprowadzając szereg skutecznych akcji wymierzonych w aparat bezpieczeństwa, czasami bez zgody dowództwa.

Na skutek donosu, jesienią 1946 r., jego siostra Stanisława została aresztowana przez funkcjonariuszy UB. Pomimo zastosowania wobec niej brutalnych metod podczas śledztwa, nikogo nie wydała. Skazana na 5 lat, w wyniku amnestii wyszła po paru miesiącach. W 1948 r. ponownie zatrzymana. Tym razem otrzymała wyrok 3 lat pozbawienia wolności.

Ujawnił się w kwietniu 1947 r. w Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku, ale wkrótce ponownie chwycił za broń, tworząc patrol z zaufanych żołnierzy NZW. Grupa pod dowództwem „Szalonego” (nowy pseudonim „Wiarusa”) działała głównie na terenie powiatu łomżyńskiego i białostockiego. Leśni rozbrajali posterunki MO, likwidowali donosicieli i nadgorliwych działaczy partyjnych, unikając, dzięki pomysłowości Grabowskiego, wielu próbom wyeliminowania ich przez grupy operacyjne.

28 września 1948 r. w doskonale zorganizowanej akcji zajął miejscowość Jedwabne. Po rozbiciu głównych urzędów i zablokowaniu posterunku wezwał miejscową ludność do walki z komunistami.

Za „Szalonym” Komendant Wojewódzki MO w Białymstoku wydał list gończy, w którym oferowano 20 tys. zł nagrody za pomoc w jego schwytaniu. Funkcjonariusze bezpieczeństwa coraz skuteczniej zaczęli wyłapywać ludzi „Wiarusa” dzięki siatce informatorów składających się z ujawnianych członków podziemia.

24 października 1951 r. w zasadzce we wsi Zambrzyce–Króle zginął młodszy brat – Józef Grabowski „Vis”, który z wyglądu był bardzo podobny do „Wiarusa”. Początkowo komuniści myśleli, że zlikwidowali samego „Szalonego”.

22 marca 1952 r. po wcześniejszym zwerbowaniu agentki o pseudonimie „Ewa” i informacjom, które przekazała funkcjonariuszom, grupa operacyjna z Białegostoku otoczyła wieś Babina w pow. Wysokie Mazowieckie. Trzech leśnych: Stanisław Grabowski „Wiarus”, „Szalony”, Lucjan Zalewski „Żbik” i Edward Wądłowski „Humor” poległo w walce od kul szczelnej obławy.