Stalin zmarł w rocznicę podpisania wyroku śmierci na polskich oficerach

5 marca 1940 r. Biuro Polityczne ZSRS wydało wyrok śmierci na polskich jeńców przetrzymywanych w obozach w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku. Równo 13 później zmarł architekt tej zbrodni Józef Stalin.

"Nie ma przypadków, są tylko znaki" – komentował takie przypadki znany warszawski ksiądz Bronisław Bozowski. Dziś mija 72 lata od podjęcia decyzji o jednej z najbardziej obrzydliwych zbrodni XX wieku i 59 lat od śmierci najbardziej krwawego dyktatora w historii.

Zbrodnia katyńska była wynikiem decyzji sowieckiego Biura Politycznego. Na notatce Ludowego Komisarza Spraw Wewnętrznych ZSRR Ławrientija Berii z 5 marca 1940 r.w której zawarto sugestię zabicia polskich jeńców wojennych swoje podpisy złożyli członkowie sowieckiego Biura Politycznego: Józef Stalin, Kliment Woroszyłow, Wiaczesław Mołotow, Anastas Mikojan. Na dokumencie naniesiono również adnotację o zgodzie dwóch pozostałych członków Politbiura – Michaiła Kalinina i Łazara Kaganowicza. Akcja rozstrzeliwania polskich jeńców, co do której władze sowieckie podjęły decyzję w dniu 5 marca 1940 r., rozpoczęła się już w dniu 3 kwietnia 1940 r. To właśnie wtedy rozstrzelano w Katyniu pierwszy transport polskich jeńców wojennych z obozu kozielskiego. Trwała ona do 12 maja 1940 r., gdy zlikwidowano ostatni transport jeńców z obozu w Kozielsku. Jej apogeum przypadało na przełom kwietnia i maja 1940 r., kiedy rozstrzeliwano jeńców wojennych z obozów w Starobielsku i Ostaszkowie. Ogółem zamordowano nie mniej niż 4410 jeńców z obozu w Kozielsku, 3739 jeńców z obozu w Starobielsku, 6314 jeńców z obozu w Ostaszkowie oraz 7305 więźniów spośród aresztowanych przez Sowietów osób na tzw. Zachodniej Ukrainie i Białorusi. Daje to liczbę nie mniejszą niż 21 768 osób. Zbrodnia katyńska byłaumotywowana zarówno względami klasowymi, jak i narodowymi. To właśnie one zadecydowały, że zamordowano prawie 22 tysiące obywateli polskich, stanowiących elitę przedwojennej Polski. Świat usłyszał o zbrodni katyńskiejdopierow dniu 13 kwietnia 1943 r.i to zasprawą hitlerowskich Niemiec. Od początku ujawnienia zbrodni była ona przedmiotem zainteresowania rządu Władysława Sikorskiego idlatego odegrała ona zasadnicze znaczenie w polsko – sowieckich stosunkach. Polski rząd chcąc wyjaśnić okoliczności i motywy zbrodni został oskarżony przez Sowietów owspółpracę z Niemcami, a następniestrona sowiecka zerwała z nim stosunki. Decyzja ta była początkiem planowego procesu uzależnienia Polski od ZSRS. Mocarstwa zachodnie zarówno w okresie II wojny światowej, jak i po jej zakończeniu nie podjęły skutecznych działań w celu wyjaśnienia zbrodni katyńskiej. ZSRS od początku ujawnienia zbrodni negował jej sowieckie sprawstwo (negacjonizm) obarczając winą za jej popełnienie właśnie Niemców. Alianci (Wielka Brytania i USA mieli pełną wiedzę na temat faktycznych sprawców zbrodni, ale zrobili wszystko, aby prawda nie przedostała się do opinii publicznej.         

Sowieckie kłamstwo w sprawie Katynia było wyrażane w różnej formie i na różnych płaszczyznach. Przez prawie pięćdziesiąt lat Związek Sowiecki prowadził agresywną kampanię propagandową wspieraną działaniami dyplomatycznymi, która miała na celu upowszechnianie „kłamstwa katyńskiego”. Powojenna polityka ZSRS wobec satelickich krajów Europy Wschodniej wymagała od nich także uznania sowieckiego kłamstwa.

Śmierć zbrodniarza

Trzynaście lat później na początku marca 1953 r. główny zegarmistrz zbrodni i przywódca sowieckiego państwa Józef Stalin stanął w obliczu konsekwencji swoich wszystkich zbrodni. Zbrodnia katyńska, w ramach której wymordowano elitę polskiego społeczeństwa  była jedną z największych jego zbrodni. Tym razem historia pokazała , swoją dziejową sprawiedliwość.  2 marca 1953 r. Stalin miał dostać wylewu krwi do mózgu. Przez kolejne trzy dni trzy dni podawane były komunikaty  o stanie zdrowia wodza. Zgon miał nastąpić ostatecznie  5 marca 1953 r. w godzinach wieczornych. Według wielu historyków prawdopodobnym jest, że w rzeczywistości Stalin został zamordowany przez swych współpracowników obawiających się objęcia ich represjami podczas spodziewanej nowej "wielkiej czystki" wodza. Ceremonie pogrzebowe pełne propagandowej histerii trwały przez kilka dni. Po uroczystościach pogrzebowych ciało zmarłego wodza zostało umieszczone w mauzoleum obok Włodzimierza Lenina.W 1961 r.  usunięto je i spopielono, a jego prochy umieszczone pod murem Kremla, obok grobów kilku szczególnie czczonych działaczy bolszewickich.Stalin zapisał się w historii jako jeden z największych i najkrwawszych tyranów i ludobójców w dziejach. Liczbę ofiar jego reżimu szacuje się nawet na 60 milionów ludzi. 

A