Sobą być
20/05/2011
401 Wyświetlenia
0 Komentarze
13 minut czytania
Rodzimy się, dorastamy, kształcimy się i wreszcie zaczynamy planować swoje dalsze życie. Staramy się je tak zaplanować, aby spełnić swoje marzenia.
I wreszcie bierzemy się za bary z życiem, z codziennością i pomimo wielu trudności wygrywamy, a w najgorszym razie nie przegrywamy. Nie dajemy się jednak, przeprogramowujemy pewien etap, pewien cykl przewidziany w naszym długofalowym planie, i znowu do ataku. Aż do skutku, aby osiągnąć cel, ten wymarzony cel.
Bo: „Nasze życie tylko wtedy ma sens, kiedy potrafimy obrać konkretny, uczciwy i solidny cel i pełni determinacji robimy wszystko by go osiągnąć”
Ten cytat to moje motto życiowe, jedno zresztą z wielu. Wypracowane i dopracowane przez długie i ciężkie lata mojego życia, od najwcześniejszego dzieciństwa tak robiłem, planowałem, stawiałem sobie cele i starałem się te cele osiągać. Ale czy wielu tak robi?
Niewielu moi drodzy, wiem to dobrze. Ja tak robiłem nie dlatego że jestem taki „ułożony” od dziecka, ale po prostu, dlatego ze to życie mnie do tego zmusiło. Twarde reguły życia i moja taka a nie inna sytuacja życiowa. Ale nie żałuję że było właśnie tak a nie inaczej. To nawet bardzo dobrze i z jednej strony cieszę się, bo potrafiłem w trudnych chwilach znaleźć drogę by ukształtować swoją osobowość. Cierń tamtych czasów pozostał w mym sercu jednak do dziś. Ale to inna sprawa i nie o tym chciałem pisać.
Niedawno skończyłem pięćdziesiąt lat, w ciągu całego mego życia spotykałem wielu różnych ludzi, a sposób dorastania, niecodzienny dla dziecka nauczył mnie rozpoznawania ludzi w różny sposób. Sam nawet nie wiem teraz jak to się dzieje, ale wiem ze rzadko się mylę w swoich ocenach. Analizując dzisiaj cały ten okres i wspominając ludzi, którzy przewinęli się przez moje życie. Zauważam ze jest ważna dziedzina, a nawet bardzo ważna dziedzina, którą nie zajmował się nikt dotychczas, lub prawie nikt, ja przynajmniej nigdzie w życiu się z tym nie spotkałem, aby ktoś uczył ludzi kształtowania charakterów, wręcz powiedziałbym kształtowania własnej osobowości.
Czym jest osobowość człowieka? Dla mnie prostego człowieka to po prostu umiejętność dawania sobie rady w życiu. To twardy charakter do tego, aby pomimo przeszkód nie załamywać się i pokonywać wszelkie przeszkody. Myślę, że mamy rozwinięta osobowość i jesteśmy osobowością wtedy, gdy potrafimy przełamać stereotypy, każące nam swoje niepowodzenia zganiać na innych i na otaczające nas wszelkiej maści warunki. My wówczas nie reagujemy jak inni a wręcz przeciwnie, miast oszukiwać siebie samych, znajdujemy swoje wady i pracując nad własnym samodoskonaleniem w mniejszym lub większym stopniu likwidujemy te wady i dopinamy swego, osiągając cel.
Pisząc te słowa zauważyłem jak bardzo łatwo się to pisze, przypominając sobie jednak kolejne „poprzeczki życiowe” i ich pokonywanie wiem, że to ciężka i mozolna praca. Szczególnie dla kogoś, kto musiał pokonywać je sam. Były takie przypadki, że gdy je sobie dzisiaj przypomnę to sam się sobie dziwię i zastanawiam czy dzisiaj gdybym miał kolejny raz taką poprzeczkę, to czy dałbym radę.
Różnie i różnymi drogami toczyło się moje życie, różnie także toczy się ono dzisiaj. Tyle, że dzisiaj jestem na tyle silnym i mającym do siebie zaufanie człowiekiem ze wiem ze gdziekolwiek rzuciłoby mnie życie dam sobie zawsze radę i w każdej sytuacji. Nawet wtedy gdybym miał wszystko rozpoczynać od zera, od początku, bo najważniejszy kapitał jaki posiadam jest we mnie.
Ale nie ja i moja skromna osoba mają być tematem tego artykułu, piszę go, bo mam taką potrzebę, siedzącą we mnie od dawna, chciałbym się moim doświadczeniem podzielić z wami. Życie to życie, to nie tylko wykształcenie, czyli osiągnięcie pewnego poziomu wiedzy. To nie tylko codzienne sumienne czy mniej sumienne wykonywanie danej pracy od wypłaty do wypłaty. To nie tylko spotkania z przyjaciółmi i pogaduszki o tym czy o owym. Pełnię życia daje zadowolenie z siebie. A najpełniejsze, najciekawsze życie jest wtedy, gdy czujemy się spełnieni. A kiedy możemy poczuć się spełnieni? Na to pytanie trudno jest odpowiedzieć, bo każdy z nas to zupełnie inny człowiek, inna mentalność, inny sposób odbierania świata, inny sposób postrzegania zjawisk. Ale dla mnie spełnieniem, a może pewną formą spełnienia jest chęć podzielenia się z innymi moim doświadczeniem.
Dlatego właśnie powstaje ten artykuł, a może cykl artykułów, jeżeli oczywiście spotka się on z waszą aprobatą i gdy zechcecie bym stał się waszym, swego rodzaju przewodnikiem na drodze kształtowania waszej osobowości. Ale to już będzie zależeć od was samych, od tego na ile uznacie, że ważnym dla was jest pozyskanie pewnych praktycznych cech, które pozwolą wam przemienić się w innego, lepszego, świadomego i kompetentnego człowieka, któremu możemy w pełni zaufać, w osobowość.
Jedną z bardzo ważnych cech osobowości jest odporność na wszelkiego rodzaju manipulacje i próby manipulacji oraz wypracowywanie w sobie cech przeciwstawiających się i uodparniających na tego typu sprawy. W obecnym okresie na całym świecie wzrasta wszelkiego rodzaju manipulacja. W większości jest tak ze to w najbogatszych krajach znajdują się jak gdyby takie zarodki i źródła manipulacji, i ludność tych krajów dokonuje manipulacji ludźmi krajów średnich i małych. Globalnie jednak jest tak ze to bogaci ludzie z reguły manipulują ludźmi biednymi. Kształtowanie osobowości w tej sytuacji i w tym przypadku polegałoby na osiągnięciu umiejętności rozpoznawania wszelkiego rodzaju prób manipulacji i pomimo takich działań osiągnięcie cech umożliwiających realizację własnych planów i celów życiowych.
Bardzo ważną cechą, która na samym początku musimy w sobie wypracować jest umiejętność uczciwego i prawidłowego rozpoznawania w sobie wszelkich talentów i wad. Musimy dokładnie poznać samych siebie i być w pełni świadomi swoich cech charakteru, tych dobrych i tych złych. Gdy już będziemy umieli dobrze zdiagnozować siebie pod tym kątem, wówczas łatwiej będzie nam zauważać i zdiagnozować własne reakcje na takie czy inne nowe zjawiska, a poprzez to i na podstawie własnych cech łatwo nam będzie oceniać postępowanie innych ludzi, rozpoznawać pozytywne działania i rozróżnić je od prób manipulacji i ingerencji w wasze życie czy świadomość w celu osiągnięcia korzyści waszym kosztem. Oczywiście, że wówczas także łatwiej będzie nam pracować nad samodoskonaleniem, nad jego początkową faza polegająca na likwidacji czy naprawieniu tych naszych wad.
Takie coś uważam za pierwszy etap na drodze kształtowania osobowości, moim zdaniem każda osoba, która w miarę dobrze posiądzie umiejętność szczerego i prawidłowego oceniania samego siebie. Zdobędzie zdolność rozpoznawania cech charakteru i właściwości psychiczne i psycho mechaniczne innych ludzi, ich światopogląd i wiele innych cech oraz zrozumie wiele zachowań i działań, które wykonali lub wykonują. Ale rozpoznając siebie zapoznacie się i zrozumiecie na własnym przykładzie jak trudne jest poznawanie i rozróżnianie wielu postaw ludzkich tych, które deklarują z tymi rzeczywistymi.
Na koniec powiem wam jeszcze ze zostać osobowością jest naprawdę bardzo trudno, bo najbardziej trudnym zadaniem jest przełamać w sobie tę barierę bycia w pełni uczciwym wobec samego siebie. Oraz zrozumienie tego, że na powstawanie naszej osobowości nie mają wpływu żadne półprawdy wyczytane w książkach a mówiące o standardach naszego charakteru na podstawie dat urodzenia, wróżb czy horoskopów. Wpływ na naszą osobowość ma przede wszystkim pełna determinacja do wypracowania w sobie tych najważniejszych cech charakteru jak pełne i świadome poznanie siebie, wszystkich swoich dobrych i złych cech i znalezienie w sobie „perełek”, czyli talentów, nad którymi następnie należy ciężko pracować kształtując swoją osobowość i stając się osobowością.
Przemysław Kudliński
artykuł z 08-01-2008
PS.
Powiem wam szczerze, że sam nie czuję się osobowością, a i nie zastanawiam się czy ktokolwiek mnie za osobowość uważa. Wiem natomiast, że mam pełne zaufanie do samego siebie. W ocenianiu ludzi i zjawisk rzadko się mylę, a że z dnia na dzień stykam się z coraz to innymi, nowymi zdarzeniami a niekiedy wręcz z niespodziewanymi zachowaniami ze strony innych ludzi czy organizacji widzę, że świetnie sobie radzę w ich ocenie i w sposobie reagowania na takie czy inne „trendy”. Nic lub prawie nic nie jest w stanie mnie zaskoczyć czy wyprowadzić z równowagi. Dlatego powiem wam, że warto zająć się sobą i kształtowaniem własnej osobowości. Szczególnie natomiast procesem budowania osobowości z samego siebie. Niechby to miało trwać lata całe, ale warto wierzcie mi.
Przekonacie się o tym, kiedy z łatwością lub z pewnym wysiłkiem pokonacie bariery życiowe, których dotychczas nie udawało wam się pokonać, lub do których w ogóle nie podchodziliście, bo ponoć „to nie do pokonania”. Pozdrawiam i polecam siebie, jako przewodnika przynajmniej na początku tej drogi.