SMOLEŃSKA DROGA KRZYŻOWA – STACJA III PIERWSZY UPADEK PANA JEZUSA

A więc jednak. Nie wytrzymał ciężaru. Upadł na ziemię. Jak kłoda. Może to wzbudzi litość ? Nic bardziej mylnego. Słabość jeszcze bardziej rozjusza zwyrodnialców. Bezbronny i upodlony jest łatwym celem. O jak wesoło jest drwić i kopać. A reszta potakuje z obleśnymi uśmiechami. A jeśli znajdzie się ktoś sprawiedliwy, kto zechce pomóc ? Zaraz zostanie sponiewierany podobnie jak ten, który już leży.

Czy nie przypomina to sytuacji z przed katastrofy 10 kwietnia ? Medialne poniewieranie śp. Lecha Kaczyńskiego,  Jego śp. Małżonki i wielu innych osób, które zginęły 10 kwietnia. Żenujące komentarze i „dowcipy” były na porządku dziennym. Nagonka ze wszystkich stron na niektórych robiła mniejsze lub większe wrażenie. Były jednak osoby, które jak śp. Lech Kaczyński po każdym ataku Palikowa czy innej bandy zamykał się w sobie i uciekał „w cień”. Jeżeli atakujący zwietrzyli, że ofiara cierpi, przejmuje się to tylko zwiększali częstotliwość rażenia. Żadnej litości…

Po katastrofie Smoleńskiej w nastroju żałoby, wiele osób wyczuło zagrożenie. Postanowiono, więc popastwic się nad ofiarami i ich rodzinami. Zaczęto znęcać się nad tymi, co upadli i zostali w smoleńskim błocie. Wiedziano, że tym razem nie będą mogli się bronić. Używano, więc sobie bez opamiętania. I dzieje się to nadal. Mamy do czynienia z hienami cmentarnymi, które wchodzą na cmentarz i bezczeszczą zwłoki a więc pamięć o ofiarach i ich godność. Drugim frontem są rodziny, które dzielone na „pioswskie” i te „normalne”. „Normalne” mają wsparcie, zrozumienie a „pisowskie” wyrzuca się na margines. Zamykają się więc w swoich „czterech ścianach” cierpienia w obawie przed żołnierzami pogardy i nienawiści. Czy znajdą w sobie na tyle sił by otrzepać się i iść dalej przez krzyżową drogę swojego życia ?