ŚMIERTELNA CHOROBA

w podłych czasach pogardy dla życia…

już nas przeżarła rdza obojętności

rak złośliwy podstępnie nas toczy

coraz częściej słabniemy w drodze

w czarnej chmurze co spada na oczy

coraz częściej błądzimy w ciemności

bo zabrakło latarni w oddali

nasze życia jak krucha łódka

porzucona na łaskę fali

w podłych czasach pogardy dla życia

świat okładam z rozpaczy pięściami

pozostała mi tylko już duma

i ten miecz podniesiony nad nami

i ten boży akt miłosierdzia

który trwa między błyskiem i gromem

co pozwala mi wierzyć w Ojczyznę

nazywaną wciąż polskim domem

i w los łotra co głowę odwróci

gdy go trwoga osaczy dokoła

że ocali tym ducha Narodu

gdy na krzyżu do Boga zawoła

a więc wołam Cię Panie z nadzieją

z tymi którzy ufają Twej woli

niech nas Panie raz jeszcze Twa miłość

 z tej śmiertelnej choroby wyzwoli