Słowo, poniedziałek 06.08.2012

Jak święty Piotr mówił głupstwa – chciał przecież uciec od świata – tak i my nie mamy uciekać od świata.

Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła – płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

(Dn 7,9-10.13-14)

Najmilsi:
Nie za wymyślonymi bowiem mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale nauczaliśmy jako naoczni świadkowie Jego wielkości.
Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie”. I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej.
Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach.

(2 P 1, 16-19)

Pan króluje, wesel się, ziemio,
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego,
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Pan wywyższony króluje nad ziemią

Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana,
przed obliczem władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa,
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.

Pan wywyższony króluje nad ziemią

Ponad całą ziemię
Tyś bowiem wywyższony
i nieskończenie wyższy
ponad wszystkich bogów.

Pan wywyższony króluje nad ziemią

(Ps 97,1-2.5-6.9)

Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz , którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: "Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza". Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: "To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!" Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli. A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: "Wstańcie, nie lękajcie się!" Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im mówiąc: "Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie".

(Mk 9, 2-10)

Komentarz księdza Zbigniewa Kapłańskiego

Temat: Zachwyt, by łatwiej było wytrwać.
Co zauważyłem w dzisiejszym Słowie?

Prorok Daniel (apokalipsa Starego Testamentu) opisuje, jak umie, chwałę Królestwa Bożego. Nie chodzi o słowa, są one na pewno niewystarczające, chodzi o panowanie, "które nie przeminie".

Ewangelista Marek (słuchacz świętego Piotra, który był obecny na Górze Przemienienia) do wizji Daniela dodaje wodza (Mojżesz) i proroka (Eliasz), którzy symbolizują pełnię władzy Chrystusa: nad historią, nad moralnością, nad czasem.

Tajemnica, bo jej zachowanie nakazał Jezus, jest im dana w jakimś celu…

Zaduma nad Słowem:

W normalnym religijnym rozwoju człowieka są chwile, są odkrycia, są decyzje, o których nie da się nikomu opowiedzieć. Nawet nie dlatego, że nie mamy osób, którym byśmy zaufali, ale dlatego, że brak słów, dlatego, że nasze doświadczenia są tak głębokie, tak osobiste, że właściwie nikt tego nie zrozumie.

Jak święty Piotr mówił głupstwa – chciał przecież uciec od świata – tak i my nie mamy uciekać od świata. Bóg chce, abyśmy świat i to, co przeżywamy traktowali jako zadanie przez Niego dane. Każda chwila, zwłaszcza dobra jest darem. Chwile, w których doświadczamy miłości, uczestniczymy w Chrystusowym zwycięstwie, poznajemy piękno są dane po to, aby łatwiej było wytrwać w wierności.

Od zaraz (do zastosowania):

Ćwiczyć się w rozpoznawaniu piękna, nazywać dobro po imieniu, często dziękować Bogu i ludziom. Dać się napełniać łaskami, aby nie poddać się pokusom zgorzknienia czy zwątpienia.

~o~

Za: http://www.opoka.org.pl/dzis/

Obrazek za http://www.radiomaryja.pl/kosciol/swieto-przemienienia-panskiego/