SKAŻENIE OCEANU CORAZ WIĘKSZE

Wysoki poziom radioaktywnego cezu wykryty w wodzie morskiej nieopodal reaktorów Fukushima budzi obawy, że radioaktywność przeniknie do łańcucha pokarmowgo.Cez 137 ma okres połowicznego rozpadu równy 30 latom.

W środę 30 marca wykryto wysokie stężenie cezu 137 w wiosce oddalonej od uszkodzonych reaktorów   o 25 mil– poziom przekroczył dwukrotnie dawkę uznaną przez ZSRR za wystarczającą do ogłoszenia ewakuacji z terenu wokół Czarnobyla.
Zmierzono w próbce 3,7 milionów becquereli na m2, podczas gdy w Czarnobylu było  ich 1,48 miliona.
Pomimo że poziom ten nie powoduje natychmiastowego zagrożenia, roczna dawka przyjęta na tym poziomie jest zbyt wysoka, aby ludzie mogli tu mieszkać. Okres połowicznego rozpadu cezu 137 to 30 lat.

Jednak rząd nie planuje poszerzenia strefy ewakuowanej mając nadzieję, że skażenie dotyczy tylko tego miejsca.. Uważają, że ziemia może być oczyszczona ze skażenia poprzez zdjęcie jej warstwy lub pokrycie płytami

Woda morska, której próbki 30 marca pobrano o 300 metrów od reaktorów zawierała jod 131 3 355 razy przekraczającą bezpieczny poziom. Próbka pobrana 27 marca o milę na północ od reaktorów przekraczała poziom dozwolony 1150 razy, zaś próbka wody morskiej z 26 marca pobrana na terenie elektrowni przekraczała poziom 1250 razy.
Poziom jodu 131 zaczął wzrastać 31 marca przekraczająć 4385 razy bezpieczny limit.
Oznacza to wzrost skażenia z powodu wyciekania do morza radioaktywnej wody z reaktorów, które są bez przerwy polewane celem schłodzenia..
Reaktory 1-4 są już spisane na straty, jednak ich likwidacja nie bardzo wiadomo, jak miałaby przebiegać.

Wysoki poziom radioaktywnego cezu wykryty w wodzie morskiej nieopodal reaktorów Fukushima budzi obawy, że radioaktywność przeniknie do łańcucha pokarmowgo.
Cez 137 jest znacznie groźniejszy dla morskiego łańcucha pokarmowego.
Jod 131 ma okres połowicznego rozpadu równy 8 dniom, czyli ryzyka można uniknąć zakazując na pewien okres połowów i spożywania owoców morza.
Cez 137 ma okres połowicznego rozpadu równy 30 latom. Co gorsza, jest absorbowany przez rośliny morskie zjadane przez ryby, a – jak rtęć – akumuluje się w miarę przechodzenia przez łańcuch pokarmowy.
Nieznane jest również dokładne źródło pochodzenia cezu 137.  

A ocean już jest lekko radioaktywny.
Poprze wieki uran był wypłukiwany do oceanu przez rzeki.
Ludzie też przyczynili się do skażenia zatapiając materiały radioaktywne, w tym głowice atomowe i reaktory, a także wiele tysięcy baryłek radioaktywnych odpadów.
W październiku 1993 rosyjski statek wrzucił do Morza Japońskiego setki ton nisko-radioaktywnych odpadów atomowych, co zapoczątkowało kryzys dyplomatyczny pomiędzy Tokio i Moskwą.
Dopiero w 1994 roku większość państw zaniechała metody pozbywania się radioaktywnych odpadów poprzez wrzucanie ich do oceanu.
 
W próbkach mleka pobranych 25 marca w stanie Washington wykryto radioaktywny jod 131 z elektrowni Fukushima. Na szczęście poziom ten musiałby być 5000 razy wyższy, aby osiągnąć alarmowy poziom.
Poziom jodu 131 w powietrzu może być bardzo rozrzedzony, jednak jod opada na trawę zjadaną przez krowy i koncentruje się w ich mleku o mniej więcej 1000 razy.
Połowiczny rozpad jodu 131 wynosi 8 dni, co oznacza, że co osiem dni traci kolejną połowę swej radioaktywności. Skoro produkcja jodu 131 zakończyła się 11 marca, kiedy wyłączono reaktory Fukushima – jod 131 przeszedł już dwa połowiczne rozpady.
Jod 131 emituje przypominające elektrony cząsteczki beta. Nie są one uważane za duże zagrożenie, jeżeli nie dostaną się poprzez wdychanie czy zjedzenie do ciała ludzkiego. W dużych dawkach mogą uszkodzić rogówkę oka..
Jod 131 chemicznie jest identyczny z normalnym, nie-raidoaktywnym jodem i dlatego jest absorbowany przez człowieka, pdoobnie jak normalny jod – głównie przez tarczycę, przez co może powodować nowotwór tego gruczołu.
Po Czarnobylu w 1986 roku największym problemem zdrowotnym były zachorowania na raka tarczycy, szczególnie pośród dzieci mieszkających w pobliżu elektrowni atomowej na Ukrainie.