Skarby narodu: „Pod Sztandarem”

Na uroczystość poświęcenia sztandaru Towarzystwa Młodzieży Katolickiej

Pod Sztandarem

Po wszystkie wieki, — wszech ludów drużyny

W imię idei, hasła miały swoje; —

Po ojcach, — hasła dziedziczyły syny

Idąc przez życia codziennego znoje,

W obronie prawdy zakonu — i cnoty, —

Ojczystej ziemi, — zagrody domowej, —

Których prastare po ojcach klejnoty

W sercu i w duszy przechowując zdrowej,

Strzegą bezpiecznie wśród życia pochodu

Wspólne zasady, — wspólną cześć narodu; —

Hasła miłości, nadziei i wiary,

Jakiemi Swięcim ojczysto sztandary!…

"Więc kiedy dzisiaj obyczajem starym

I wy pod własnym stajecie sztandarem,

Święcąc ideę, o którą Wam chodzi, —

Ja Was zapytam, przyjaciele młodzi,

Czy wy też wiecie, — że ten sztandar święty,

To ślub zakonu na ojczystej ziemi? —

Że czystym duchem braterstwa ujęty,

Łączy Was z krajem węzłami świętemi? —

Że pod widomym tym znakiem zakonu

U ojczystego dziś stając wyłomu,

Sercem i duchem aż do chwili zgonu

Wytrwać Wam trzeba, — w kościele i w domu!

Modlitwą świętą i życiem bez skazy,

Wśród wstrząsającej dziś światem zarazy,

– Pośród przewrotu i błędnej idei,

Wśród burz żywota i pojęć zawiei, —

Wiecznie na straży — i w ducha pokoju,

Odważnie walcząc w nieustannym boju

Z dziedzicznym wrogiem naszego istnienia,

Złamawszy siebie, potęgą sumienia!…

To»Ja nieszczęsne, w karby nie ujęte,

Mimo modlitwy i najlepszej woli

Z wieków to w wieki jest widmo przeklęte

Naszej niemocy i naszej niedoli, —

W niem jest właściwa potęga szatana,

Która wskazuje nam ducha zagładę,

Znacząc na czole pogromem tyrana

Hańbę rodziny i ojczyzny zdradę!——————————-

By zwalczyć siebie, — utrzymać na wodzy,

Nie tak to łatwo, przyjaciele drodzy! —

Zwycięstwo ducha w czci naszej osłonie,

W Bogu li tylko i w Jego zakonie!…

Więc gdy ślubujesz dziś zastępie młody,

Pod tym sztandarem na życia pochody,

Pierwszym zadaniem Twojego żywota,

Spokój sumienia i rodzinna cnota, —

Modlitwa rzewna w niezachwianej wierze

Praca uczciwa w święte Imię Boże, —

Miłość ojczyzny, której służąc szczerze

Każdy w rodzinie swej zaznaczyć może, —

Braterstwo ducha w tej wspólnej rodzinie

Która ojczyzną tu naszą się zowie, —

Karność rozumna oparta jedynie

Na wspólnej pracy i prawdy osnowie!.. –

Pod takiem hasłem u przyszłości proga

Jasna i prosta jest pochodu droga, —

Nie straszne burze, ni kraju pogromy,

Chwile ucisku i doczesne sromy,

Bo tu na ziemi, toć w każdej potrzebie

Nie ludzie rządzą, — ale Pan Bóg w niebie

A tam gdzie Ojciec ten niebieski radzi, —

Ja z duszy – z serca — dziś Jego czeladzi

Serdecznemi tutaj słowy,

Święcę sztandar narodowy.