SERCE

jak rana co się nie zagoi…

jak rana co się nie zagoi

co w końcu życia mnie pozbawi

co się otwiera niczym stygmat

serce wciąż we mnie wiersze krwawi

i choć nierównym idzie krokiem

i słabnie…i się znów podnosi

jedynie bladość czasem zdradzi

że o ratunek nie poprosi

uciskam miejsce gdzie się sączy

przez moje pióro strużka krwi

którym spisuję z niepokojem

Testament Moich Polskich Dni..