Sarkozy: Nowy Napoleon…Trzeci

Sprawa Dominique’a Strauss-Kahna ukazuje uwiąd przywództwa Republiki.

Mimo iż sprawa Dominique’a Strauss-Kahna ma, poza Francją, znaczenie wyłącznie finansowe poprzez uniemożliwienie pomocy dla Grecji i osłabienie Euro[1], to mimochodem ukazuje uwiąd przywództwa Republiki.

Jak podaje prasa, 60 procent Francuzów uważa, iż afera DSK jest ‘spiskiem’.[2] W kontekście ujawnionej przez media roli spin-doktora Sarkozyego w rozpowszechnianiu informacji o aresztowaniu DSK, zanim do aresztowania nastąpiło, ten sceptycyzm wydaje się być nie bez podstaw.[3] Autor ‘proroczego’ tweeta Johnatan Pinot miał rzekomo dowiedzieć się o incydencie przed prasą całego świata dzięki kontaktom w hotelu.

Cała afera okazuje się nie mieć zbawiennego wpływu na notowania Prezydenta Republiki. Mający być nowym małym wielkim człowiekiem Francji, Sarkozy jest wielkim rozczarowaniem, starając się odgadywać wnet intencje i życzenia swych atlantyckich przyjaciół. Z pochodzenia Węgier, Prezydent Francji wychowywał się pod opieką swego ojczyma, urzędnika CIA i dyplomaty Franka Wisnera. To ten sam Frank Wisner, który tej zimy odgrywał kluczową rolę w Kairze w procesie zastąpienia prezydenta Egiptu Hosni Mubaraka juntą wojskową z marszałkiem Tantawim na czele.[4] Nie dziwi więc, iż w odróżnieniu od swojego poprzednika Jacquesa Chiraca, Sarkozy nie wykazuje się odrębnym zdaniem od swych atlantyckich partnerów. Wyrazem tej polityki zależności, na wzór Napoleona III, był podpisany pod koniec zeszłego roku ścisły sojusz militarny z Wielką Brytanią.[5]

To Francja pod wodzą swego wojowniczego prezydenta okazała się głównym jastrzębiem, prącym do militarnej w Libii. Zanim jednak francuscy oficerowie[6] dołączyli do swych brytyjskich kolegów,[7] by kolonialną manierą prowadzić na wojnę zastępy ‘tubylców’, francuski wywiad (DGSE) zajął się przed wybuchem rebelii przygotowywaniem przejść ludzi reżimu na stronę wschodnio-libijskich plemion.[8] Niemal co do dnia była również przygotowana operacja powietrzno-morska. Ćwiczenia sił francusko-brytyjskich ‘Southern Mistral’, ustalone długo naprzód[9] łudząco przypominały rzeczywistą interwencję w Libii, zamieniając jedynie nazwę ‘Libya’ na ‘Southland’.[10]

Podobnie rozczarowująca postawa RF miała miejsce w Wybrzeżu Kości Słoniowej,[11] gdzie, w brutalnej zagrywce na zastąpienie utrzymującego chińskie projekty prezydenta Gbagbo francuskie wojska zastąpiły wieloletnim dyrektorem Międzynarodowego Funduszu Walutowego Allasain Ouattara.[12]

W porównaniu z obecnym lokatorem Pałacu Elizejskiego Jacques Chirac wydaje się być nie tylko fizycznie, ale i politycznie, gigantem. Dlatego wybory roku 2012 z dużą pewnością mogą pozbawić konfrontacyjny nurt zachodniej geostrategii ważnego sojusznika- Francji. Kampania wyborcza i jakość kontr-kandydatów Sarkozy’ego (Villepin?) winna być obserwowana z nie mniejszą uwagą, niż sukcesja rosyjska.

E. K. Lange

EkonomiaPolityczna.pl

[1]http://ekonomiapolityczna.salon24.pl/307261,strausskahngate-jpmorgan-przejmuje-mfw-euro-celem-ataku

[2]http://www.thisislondon.co.uk/standard/article-23951148-strauss-kahn-faces-hiv-test-as-60-per-cent-in-france-believe-he-is-victim-of-plot.do

[3]http://www.telegraph.co.uk/finance/dominique-strauss-kahn/8516275/Dominique-Strauss-Kahn-Was-it-a-stitch-up.html

[4]http://blog.reidreport.com/2011/02/frank-wisner-egypt-and-the-inside-game/

[5] http://www.independent.co.uk/news/uk/politics/uk-and-france-to-sign-defence-treaty-2121987.html

[6] http://www.huffingtonpost.com/2011/04/20/france-military-advisors_n_851372.html

[7] http://www.liquida.com/focus/2011/04/20/military-officers-benghazi-muammar-gaddafi-william-hague/

[8]http://tarpley.net/international/polski/

[9]http://www.southern-mistral.cdaoa.fr/GB/

[10]http://www.globalresearch.ca/PrintArticle.php?articleId=24351

[11]http://www.presstv.ir/detail/172981.html

[12]http://pl.wikipedia.org/wiki/Alassane_Ouattara