Sąd sądzi, komornik windykuje…

Artykuł 359 § 2^.1 kodeksu cywilnego określa maksymalną wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej na poziomie czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP. Z kolei § 2.² wprowadza zasadę, w myśl której w przypadku, gdy wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej przekracza odsetki maksymalne, należne będą odsetki maksymalne.

1.

Daniel K. miał pecha. Wskutek różnych różności, do końca może i niezawinionych przez niego (przynajmniej dzisiaj tak twierdzi), ówczesny Sąd Wojewódzki w Krakowie dnia 29 listopada 1995 roku zasądził od niego na rzecz Huty im. T. Sędzimira kwotę 48.230,25 zł.

Z odsetkami.

I w tym właśnie jest ambaras…

2.

W listopadzie 1995 roku odsetki ustawowe wynosiły 54% w stosunku rocznym (Dz. U. z 1993 r., nr 33, poz. 148).

Sąd jednak, zamiast użyć tego określenia, podał je liczbowo.

Właśnie w tej wysokości.

3.

Po rozlicznych przygodach (dwakroć wszczynane postępowanie egzekucyjne nie przyniosło efektu, bo Daniel K. do opornych dłużników należy), sprawa trafiła do gliwickiego komornika Grzegorza Zachmosta (VI KM 4836/12/GZ) który do egzekucji przystąpił z iście ułańską fantazją.

Otóż wedle pana komornika Daniel K. jest (przepraszam, był rok temu) winien 48.230,25 zł pretensji głównej i … 451.036,47 zł odsetek. Do tego jakieś mało znaczące koszty sądowe (5.836,98 zł).

Razem – 505.103,70 zł!

Przez rok doszło do tego kolejne 24.115,13 zł. Jak ktoś ma cierpliwość, niech sobie dodaje.

4.

Daniel w końcu postanowił działać.

Jako że pomyłka sądu wydała się oczywista wystąpił do Sądu Okręgowego w Krakowie z wnioskiem o sprostowanie oczywistej pomyłki w wydanym 18 lat temu wyroku zaocznym. Zamiast „54%” należy wpisać „odsetki ustawowe”.

5.

Popatrzmy, jaki byłby efekt powyższego.

Otóż na dzień wszczęcia postępowania egzekucyjnego przez komornika Grzegorza Zachmosta byłaby to kwota 159.981,85 zł!

Mniej niż jedna trzecia kwoty żądanej!

6.

A teraz najlepsze. Oto, w jak prosty sposób sąd w Polsce może obywatela spuścić do kanału.

Na wniosek o dokonanie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej dnia 29 sierpnia 2013 roku pan sędzia Mieczysław Potejko pisze:

Sąd Okręgowy Sąd Gospodarczy Wydział IX w Krakowie w odpowiedzi na pismo w sprawie sprostowania treści wyroku w sprawie IX GC 900/95 uprzejmie informuje, iż wniosek nie może być rozpoznany, albowiem akta zostały poddane archiwizacji (wybrakowaniu).

Odpowiedź, a jakże posiada swoja sygnaturę – Prez. IX G. -402-6/13

7.

Przyznam, ze czegoś tu nie pojmuję, choć lata obcowania z polską Temidą nauczyły mnie dziwić się tylko wtedy, gdy coś przebiega prawidłowo.

Albo akta są zarchiwizowane i nic nie stoi na przeszkodzie, aby je przynieść z piwnicy, albo też są wybrakowane, co w żargonie urzędniczym z reguły oznacza, że posłużyły za podpałkę w najbliższej kotłowni.

Jakim jednak cudem mogły zostać wybrakowane, skoro do dnia dzisiejszego sprawa jeszcze nie uległa zakończeniu, a wydanym 17 kwietnia 2007 roku postanowieniem ten sam wydział tego samego sądu orzekł o przejściu uprawnień z Huty im. T. Sendzimira na Arcelor Mittal Poland SA w Dąbrowie Górniczej.

6 lat wcześniej.

Tylko 6 lat…

8.

Ba, jak się wydaje, nie jest to jedyny kłopot Daniela K., który w końcu postanowił walczyć z krakowskim ongiś, a dzisiaj indyjskim molochem.

Otóż jest w posiadaniu faktur, na podstawie których wydany został wyrok.

Na każdej z nich jest adnotacja o wpłaconej zaliczce na poczet przyszłych dostaw towaru.

Tak, że kwota, którą ewentualnie powinien był uiścić na rzecz wierzyciela, wynosi…6018,92 zł!

Z ustawowymi odsetkami… 19.236,59 zł!

Jak jednak udowodni, że te przedpłaty dotyczą właśnie tamtego wyroku, skoro ani wierzyciel, ani sąd nie dysponują jakimikolwiek dokumentami pochodzącymi z tego okresu?

Poza wyrokiem, który na dzień dzisiejszy podaje odsetki wyższe ponad 3 razy od maksymalnych!

Trzeba również pamiętać o kosztach egzekucyjnych, które wynoszą 15%.

A więc w przeoczeniu istnienia art. 359 § 2.¹ i  § 2.² kodeksu cywilnego komornik Zachmost ma wyraźny i dokładnie obliczalny interes faktyczny.

Do pełni szczęścia brakuje tylko, aby Daniel K. miał majątek, ale on, jak się już wyżej rzekło, jest dłużnikiem opornym.

29.11 2013