Bez kategorii

Rodziny Katyńskie: To Polskie Władze uniemożliwiają sprowadzenie szczątków naszych bliskich

16/01/2013

545 Wyświetlenia

0 Komentarze

62 minut czytania

Rodziny Katyńskie: To Polskie Władze uniemożliwiają sprowadzenie szczątków naszych bliskich

Nowy Ekran dotarł do dramatycznego listu Rodzin Katyńskich walczących z Rosją przed Trybunałem w Strasburgu, z którego wynika, że to nasze organy państwowe uniemożliwiają im sprowadzenie szczątków zamordowanych Oficerów.

Ojcumiła Wołk, Witomiła Wołk-Jezierska, Krystyna Krzyszkowiak, Wanda Rodowicz. Krystyna Mieszczankowska, Irena Erchard, Gustawa Erchard, Jerzy Wielebnowski, Artur Tomaszewski to rodziny oficerów zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze, które postawiły Rosję przed Trybunałem w Strasburgu za brak dostępu do akt śledztwa katyńskiego oraz o uznanie ich za osoby poszkodowane w wyniku zbrodni wojennej. Dnia 13 lutego 2013 roku odbędzie się rozprawa w II instancji, czyli przed Wielką Izbą Europejskiego Trybunału Praw człowieka, w której rozstrzygnie się także kawestia zadośćuczynienia w postaci wydania przez Rosję szczątków pomordowanych oficerów i umożliwienia rodzinom ich pochówku w Polsce.

Nowy Ekran dotarł do dramatycznego Listu-Apelu skarżących skierowanego do najwyższych polskich władz państwowych, z którego wynika skandaliczna sprawa, że to Rząd Polski i Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa są odpowiedzialne za uniemożliwienie bliskim pomordowanych przez Rosjan Polskich Oficerów ekshumacji ciał i sprowadzanie szczątków, by je godnie pochować w rodzinnych grobach w polskiej ziemi.

List jest świadectwem haniebnego zachowania Państwa Polskiego, które nie będąc zainteresowane sprowadzeniem szczątków swoich synów, nie tylko pozostawiło ciała Polskich Oficerów w zbiorowych mogiłach pod opieką potomków oprawców, ale też torpedowało wszelkie starania rodzin o możliwość godnego pochowania szczątków mężów, ojców, dziadków w Polsce, tam gdzie będą mogli ich odwiedzać.

Nowy Ekran pisał już o tej bulwersującej sprawie, a także o tym w jaki sposób Rząd Polski oraz ROPWiM pozwala Rosjanom bezcześcić zbiorowe mogiły w Katyniu, Charkowie czy Miednoje – np. poprzez zgodę na budowanie toalet zbiorowych i zalewanie fekaliami dołów ze szczątkami. Pozostaje nadzieja, że w obliczu ostatecznego rozstrzygniecia spory prawnego z Rosją poniższy apel nie pozostanie bez odzewu i Prezydent Komorowski, Premier Tusk, Minister Sikorski i inni przedstawiciele Polski zmienią stanowisko i zaczną należycie wykonywać obowiązki (wynikające chociażby z Konwencji Genewskiej) względem rodzin pomordowanych Polskich Oficerów oraz staną po stronie swoich obywateli w sporze z Rosją.

List został skierowany m.in. do Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego, Premiera Rządu Polskiego Donalda Tuska, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego, Ministra Spraw Zagranicznych Radosława Sikorskiego, Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Łukasza Kamińskiego, a także do innych osób odpowiedzialnych za funkcjonowanie państwa, oraz do dostojników kościelnych.

(tekst z kopii listu adresowanego do Prezydenta RP i Zwierzchnika Sił Zbrojnych Bronisława Komorowskiego)

APEL – PETYCJA – LIST OTWARTY

O RESPEKTOWANIE MIĘDZYNARODOWYCH KONWENCJI I UMÓW ORAZ
POLSKIEJ KONSTYTUCJI, USTAW i ROZPORZĄDZEŃ W SPRAWIE
GODNEGO POCHÓWKU OFIAR ZBRODNI KATYŃSKIEJ.

„Odpowiedzialność za Kraj trzeba brać z odwagą i gorącym sercem.”

Prezydent RP Bronisław Komorowski(wypowiedź z dnia 9.11.2012 r.):

My, sukcesorzy prawni Zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze – grono Polaków, które wykazało odwagę skarżyć Rosję przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu w związku ze zbrodnią wymordowania blisko 22 000 obywateli polskich na podstawie rozkazu z 5 marca 1940 roku zwanej dalej Zbrodnią Katyńską, kierujemy do Pana ten niezwykle ważny, wcześniej kilkakrotnie już powtarzany APEL
o sprowadzenie do Polski oraz pochowanie w tej – naszej ojczystej Ziemi szczątków zwłok Ofiar Zbrodni Katyńskiej, które wbrew obowiązującym prawom, w wyniku zakłamania stanów prawnych i faktycznych, zostały przez Państwo Polskie porzucone w Katyniu, Charkowie
i Miednoje w „Pomnikach Historii i Kultury Rosji”.

„Jeńcy wojenni mają we wszelkich okolicznościach prawo do poszanowania swej osoby i czci” – to wszechobowiązująca zasada zawarta w art. 14 „Ogólnej Ochrony Jeńców Wojennych” Konwencji Genewskiej o Traktowaniu Jeńców Wojennych z dnia 12.08.1949 roku.

APEL niniejszy oparty jest na artykule 47 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej – „Każdy ma prawo do ochrony życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz decydowania o swoim życiu osobistym”. Opiera się również na art. 61 Konstytucji RP, który gwarantuje dostęp do informacji o działalności władzy oraz art. 63 Konstytucji, który gwarantuje prawo składania petycji, wniosków i skarg, jak również na przepisach Kodeksu Postępowania Administracyjnego (KPA) o składaniu petycji, wniosków i skarg zgodnie z art. 221 i art. 225 KPA, oraz prawie zaskarżenia zaniedbania, nienależytego wykonania zadań oraz naruszenia interesów skarżących, zgodnie z art. 227 KPA.

Wobec Ofiar Zbrodni Katyńskiej praw tych nie uszanowano. Nie uszanowano
– obrońców Polski – Bohaterów Narodowych – kawalerów Virtuti Militari. Naruszone zostały międzynarodowe prawa człowieka i polskie prawa konstytucyjne.

Tak Im, jak i nam odebrano prawo do publicznej żałoby, opłakiwania i godnego Polaków pochówku ze czcią i specjalnym obowiązującym ceremoniałem.

Kłamstwa rosyjskie i polskie miały wymazać ze zbiorowej społecznej pamięci tę straszliwą zbrodnię. Działania te doprowadziły do pozbawienia nas możliwości rytualnego sposobu pożegnania ciała osób najbliższych, wynikiem czego został wytworzony w nas bolesny syndrom niezakotwiczonej żałoby.

W siedemdziesiąt dwa lata od masakry najwyższy czas zmienić ten stan rzeczy, przyznać się do braku kontroli i do przekazywanych społeczeństwu kłamstw dotyczących Zbrodni Katyńskiej.

APEL niniejszy opiera się na wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
w Strasburgu stwierdzającym, że Zbrodnia Katyńska jest zbrodnią prawa międzynarodowego– zbrodnią wojenną– przestępstwem ciągłym– nieulegającym przedawnieniu.

Wobec tego, wszystkie Prawa ustanawiane dla wojennych konfliktów zbrojnych cały czas obowiązują, muszą być uznawane i respektowane przez wszystkie Państwa Świata
w tym Rzeczypospolitą Polską i Federację Rosyjską.

APEL ten ma swoje niepodważalne oparcie w paragrafach Międzynarodowego Prawa Konfliktów Zbrojnych – Konwencji Genewskich oraz Protokołów Dodatkowych – oraz Umowie Polsko – Rosyjskiej z 1994 roku, która jako podstawę przywołuje Konwencje Genewskie stwierdzając, że Strony tej Umowy: „kierują się celami i zasadami Konwencji Genewskiej z 12.08.1949 r. i Protokołów Dodatkowych.”

APEL opiera się również na fundamentalnej zasadzie postępowania w razie śmierci jeńców wojennych, którzy w myśl Konwencji Genewskiej mimo niewoli są nadal żołnierzami państwa macierzystego i mają we wszelkich okolicznościach prawo do poszanowania swej osoby i czci. Obowiązkiem państwa jest pochowanie swoich żołnierzy. Obowiązkiem Polski jest pochowanie swoich Obywateli w miejscu, które jest miejscem każdego Polaka od chwili narodzin do śmierci – polskiej ziemi.

Nie można lekceważyć Konstytucji Polski i obrażać i jawnie gwałcić prawa, a do takiego stanu doprowadziły działania Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa(zwana dalej ROPWiM). Działaniami tymi podważone zostały zasady naszego zaufania do Państwa Polskiego.

APEL ten opiera się na założeniach wiary. Według słów Prymasa Polski Józefa Kardynała Glempa – „Ci, którzy nieśli ducha polskiego, walczyli o Kraj mają prawo złożyć kości w ojczystej ziemi” – co jest wyrazem bolesnych oczekiwań na sprawiedliwość. Tryumf sprawiedliwości musi ostatecznie złamać bezprawie mordu i jego założenie jakim było doprowadzenie do wymazania katyńskiego przestępstwa ze świadomości dziejowej.

Wygląda na to, że ROPWiM miała za zadanie pozostawić Katyń, Charków i Miednoje poza zasięgiem społecznego kultu Ofiar, dlatego też pozostawiono szczątki obrońców Ojczyzny w miejscach hańby oddalonych o tysiące kilometrów i izolowanych od świata. Cel ten zrealizowano poprzez nagłaśnianie tworzenia Memoriałów w ramach Pomników Historii
i Kultury Rosji, które nic nie mówią ani Polakom ani opinii światowej.

Istotną podstawą – tego APELU, jest chęć zamknięcia w sposób godny, prawy
i honorowy sprawy siedemdziesięciodwuletniego okresu bezprawia i hańby stosowanej bez hamulców wobec szczątków zwłok Ofiar Zbrodni Katyńskiej przez Rosję oraz przez Polskie instytucje państwowe.

Jesteśmy wychowani w tradycji domów szlacheckich, nie działamy gwałtem i nie wymuszamy działań, uważamy jednak, że mamy prawo oczekiwać na realizację zobowiązań prawnych Państwa, a jako ludzie wierzący, dopełnienia wymogów wiary i odwiecznego obowiązku godnego pochowania ciała.

Jesteśmy osobami, którym obcy jest lęk, co udokumentowaliśmy stając przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu z żądaniem wyegzekwowania prawa i sprawiedliwości.

Teraz my oczekujemy ODWAGI w przyznaniu się do zaniedbań wobec prawa
i lekceważenia artykułów nakazujących pochowanie szczątków jeńców wojennych
w Ich kraju przynależności.

My wiemy, że Te szczątki to nasze Korzenie. Apelujemy o zrozumienie, że są to Korzenie Narodu, a ochrona tych korzeni jest obowiązkiem Państwa – co usiłował Polakom uświadomić Ojciec Święty Jan Paweł II.

Zdajemy sobie sprawę, że sprawa Zbrodni Katyńskiej ma taki potencjał emocjonalny
i taką wagę polityczną, że państwo rosyjskie od 1943 roku podejmowało skuteczne działania ukrywania absolutnie wszystkich dowodów, które wyświetliłyby fakt i okoliczności tej zbrodni.

Wykorzystywano wszystkie możliwości nie tylko we własnym kraju, ale też zintensyfikowano po roku 1989 działania również w Polsce, aby kontrolować wszelkimi metodami jakiekolwiek działania niespójne z rosyjskim kierunkiem obrony przed prawdą
o Mordzie Katyńskim.

Lekceważenie przez ROPWiM szeregu praw i działanie w ramach „przywracania prawdy historycznej” doprowadziło do sytuacji, w której szczątki zwłok wymordowanych Polaków pozostawiono na łasce Rosjan jako dowód i hołd dla sowieckiego okresu historii Rosji, w którym dokonano Mordu Katyńskiego.

Ten tzw. „polski wojenny cmentarz” usytuowany, według życzenia Rosji i wszystkich dokumentów rosyjskich, w „Pomnikach Historii i Kultury Rosji” upewnia Rosjan
o historycznym zwycięstwie Armii Czerwonej nad tymi Polakami, armii, która w swoim „historycznym marszu z 17 września ‘39” wzięła ich do niewoli, a następnie oddała w ręce katów NKWD, którzy dokonali okrutnego, zwycięskiego mordu na Polskich oficerach. ROPWiM swoimi działaniami przywróciła wyłącznie rosyjską „prawdę historyczną”.

Prawdy o celach, jakimi kierowała się ROPWiM przy podejmowaniu kluczowych decyzji w tej sprawie, nie ujawniono, bo milczą ci, którzy wspomagali w jakikolwiek sposób działania ROPWiM zmierzające do pozostawienia szczątków zwłok obrońców Ojczyzny na nieludzkiej ziemi.

Wszystko, co jest potrzebne, aby zło mogło się wydarzyć – to jest to – aby przyzwoici ludzie nie reagowali – tak jest właśnie ze sprawą szczątków zwłok Ofiar Zbrodni Katyńskiej.

ANALIZA DZIAŁAŃ

Podstawą do rozpoczynania jakichkolwiek działań jest prawo i dokumenty oparte na podstawach prawnych.

Sprawa Zbrodni Katyńskiej ma wymiar bezprecedensowy, zbyt wielki, aby jak to miało miejsce do tej pory, pomijano i lekceważono obowiązujące prawo i aby kłamstwo, manipulacje i niewiedza stały się bazą działań instytucji, na którą, dla własnej wygody, wszystkie instytucje państwowe scedowały tak poważną sprawę.

Zbrodnia Katyńska to sprawa powiązana nierozerwalnie z prawami rodziny, honorem, wiarą oraz szacunkiem dla Ludzi bestialsko wymordowanych.

ROPWiM została powołana komunistyczną Ustawą z dnia 2 lipca 1947 r., a reanimowana celnie, specjalnie w roku 1988, ma w zakresie działania – „upamiętnianie faktów, wydarzeń i postaci historycznych”. ”Upamiętnienie” w rozumieniu językowym oznacza tworzenie pomników, wydawnictw, muzealnictwo itp. Misja „upamiętniania” ROPWiM rozszerzona została na sprawy pochówków i grzebalnictwa i w sposób niekontrolowany włączono sprawę katyńską w zakresie jej działania.

Zlekceważono fakt, że w sprawie tej obowiązują i muszą być respektowane Uchwały
i Umowy, a przede wszystkim Konwencje Genewskie dotyczące praw Zamordowanych Polaków, które również zobowiązywały władze państwowe do rzetelnego informowania
o wypływających z tych Konwencji obowiązkach.

ROPWiM nie informowała o obowiązującym prawie lub przekazywane informacje interpretowała pod kątem swoich postanowień. Jakiekolwiek decyzje podejmowane w tej sprawie, nawet najdrobniejsze, muszą opierać się na artykułach obowiązującego prawa międzynarodowego i krajowego.

Sprawa porzucenia szczątków zwłok w sowieckich – „Pomnikach Historii i Kultury Rosji” – w miejscach masakry – dotyczy 22 tysięcy ofiar zbrodni wojennej, niepowetowanej straty Narodu Polskiego – jego elit wojskowych i cywilnych w najwyższym stopniu zasłużonych dla Ojczyzny, a zatem najbardziej zasługujących na najwyższe honory, a nie na lekceważenie.

Zarówno profanacje zwłok, jakie miały miejsce w czasie prac archeologicznych jak
i sposób ukrywania szczątków zwłok, w workach plastikowych, przeczą nakazowi Konwencji Genewskiej, a z 6 lipca 1906 r. „O poprawie losu rannych i chorych”, która nakłada obowiązek ochrony zwłok przed zbezczeszczeniem – „zwłoki powinny być traktowane godnie”– co w przypadku działań ROPWiM nie zostało uwzględnione.

Wbrew nakazowi Konwencji miały miejsce profanacje, opisywane w książkach, niszczenie czaszek, pozyskiwanie w nieokreślony sposób złota dentystycznego – koronek
i mostków dentystycznych – zaskarżane w IPN i Prokuraturze, oraz pozostawianie szczą-tków zwłok w zalewie fekaliów z enkawudowskich szamb w Miednoje.

Po tzw. zabiegach archeologicznych szczątki Ofiar zwalono do worków z plastiku
– zamiast pochówku w trumnach – i ponownie ukryto, w tych samych dołach wykopanych dla tych Ofiar przez sowieckich katów w 1940 roku.

Z uwagi na zaistniałe sprzeczności w przedkładanych przez ROPWiM pismach istnieje w tej sprawie uzasadnione podejrzenie niegodnego poświadczenia nieprawdy przez urząd państwowy.

W pismach ROPWiM jako główni decydujący o sposobie postępowania ze szczątkami zwłok Ofiar podani są:

1 – „Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej” utworzony w roku 1989 przez p. Jacka Trznadla, którego członkiem jest m. in. p. Andrzej Kunert.

2 – „Polska Fundacja Katyńska”, utworzona na wniosek Jacka Trznadla, przez „Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej”.

3– „Fundacja Poległych i Pomordowanych na Wschodzie”.

4 – „Federacja Rodzin Katyńskich”, powołana z inspiracji Polskiej Fundacji Katyńskiej dla czujnej kontroli stowarzyszeń katyńskich.

5 – Ks. Zdzisław Peszkowski.

Żadna z tych „organizacji” w swoim Statucie, określającym zakres jej działania, nie posiada artykułu mówiącego o prawie do podejmowania decyzji o losie szczątków zwłok Ofiar Zbrodni Katyńskiej czy do określenia miejsca Ich pochowania. Nie istnieje żadne prawo, które zakazuje rodzinom starań o zwrot szczątków.

Ks. Z. Peszkowski, działający wśród stowarzyszonych Rodzin Katyńskich w Polsce dopiero po roku 1991, nie legitymował się żadnymi pełnomocnictwami prawnymi rodzin katyńskich upoważniającymi go do interwencji w tej sprawie.

Żadna z wymienionych Fundacji i organizacji nie legitymowała się i nie legitymuje upoważnieniami od rodzin Ofiar Zbrodni Katyńskiej do reprezentowania ich w sprawie katyńskiej.

ROPWiM wezwana na podstawie „ustawy o dostępie do informacji publicznej z dnia
6 września 2001 r.”do okazania pisemnych dokumentów otrzymanych od ww. organizacji ukierunkowujących działania katyńskie, w tym upoważnień notarialnych cesji praw rodzin na rzecz tych fundacji i księdza stwierdziła, że takowych nie posiada. Żadne ustne dyrektywy nie mają podstaw prawnych do ich realizacji, ponieważ nie są dowodem w sprawie.

Wobec tego decydowanie i wytyczanie kierunku działania ROPWiM w sprawie losu szczątków zwłok Ofiar Katyńskiej przez powołanie się na powyższe organizacje było pozbawione jakichkolwiek podstaw prawnych, etycznych i moralnych.

ROPWiM powołuje się na swoją „uchwałę wewnętrzną z roku 1997” decydującą, nie wiadomo na podstawie jakich artykułów i praw oraz przez kogo wydanych, o porzuceniu szczątków pomordowanych Polaków w „Pomnikach Kultury i Historii Rosji” – Uchwały tej ROPWiM nie przedstawiła na wystosowaną prośbę o jej ujawnienie, opartą na „ustawie
o dostępie do informacji publicznej z dnia 6 września 2001 r.”

PODSTAWA APELU

Podstawą prawną niniejszego APELU oraz podstawą wszelkich dopuszczonych prawem działań katyńskich są:

1/ Międzynarodowe Prawo Konfliktów Zbrojnych –

a/ „Konwencja Genewska o Traktowaniu Jeńców Wojennych”z dnia 12

sierpnia 1949 r., której bazą jest Konwencja zawarta w Genewie 27 lipca 1929 r.

b/ „Protokół Dodatkowy do Konwencji Genewskich” z 12 sierpnia 1949 r.

dotyczący Ochrony ofiar Międzynarodowych Konfliktów Zbrojnych – (Protokół I)

2/ „Ustawa” z dnia 28.03.1933 r. „O grobach i cmentarzach wojennych”,

3/ „Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych” z 23.10.36 r. wydane w porozu-mieniu z M. S. Wojsk. i Opieki Społecznej w sprawie wykonania ustawy z dnia 28 marca 1933 r. „o grobach i cmentarzach wojennych”.

4/ „Ustawa” z dnia 31 stycznia 1959 r. „o cmentarzach i chowaniu zmarłych.”

5/ „Umowa między państwowa Polsko-Rosyjska” z 22 lutego 1994 r.„o grobach
i miejscach pamięci ofiar wojen i represji”.

ANALIZA OBOWIĄZUJĄCEGO PRAWA

OBOWIĄZUJE:

III KONWENCJA GENEWSKA O TRAKTOWANIU JEŃCÓW WOJENNYCHz dnia 12 sierpnia 1949 r., oparta na Konwencji z Genewy z 27 lipca 1929 r.

Art. 4.A:

Określa: – „Jeńcami wojennymi w rozumieniu Konwencji są członkowie sił zbrojnych Strony w konflikcie.”

„Tytuł IV – Zakończenie Niewoli” – „Dział III – Zgony Jeńców Wojennych”.

Ustala sprawę obowiązywania i respektowania „testamentów jeńców”:

Art. 120:

„Testamenty jeńców wojennych będą sporządzane w taki sposób, by odpowiadały warunkom ważności wymaganym przez ustawodawstwo kraju ich pochodzenia.”

Uwaga:

ROPWiM nie wzięła pod uwagę obowiązku respektowania tego prawa, czyli uszanowania woli Ofiar aby Ich szczątki pochowane były wyłącznie w Polsce.

Zachował się,odnaleziony w Katyniu w roku 1943, „testament jeńca wojennego” ppor. lek. wet. Juliana Budzyna nr AM 260, który w przypadkutak ogólnej masakry
i znikomej ilości zachowanych jenieckich przekazów jest tym bardziej – dokumentem zobowiązującym Polskę do jego wypełnienia, ponieważ przekazuje wolę Wszystkich Ofiar Zbrodni Katyńskiej.

Oto przekaz słowny Ich woli słowami Juliana Budzyna: „Cholerny kraj. Przeklęty. Gdybym tu umarł, to pamiętajcie, że nie wolno Wam mnie tu zostawić! Sprowadźcie zwłoki i pochować w Polsce. Testament wypełnić!”

Każdy wyruszający na wojnę przekazywał Swoją wolę rodzinie. Testamentem oficerskim jest równocześnie przysięga wojskowa – zobowiązanie dwustronne – żołnierz przysięga wierność Ojczyźnie, a Ojczyzna – Polska ma obowiązek odpłacenia się za jego wierność odpowiedniej miary szacunkiem, a nie zdradą ze strony Ojczyzny.

Apelujemy o taki szacunek. Apelujemy o wykonanie woli Ofiar największej ze zbrodni wojennych!

Art. 120:

Nakazuje grzebanie „ze czcią i zgodnie z obrządkiem religii” – jest to artykuł również nie uszanowany przez polską instytucję.

„Zmarli jeńcy wojenni pochowani będą indywidualnie, z wyjątkiem przypadków, gdy pochowanie we wspólnym grobie będzie koniecznością ze względu na siłę wyższą.”

Art. 130:

Nakłada obowiązek sporządzania „spisów grobów” jeńców wojennych
i wykazów potrzebnych do „identyfikacji i dokładnej lokalizacji grobów” – spis taki został sporządzony przez Komisję Techniczną P.C.K w roku 1943 w Katyniu z zamiarem umożliwienia reekshumacji i zabrania szczątków zwłok do Ojczyzny, o co wówczas starały się rodziny, a co relacjonował prof. Janusz Zawodny.

Przedstawiciele ROPWiM znali opracowanie PCK, ale nie wykorzystano jego dokładności umożliwiającej reekshumację i na jego podstawie pochowanie Ofiar w Polsce.

Obecny stan Bratnich Mogił Katyńskich powstałych w wyniku ekshumacji z 1943 r.
w wysokim procencie pozwala na groby indywidualne, vide’ Mogiła IV. W stosunku do Ofiar pochowanych w Charkowie i Miednoje pozostało już tylko pochowanie Ich szczątków zwłok w Polsce we wspólnych mogiłach zgodnych w podziale z „dołami śmierci”.

OBOWIĄZUJE:

PROTOKÓŁ DODATKOWY DO KONWENCJI GENEWSKICH DOTYCZĄCY OCHRONY OFIAR MIĘDZYNARODOWYCH KONFLIKTÓW ZBROJNYCH – PROTOKÓŁ I

z 12.08.1949 r.

„Część II – Ranni, Chorzy i Rozbitkowie” w „Dziale III – Osoby Zaginione i Zmarłe” nakazuje:

Art. 34.1:

„Szczątki osób, które zmarły z przyczyn związanych z okupacją lub w czasie pozbawienia wolności spowodowanego działaniami wojennymi, które nie należały do państwa, w którym zmarły powinny być szanowane i utrzymywane o ile tych szczątków nie dotyczy bardziej korzystne traktowanie w myśl niniejszego Protokołu.”

Uwaga:

Jako „bardziej korzystne traktowanie” szczątków można uznać w przypadku Rosji
i Ukrainy wyłącznie „powrót szczątków do kraju pochodzenia”. Równocześnie łączy się to z nałożeniem nakazu „szacunku”, a szacunkiem jest akceptowanie starania, aby w myśl Konwencji i wszystkich praw szczątki zostały przekazane do kraju pochodzenia.

Państwo przetrzymujące szczątki Ofiar Zbrodni Katyńskiej w swoich „Pomnikach Historii i Kultury Rosji” nie powinno w żaden sposób sprzeciwiać się staraniom o ostateczny pochówek w ojczyźnie co umożliwi korektę bezprawnych decyzji, które podejmowała polska instytucja lekceważąca Konwencje i Ustawy.

Art. 34.2:

„Gdy pozwolą na to okoliczności i stosunki między przeciwnymi Stronami, Wysokie Umawiające się Strony, na których terytorium położone są groby oraz inne ewen-tualnie miejsca, gdzie znajdują się szczątki, powinny zawrzeć porozumienie dla:

c/– ułatwienia powrotu szczątków osób zmarłych i ich osobistych rzeczy do kraju pochodzenia, na wniosek tego kraju lub jeśli ten kraj się nie sprzeciwia, na wniosek rodziny.”

Uwaga:

Nie istnieje żadna decyzja Rządu Rzeczypospolitej Polskiej – w formie Wniosku „kraju pochodzenia” odmawiająca lub sprzeciwiająca się prawu do „powrotu szczątków Ofiar do kraju pochodzenia."

Wyłącznie w wyniku braku kontroli nad działaniem ROPWiM – prawo to zostało złamane. Instytucja ta nie posiada żadnej decyzji Rządu Polski w tej sprawie, w formie „uchwały” czy „zarządzenia” władz Polski.

Powyższy artykuł dopuszcza „wnioski rodzin”, które przez ROPWiM nie zostały dopuszczone i stan takiego zakazu utrzymywany jest do dnia dzisiejszego.

Prawo to jest jednoznaczne. Apelujemy o respektowanie tego prawa.

Art. 34.3:

„Wysoka umawiająca się Strona może zaproponować ułatwienie powrotu szczątków do kraju pochodzenia.”

„Wysoka umawiająca się Strona może, po odpowiednim powiadomieniu kraju pochodzenia, stosować swoje prawo dotyczące cmentarzy i grobów.”

Uwaga:

Podjęcie starań o powrót szczątków do pochowania w kraju pochodzenia wobec tego Artykułu nie może napotykać na trudności ze strony Federacji Rosyjskiej.

Rezygnacja strony polskiej, a wręcz sprzeciw wobec obowiązku wypełnienia nakazów Konwencji pociągnęła za sobą kroki wykazane w „Uchwale Federacji Rosyjskiej”. Następstwem było wydanie ROPWiM specjalnego „Zezwolenia Nr 40-05/12 na prowadzenie prac remontowo-restauracyjnych przy Pomniku Historii i Kultury Rosji”.

Zezwolenie to oparte jest na „Instrukcji w sprawie zabezpieczenia stanu nienaruszalnego zachowania, użytkowania i odbudowystałych pomników historii i kultury Rosji”.

W myśl tej instrukcji szczątki ogołocone z zachowanych dokumentów i precjozów zrzucane były do tych samych dołów, z których je na czas trwania prac archeologicznych wydobyto. W ten sposób podporządkowano się wytycznej nakazującej „zachowanie
i zabezpieczenia stanu zachowania” dołów z roku 1940 z ukrytymi w nich szczątkami zwłok Ofiar Zbrodni Katyńskiej.

OBOWIĄZUJE:

„USTAWA” z 28.03.1933 r. „O grobach i cmentarzach wojennych”

określa, czym w rozumieniu Ustawy są „groby wojenne”:

Art. 1.4:

„Grobami wojennymi w rozumieniu ustawy są groby jeńców wojennych”

Uwaga:

W przypadku Masakry Katyńskiej mamy do czynienia z „dołami śmierci”.

Art. 3.1:

„Grunty, zajęte przez groby i cmentarze wojenne nabywa na własność Skarb Państwa.”

Uwaga:

Grunty „Pomników Historii i Kultury Rosji” są własnością Skarbu Państwa Federacji Rosyjskiej. Wobec tej sytuacji Rzeczpospolita Polska nie ma żadnych praw do tych gruntów, na których obecnie dla podkreślenia rosyjskiej władzy nad katyńskimi dołami śmierci wchodzącymi w skład „Pomników Historii i Kultury Rosji” zbudowany został sobór prawosławny.

Art. 4.1:

„Wojewodzie przysługuje prawo zarządzenia ekshumacji zwłok z grobu

wojennego i przeniesienia ich do innego grobu.”

Uwaga:

ROPWiM, działająca w miejsce „wojewody”, nigdy nie respektowała cytowanego prawa.

Art. 4.2:

„Wojewoda wskutek umotywowanej prośby rodziny lub otoczenia osoby, pochowanej w grobie wojennym, bądź instytucji społecznej może zezwolić na ekshumację zwłok z grobu wojennego, przeniesienie ich na inne miejsce w kraju lub poza granicami Państwa i na sprowadzenie zwłok z obcego państwa celem pochowania w kraju w grobie wojennym.”

Uwaga:

Czytelne jest prawo tak w kwestii ekshumacji, jak przeniesienia zwłok do naszego Kraju w celu pochowania w Polsce. Podejmowane starania rodzin i grup społecznych we wszystkich przypadkach zostały zlekceważone pomimo oparcia tych starań na obowiązującym prawie międzynarodowym i polskim. W pismach ROPWiM artykuły te są zanegowane, czyli – ROPWiM dla własnych korzyści świadczy nieprawdę.

Art. 6.1:

„Groby i cmentarze wojenne pozostaję pod opieką Państwa: zwierzchni nadzór nad nimi, polegający na sprawdzaniu i kontrolowaniu działań podległych jednostek pod względem legalności i podejmowania w tym zakresie decyzji administracyjnych, sprawuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.”

Uwaga:

Żaden kolejny Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego nie sprawował kontroli nad ROPWiM w zakresie zgodności „działań katyńskich” z obowiązującymi artykułami prawa.

OBOWIĄZUJE:

„Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych”z dnia 23 października 1936 r. wydane w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych i Opieki Społecznej w sprawie wykonania ustawy z dnia 28 marca 1933 r.„o grobach i cmentarzach wojennych”.

„§ 1. 1.a, b

„Do zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych należą:

a– zatwierdzanie planów cmentarzy wojennych,

b– sprawy, dotyczące sprowadzenia zwłok z obcego państwa i pochowania ich na cmentarzach wojennych.”

Uwaga „a”:

Jeżeli przyjęto wskazania Federacji Rosyjskiej określające jako miejsce „cmentarzy wojennych” wyznaczone „dołami śmierci” miejsca w „Pomnikach Kultury
i Historii Rosji”, to brak jest prawem wymaganego dokumentu „zatwierdzającego plany tych „cmentarzy”.

Uwaga „b”:

Wskazane Ustawą Ministerstwo nie włączyło się w sprawę sprowadzania szczątków zwłok Ofiar Zbrodni Katyńskiej z Rosji i Ukrainy, zlekceważyło obowiązek ustanowiony prawem.

„§ 3. 1.

O zamierzonej z urzędu ekshumacji zwłok z grobu wojennego władza zawiadamia rodzinę zmarłego, jeżeli miejsce zamieszkania jest wiadome.”

„§ 3. 2.

W zawiadomieniu władza wezwie rodzinę zmarłego do oświadczenia
w oznaczonym terminie, czy nie zamierza przed terminem projektowanej ekshumacji zabrać zwłoki z cmentarza lub grobu wojennego w celu pochowania ich w grobie rodzinnym lub na ogólnym cmentarzu grzebalnym.”

Uwaga:

– Nikt spośród rodzin Ofiar Zbrodni Katyńskiej nigdy nie została żadnym,
a tym bardziej oficjalnym, prawnym pismem zawiadomiony o „zamierzonej z urzędu ekshumacji”.

– Żadna rodzina Ofiary Zbrodni Katyńskiej nigdy nie została oficjalnym, prawnym pismem wezwana do złożenia „oświadczenia woli” w tej sprawie.

– Żadna rodzina nie przekazała swoich praw do stanowienia o szczątkach swego Najbliższego – Ofiary ZbrodniKatyńskiej.

–Pisma kierowane do ROPWiM i Premiera RP w sprawie pochowania szczątków Ofiar Zbrodni Katyńskiej nigdy nie zostały rozpatrzone zgodnie z obowiązującym prawem.

OBOWIĄZUJE:

„USTAWA” z dnia 31 stycznia 1959 r. „o cmentarzach i chowaniu zmarłych”stanowi:

Art. 10.1:

„Prawo pochowania zwłok ludzkich ma najbliższa pozostała rodzina osoby zmarłej, a mianowicie: 1) pozostały małżonek(ka), 2) krewni zstępni, 3) krewni wstępni, 4) krewni boczni do 4 stopnia pokrewieństwa, 5) powinowaci w linii prostej do 1 stopnia.”

Uwaga:

Ustawa jednoznacznie określa w art.10.1 prawo rodziny do pochowania osoby najbliższej – tego prawa nie respektowała Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa wraz z instytucjami, których kontroli podlega, a które nie dopełniły nałożonych na nie obowiązków kontrolnych.

Art. 11.9:

„W przypadku, w którym zachodzi uzasadnione podejrzenie, że przyczyną zgonu było przestępstwo, na pochowanie zwłok wymagane jest zezwolenie prokuratora.”

Art. 7.5:

„Jest wzbronione użycie do ponownego pochowania grobów mających wartość pamiątek historycznych ze względu na osoby, które są w nim pochowane, lub zdarzenia, z którymi mają związek.”

Uwaga:

Zgon Ofiar Zbrodni Katyńskiej nastąpił w wyniku przestępstwa. Aby spełnić wymóg art. 11.9 powinno być przeprowadzone odpowiednie postępowanie prokuratorskie
– śledztwo.

Takiego zezwolenia nie wydano, ponieważ w czasie podejmowania istotnych decyzji i skutecznych działań w sprawie katyńskiej przez ROPWiM, nie było w Polsce postępowania prokuratorskiego w sprawie Zbrodni Katyńskiej. Polska uznała w roku 1990, że „śledztwo katyńskie” powinna prowadzić Rosja.

Art. 34.1:

Protokół Dodatkowy do Konwencji Genewskich z 12.08.1949 r. (Protokół I) Szczątki osób zmarłych:

„Szczątki osób, które zmarły z przyczyn związanych z działaniami wojennymi, które nie należały do państwa, w którym zmarły, powinny być szanowane.”

Uwaga:

Rosyjskie „Zezwolenie nr 40-05/12” zakazuje dokonywania jakichkolwiek zmian
w „Pomnikach Historii i Kultury Rosji”.

„Doły śmierci” uznano za mające wartość pamiątek historycznych i zdarzeń związanych z faktem masakry katyńskiej, a przede wszystkim mają swoją wartość historyczną jako dzieło katów z NKWD.

Osoby w nich ukryte są naszymi bohaterami, naszymi Najbliższymi, natomiast dla Rosji przedstawiają niepoślednią wartość jako katyńskie „zdarzenie historyczne” – sukces sowieckiego Państwa dokumentują historyczne zwycięstwo sowieckiej Armii Czerwonej, która zdradzieckim atakiem wzięła Polaków w niewolę, a specjalne służby policyjne wymordowały. Jest to dla Rosji niezbywalne świadectwo jej historii – pomnik zwycięstwa nad wrogiem.

OBOWIĄZUJE:

„UMOWA DWUSTRONNA” między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, a Rządem Federacji Rosyjskiej „o grobach i miejscach pamięci ofiar wojen i represji” z roku 1994.

Podstawa Umowy:

a/ „porozumienie o przyjaznej i dobrosąsiedzkiej współpracy z 22 maja 1992 r.”

b/ Konwencje Genewskie.

Umowa precyzuje:

Art. 1.1:

„Postanowienia niniejszej Umowy obejmują sprawy związane z ekshumacją szczątków zwłok i godnym ich pamięci ponownym pochowaniem.”

Art. 1.2:

„Strony kierują się celami i zasadami Konwencji Genewskich o Ochronie Ofiar Wojny z 12 sierpnia 1949 roku i Protokołów Dodatkowych do tych Konwencji,
a także państwowymi, narodowymi i religijnymi zwyczajami i tradycjami narodów Polski i Rosji.”

Uwaga:

Prawa z zacytowanych artykułów obowiązującej dwustronnej umowy polsko-rosyjskiej – oraz polskie tradycje narodowe określające sposób pochówku, miejsce
i sposób tworzenia cmentarzy, oczekiwania i obowiązki rodzinne i wiary nie zostały przez ROPWiM nigdy respektowane. Nie nastąpiły ekshumacje, które są przeniesieniem szczątków na nowy teren utworzonego w tym celu specjalnego cmentarza.

Rosja nie wyznaczyła nowych terenów pod cmentarze – nakazała pozostawienie szczątków zwłok w tych miejscach, które przygotowała w roku 1940, nie dopuszczając do poczynienia jakichkolwiek zmian w tych miejscach.

Zezwolono na prace archeologiczne bez ekshumacji o czym mówi dobitnie
i jednoznacznie: „Zezwolenie nr 40-05/12 na prowadzenie prac remontowo-restauracyjnych przy Pomniku Historii i Kultury Rosji” oparte na „Instrukcji porządku ewidencjonowania, zabezpieczenia nienaruszalnego stanu pomników historii i kultury”.

Dobitnie czytelne jest stwierdzenie, czym dla Federacji Rosyjskiej są miejsca masakry w Katyniu, Miednoje i Charkowie – powtórzmy, jeśli sprawa ta nie jest znana
w wyniku fałszu przekazywanego przez ROPWiM, aby uczytelnić – są to: „Pomniki Historii i Kultury Rosji”,których forma nie ma prawa ulec jakiejkolwiek zmianie.

Art. 4 p.1:

„Ekshumacja szczątków zwłok żołnierzy w celu identyfikacji pochowanych
i przekazania ich do pochowania w ojczyźnie będzie prowadzona wyłącznie na prośbę zainteresowanej Strony i za zgodę Strony, na której terytorium państwowym one spoczywają.”

Uwaga:

Czy „zainteresowana Strona”, czyli Polska nie prosiła o przekazanie szczątków do pochowania w ojczyźnie? – brak pisma wskazującego na taką prośbę strony polskiej potwierdza skandaliczną decyzję zgody ROPWiM na pozostawienie szczątków zwłok Ofiar Zbrodni Katyńskiej w dołach śmierci.

Czy „Strona” przeciwna, mimo prośby o przekazanie Polsce szczątków zwłok w celu pochowania ich w Ojczyźnie, nie wydała zgody na zwrot szczątków? Czy nastąpiły „ustalenia” poza artykułami Umowy Dwustronnej, na które brak dokumentu, ale istnieje zapis w Uchwale Federacji Rosyjskiej (omówionej poniżej)?

Art. 4.2:

„Po uzyskaniu zgody na ekshumację i przekazanie szczątków zwłok do pochowania w ojczyźnie, Strony uzgodnią procedurę przeprowadzenia ekshumacji i przekazania szczątków zwłok wraz ze znalezionymi przy nich przedmiotami osobistymi.”

Art. 4.3:

„Po zakończeniu prac ekshumacyjnych i przekazaniu szczątków zwłok sporządza się protokół, który stanowi podstawę przekazania znalezionych przy zwłokach przedmiotów.”

Uwaga:

Stwierdzenie – „pochowania w ojczyźnie” jest JEDNOZNACZNE. Ojczyzna jest miejscem dla szczątków jej Obywateli.„Umowa Dwustronna” stworzyła wymaganą konwencjami podstawę do przeniesienia szczątków zwłok do Polski razem ze znalezionymi przy nich dokumentami. Jakiekolwiek znaleziska wydobyte w związku z pracami archeologicznymi mogą w myśl tego prawa być wywiezione wyłącznie razem ze szczątkami. Umowa Dwustronna nie dopuszcza innej opcji, a jednak „dogadano się” widocznie skoro precjoza i złoto wydobyto i wywieziono do Polski, a szczątki pozostawiono.

ROPWiM nigdy nie podjęła starań wytyczonych przez „Umowę Dwustronną”. Na podstawie nie ujawnionych „porozumień”ominięto wymogi prawa, wywieziono z Rosji wyłącznie obiekty znalezione przy szczątkach zwłok, natomiast same zwłoki porzucono w Rosji i na Ukrainie.

OBOWIĄZUJE:

„UCHWAŁA RZĄDU FEDERACJI ROSYJSKIEJ” z dnia 19 października 1996 r.

„O stworzeniu zespołów memorialnych w miejscach pochówków obywateli radzieckich i polskich – ofiar represji totalitarnych w Katyniu i Miednoje.”

Uwaga:

„Uchwała” stwierdza, że na podstawie przedłożonych przez stronę polską propozycji podtrzymaną przez decyzję Komitetu Koordynacyjnego na terenach „Zespołów Pomnikowych” przyjęto wydzielenie na terenie Zespołów Pomnikowych teren „polskiego wojennego cmentarza”,w granicach zaproponowanych przez polsko-rosyjski protokół z dnia 26 marca 1995 r.

Udostępniony nam przez adwokata z Moskwy tekst „Uchwały” odkrywa prawdę. Niestety ROPWiM nie przedstawiła rodzinom Ofiar Zbrodni Katyńskie „protokołu z 26.03.95”mimo ich właściwie umotywowanej prośby w tej sprawie.

ROPWiM działała w ramach „przywracania prawdy historycznej” z tym, że „polska” instytucja skutecznie przywracała i ugruntowywała prawdę sowiecką zgodnie z polityką historyczną Federacji Rosyjskiej.

ROPWiM w sposób bezbłędny wywiązała się z rosyjskich zarządzeń i ochroniła historię i kulturę Rosji w jej pomnikach. Wszystkie działania zostały utajnione przed społeczeństwem Polski i Władzami, które wykazały się w tej fundamentalnej sprawie Honoru Ofiar Zbrodni Katyńskiej całkowitym brakiem zainteresowania i kontroli.

Szczątki powinny zawsze być traktowane z szacunkiem – może to wystąpienie
o sprowadzenie szczątków zwłok Ofiar Zbrodni Katyńskiej przywróci zaprzepaszczone prawa i szacunek, które ROPWiM całkowicie zlekceważyła.

Istnieje również w postanowieniach Konwencji Genewskiej z 1949 roku nakaz ścigania naruszeń Protokołu I oraz obowiązek jego upowszechnienia.

ROPWiM nie informowała rzetelnie o istotnych dla sprawy szczątków Ofiar Zbrodni Katyńskiej odpowiednich obowiązujących artykułach Konwencji Genewskiej wraz
z Protokołem I.

Wypełnienie nakazów wszystkich obowiązujących praw dotyczących zbrodni wojennej za jaką Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu uznał Zbrodnię Katyńską nie stoi na przeszkodzie w zachowaniu specjalnej klasy „Pomników Historii i Kultury Rosji”, których charakter podkreśla zbudowana obecnie u wejścia na „polski cmentarz wojenny” w Katyniu cerkiew prawosławna.

Należy pamiętać, że dowodem dokonania Zbrodni Katyńskiej nadal pozostaną doły śmierci. W pewnym sensie również dla Rosjan stanowią one świadectwo sowieckiego tryumfu nad Polakami.

Nie ma żadnych podstaw, aby szczątki zwłok 22 tysięcy wymordowanych Polaków zalegały pod rosyjskimi pomnikami historii, nie są już też skrywanym dowodem przestępstwa, bo ono jest już udowodnione.

Dla Polaków podstawą jest wypełnienie nakazów wszystkich praw wojennych
i pochowanie zamordowanych obrońców Ojczyzny w Polsce, aby naszemu Społeczeństwu unaocznić ogrom poniesionej straty.

7 maja 1999 r. złożony został List Otwarty intelektualistów polskich o sprowadzenie szczątków Ofiar Zbrodni Katyńskiej do Polski, adresowany do Premiera RP. O fakcie tym 25 czerwca 1999 r. zostali powiadomieni Senatorowie i Posłowie Sejmu Rzeczypospolitej.

Ponadto mimo dezinformacji do władz polskich złożony został również Apel 1000 Polaków o pochowanie w Polsce ich Rodaków. Apel ten podpisała również Pani Irena Anders.

Podobny wniosek z dnia 6.12.2002 r. Komitetu Obrony Pamięci Narodowej w tej sprawie, ze wskazaniem na obowiązujące prawo, został przesłany do prezydenta FR Władymira W. Putina. Pismo, podpisane przez ministra Jana Piątkowskiego, wdowy
i najbliższe rodziny Ofiar Zbrodni Katyńskiej, złożono w Ambasadzie FR 10.12.2002 r.

Informację o Wniosku również przekazano prezydentowi RP A. Kwaśniewskiemu dnia 5.03.2003 r.

Rosjanin, prawnik, kryminolog, prokurator Głównej Prokuratury Wojskowej Anatolij Jabłokow stwierdził, że wolę właściwego zakończenia sprawy katyńskiej przytłumiła chęć unikania trudnych problemów, których jednak nie sposób lekceważyć bo dotyczą zmarłych. Powtórzył, bardzo celnie, stale aktualną francuską myśl moralną: „niezaspokojeni martwi nie wypuszczają ze swych objęć żywych dopokąd Ich oczekiwania nie zostaną spełnione.”

Nieodwracalną jest tylko śmierć – wszystkie błędy i bezprawie, jakie miało miejsce do dnia dzisiejszego ze strony Polski wobec Ofiar Zbrodni Katyńskiej należy naprawić. Jeśli jest to oczywiste dla Rosjanina tym bardziej musi być oczywiste dla Polaka.

Niniejszym wzywamy do podjęcia natychmiastowych działań w celu wypełnienia Testamentu Ofiar Zbrodni Katyńskiej.

W podpisie autorzy skargi katyńskiej do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu posiadający status pokrzywdzonych Zbrodnią Katyńską Prokuratury Instytutu Pamięci Narodowej:

Ojcumiła Wołk – wdowa po oficerze WP zamordowanym w Katyniu,

kuzynka 3 oficerów zamordowanych w Charkowie;

Witomiła Wołk-Jezierska – córka zamordowanego w Katyniu oficera WP

kuzynka 3 oficerów zamordowanych w Charkowie;

Krystyna Krzyszkowiak – córka oficera PP zamordowanego w Twerze;

Wanda Rodowicz – wnuczka oficera WP zamordowanego w Katyniu;

Krystyna Mieszczankowska – córka oficera WP zamordowanego w Katyniu;

Irena Erchard – córka oficera PP zamordowanego w Twerze;

Gustaw Erchard – syn oficera WP zamordowanego w Charkowie;

Jerzy Wielebnowski – syn oficera PP zamordowanego w Twerze;

Artur Tomaszewski – syn oficera PP zamordowanego w Twerze;

Warszawa, 6 stycznia 2013 r.

Do wiadomości:

a) Premier Rządu RP. Pan Donald Tusk

Al. Ujazdowskie 1/3; 00-583 Warszawa

b) Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Pan Bogdan Zdrojewski

Krak. Przedmieście 15/17; 00-071 Warszawa

c) Minister Spraw Zagranicznych Pan Radosław Sikorski

Al. Szucha 23; 00-580 Warszawa

d) Minister Sprawiedliwości Pan Jarosław Gowin

Al. Ujazdowskie 11; 00-950 Warszawa

e) Minister Obrony Narodowej Pan Tomasz Siemoniak

ul. Klonowa 1; 00-909 Warszawa

f) Arcybiskup Metropolita Przemyski Józef Michalik – przewodniczący KEP

Pl. Katedralny 3; 37-700 Przemyśl

g) Arcybiskup Metropolita Krakowski Kardynał Stanisław Dziwisz

Ul. Franciszkańska 3; 31-004 Kraków

h) Arcybiskup Metropolita Warszawski Kardynał Kazimierz Nycz

Ul. Miodowa 17/19; 00-246 Warszawa

i) Komendant Gł. Policji Pan nadinspektor Marek Działoszyński

ul. Puławska 148; 02-624 Warszawa

j) Prezes Instytutu Pamięci Narodowej Pan Łukasz Kamiński

ul. Towarowa 28; 00-839 Warszawa

Czytaj także:

http://dziennikarze.nowyekran.pl/post/76892,katyn-w-strasburgu-13-lutego-2013-r

http://lazacylazarz.nowyekran.pl/post/52935,katyn-list-wolk-jezierskiej-w-sprawie-odmowy-kunerta-odnosnie-sprowadzenia-zwlok

http://lazacylazarz.nowyekran.pl/post/47845,katyn-mogila-iv-wiemy-gdzie-leza-nasi-bohaterowie-niech-wbrew-rodzimym-kanaliom-wroca-do-polski

http://tylkownowymekranie.nowyekran.pl/post/42559,katyn-prezydent-oddal-rosji-ciala-naszych-oficerow

POPRZEDNI ARTYKUŁZ lekcji Katechizmu – 14 – UPADEK I GRZECH

NASTĘPNY ARTYKUŁRzecz Wstępna: Kleptokracja polska

Tomasz Parol

Tomasz Parol - Redaktor Naczelny Trzeciego Obiegu, bloger Łażący Łazarz, prawnik antykorporacyjny, zawodowy negocjator, miłośnik piwa z przyjaciółmi, członek MENSA od 1992 r. Jeśli mój tekst Ci się podoba, lub jakiś inny z tego portalu to go WYKOP albo polub na facebooku. Jeśli chcesz zostać dziennikarzem obywatelskim z legitymacją prasową napisz do nas: redakcja@3obieg.pl

502 publikacje

2249 komentarze