Rodzina musi być zawsze razem!

Nie można nigdy rozdzielać na dłuższy czas rodzin. Kiedy jest gdzieś daleko dobrze płatna praca należy zawsze jechać razem całą rodziną, a jeżeli to nie opłaca się trzeba zostać w domu.

Nie można nigdy rozdzielać na dłuższy czas rodzin. Kiedy jest gdzieś daleko dobrze płatna praca należy zawsze jechać razem całą rodziną, a jeżeli to nie opłaca się trzeba zostać w domu. Dłuższe oddzielenie matki od dziecka oznacza najprawdopodobniej problemy z psychiką dziecka, a co za tym idzie wzrasta ryzyko chorób, powodowane zmniejszoną odpornością. Każde dziecko przytulone do serca mamy od razu zasypia. Dlaczego? Bo czuje bezpieczeństwo, spokój, miłość, których nie jest w stanie zapewnić nawet najwspanialsza babcia czy ciocia. Oczywiście korzystna dla dziecka jest krótka rozłąka z mamą, ponieważ nie może być całkowicie od niej zależne i wtedy babcia, ciocia czy przedszkolny kontakt z rówiesnikami może być idealnym rozwiązaniem, ale nigdy na długi okres.

  Dłuższe oddzielenie dziecka od ojca powoduje zwiększenie samokrytyki u dziecka i brak autorytetu wpływającego na pewność dziecka w podejmowaniu decyzji. Ojciec jako wzór zachowania, głowa rodziny powoduje u dziecka bodźce walki w tym trudnym życiu i dzięki takiemu autorytetowi małuch staje się silniejszy, bo ma przekonanie co do działań, nawet jeżeli podejmuje złe decyzje w danym momencie. Wie jednak, że zawsze jakieś decyzje trzeba podejmować. Oczywiście w czułości do dziecka ojciec nigdy matki nie zastąpi, ale też ważne jest, by tatuś troszczył się o malucha. Poza tym ważna jest też dyscyplina, a taką dyscyplinę może najlepiej wyegzekwować w dziecku ojciec. Dziecko musi wiedzieć co jest dobre, a co złe, musi być za pracę wynagrodzone, a za lenistwo ukarane oczywiście praca i lenistwo oraz wynagrodzenie i kara musi być adekwatne do wieku i możliwości malucha.

  Odzielenie natomiast żony od męża, brak czułości, wzajemnego wsparcia w decyzjach i problemach powoduje oddalenie się od siebie małżonków, szukanie innych alternatyw uczuć, zaspokajaniu potrzeb i tym samym rozpad związków. Przebywanie razem wzmacnia w małżonkach poczucie własnych wartości poprzez chociażby codzienną rozmowę, zrozumienie oraz kompromisy kosztem własnych wygód. Żadne małżeństwo nie przetrwa bez ciągłej gotowości pójścia na ustępstwa. Oczywiście podstawą przetrwania związku jest też sprawiedliwe rozdzielenie między bsobą obowiązków nad opieką nad dziećmi, uzupełnianie się w domowych codziennych obowiązkach. Jeżeli maż "haruje jak wół", bo ciągle mu mało pieniędzy, a na żonę spada ciężar całej opieki nad dziećmi to też nie jest to dobre rozwiązanie i nie słuszy związkowi i trzeba zastanowić się, aby taką sytuację zmienić.

  Uważam więc, że rodzina musi być zawsze razem. W dzisiejszych czasach próbuje się jednak rozdzielić rodziny poprzez otwieranie rynków pracy w innych krajach czy też zróżnicowaniem zarobkowym takich samych zawodów w różnych częściach świata. Nikt jednak nie mówi,a co będzie za kilkanaście, klikadziesiąt lat. Czy jeżeli rodzina rozpadnie to czy syn, córka poda schorowanemu, staremu ojcu szklankę mleka? Takie wartości, instynkty mogą być kształtowane tylko w pełnej rodzinie i cała rodzina musi pracować na ziemską, wspólną przyszłość inaczej zginie dobro, ludzkie odruchy, a pozostaną tylko instynkty zwierzęce i nieustanna walka o przetrwanie