RODOWÓD I DOKTRYNY ”POLSKIEJ” BANDOKRACJI. Część 3/1 .

Początki ruchu lewicowego na obszarze naszego kraju sięgają partii „Proletariat” (Ludwik Waryński) pod której tradycją tak chętnie podpisywała się PRL-owska komuna zniewalająca kraj do roli kolonii Związku Sowieckiego. Tymczasem, choć w roku 1884 reprezentanci partii „Proletariat” podpisali z rosyjską „Narodną Wolą” porozumienie w Paryżu dotyczące wspólnej socjalistycznej walki przeciw caratowi, nawet przyznając hegemonię „Narodnej Woli” w sprawie czasu przystąpienia do rewolucji, to jednak „Proletariat” zagwarantował sobie zachowanie pełnej politycznej niezależności. Równocześnie „Narodna Wola” w programie swoim deklarowała: „ narody siłą przyłączone do caratu mają prawo oddzielić się lub pozostać w ogólnorosyjskim związku”[1].Po likwidacji „Narodnej Woli” członek Komitetu Centralnego „Proletariatu” S. Mendelson w organie prasowym partii „Przedświt” w roku 1892 pisał: „Mimo fatalnego łańcucha , który wiąże nas i wiązać zawsze będzie z walką rewolucyjną w Rosji, musimy obmyślić dla siebie samodzielną formę działania politycznego. Opozycja konstytucyjna w Rosji nic nie zmieni ani w polityce zewnętrznej ani w stosunku do kresów imperium jakąś federalistyczną formułką, a więc będą grozić Polsce nowe formy ucisku”.

Jak widzimy choćby po tym przykładzie, jak i dalej załączonych w tekście, od początku swego istnienia polska lewica posiadała jako jeden z priorytetów programowych niezależność od Rosji nawet porewolucyjnej ,oraz wywalczenia własnego politycznego bytu państwowego .

            Jednak nie tylko polska lewica istniała w Polsce. W pierwszej połowie XIX w. Ukazał się przesiedleńczy edykt carski ograniczający prawo przebywania Żydów całego imperium rosyjskiego do obszarów ziem I Rzeczpospolitej z 3-ch rozbiorów, wyłączając jedynie tych, którzy zgodzili się przejść z wyznania mojżeszowego na prawosławne. Wypędzani z dotychczasowych siedzib Żydzi rosyjscy przenosili się na dozwolone dla nich ziemie Polski i Litwy. Ten napływowy element- tzw. litwacy– zrusyfikowany, nie mający nic wspólnego z Polską, a różniący się głęboko od żydów z dawna w Polsce osiadłych, gromadził się po miastach. W skutek tego przesiedlenia Żydzi stanowili już 14% ludności Królestwa Polskiego a w niektórych miastach w Wilnie, w Białymstoku, później nieco w Łodzi, odsetek ich dochodził nawet do 50 % na przełomie XIX i XX stulecia[2][2]. Ostentacyjne posługiwanie się przez nich zniekształconym językiem rosyjskim w Polsce pogłębiało alienację obu narodowości. Na tym podłożu odmiennego pochodzenia ,narodowego , kulturowego i religijnego rysowała się różnica podejścia do sprawy suwerenności Polski.

            Początki socjaldemokracji w Polsce przypadają na powołanie przez w/w wymienioną żydowską mniejszość narodową „II Proletariatu” . Jego typowym reprezentantem była znana później Róża Luksemburg. Urodzona w roku 1871 w Zamościu, pochodziła z zamożnej rodziny żydowskiej, językowo spolonizowanej, kulturowo związanej raczej z Niemcami . Po wsypie uratowana i dosłownie wyniesiona przez granicę (sparaliżowana ze strachu ) nielegalnie przez polskich socjalistów. Osiadła w Szwajcarii a następnie w Niemczech gdzie związała się politycznie z Leonem Jogiches „Tyszką” i Julianem Marchlewskim. Przewodziła niemieckiej socjaldemokracji, następnie w II Miedzynarodowce Komunistycznej w zarządzie Komunistycznej Partii Niemiec.

            Oto kilka cytatów deklaracji politycznych tej postaci tak charakterystycznych dla ówczesnej jak i dzisiejszej socjaldemokracji. W roku 1895 w broszurce „Niepodległa Polska a sprawa robotnicza” pisała o działaniach socjalistów : ”Niech nie wzywają do tłuczenia głowami o mur! Niech nam dadzą spokój z niepodległą Polską”. W roku 1896 w artykule „Neue stromungen in der polnischen sozialistischen Bewgung in Deutschland und Osterreich” ogłoszonym w „Neue Zeit’ nr 32-33/1895 dowodziła że „ jedyną drogą skutecznej walki o interesy robotnika polskiego jest przyjęcie istniejących granic (tj. rozbiorowych- dop. autora) za fakt dokonany i w konsekwencji wyrzeczenie się zupełnej utopii stworzenia klasowego państwa polskiego siłami proletariatu polskiego”. W niepodległościowych postulatach PPS widziała nawrót do tradycji „haseł odrzuconych w przeszłość i reakcyjną utopię”. W swojej oficjalnie głoszonej nienawiści do Polski „wolała carską Rosję najbardziej reakcyjną od Polski demokratycznej, ale niepodległej” tak ,że nawet Wilhelm Libknecht (niemiecki delegat II Międzynarodówki) wysuwał podejrzenia , że jest agentką rządu carskiego[3].

 Gdy po fali aresztowań rozbito organizację socjaldemokratyczną (esdecką), w roku 1894 P.P.S. stało się jedynym reprezentantem ruchu lewicowego w zaborze rosyjskim, wchłaniając ocalałe resztki SDKP. Nawet wtedy jego socjalno-rewolucyjne działania w kraju usiłowali podważyć, choć bez skutku, przebywający za granicą przywódcy esdeccy jak Julian Marchlewski, Róża Luksemburg ,Adolf Warski-Warszawski , Leon Jogiches- przeważnie Żydzi, obcy Polsce duchowo i kulturowo i w rzeczywistości odcięci od kraju. Swój atak na polską lewicę kontynuowali także na terenie międzynarodówki socjalistycznej, głownie jednak na odcinku socjalizmu niemieckiego, gdzie Jogiches a zwłaszcza Róża Luksemburg stali zawsze po stronie socjalistów niemieckich, oskarżając PPS  o szowinizm(tak typowy z braku argumentów dla żydobolszewickiej agitki zarzut ) i utrudniając socjalistom polskim w zaborze pruskim wyodrębnienie się spod hegemonii partii niemieckiej.

Skąd ten dogmat walki z wolnością polityczną krajów, w tym Polski? Nie jest to bynajmniej aksjomat ruchu robotniczego czy podstaw ideologicznych lewicy. Już na międzynarodowym kongresie ruchu socjalistycznego w Paryżu w 1898 r. zapadła uchwała głosząca, że „obowiązkiem wszystkich narodów jest starać się wszelkimi sposobami o to, aby każdy naród w Europie posiadał niepodległość narodową i wolność polityczną”. Rok po paryskim kongresie F. Engels w artykule „O socjalizmie w Niemczech” twierdził: „Zwycięstwo Rosji carskiej w przyszłej wojnie byłoby klęską socjalizmu” .Przewidywania swe, iż socjaliści dojdą w Niemczech do władzy, łączył z zapowiedzią ,że niemiecki ruch socjalistyczny przygotuje odbudowanie Polski tak nędznie zdradzonej przez burżuazję francuską”. Autorytet intelektualny ruchu socjalistycznego-Bebel- w liście otwartym do paryskiej „Pobudki” w 1892 r. dawał wyraz przekonaniu iż „oderwanie Polski od Rosji i odbudowanie Jej przy pomocy socjalizmu staje się kwestią bytu samego socjalizmu”[4] .

Skąd więc bierze się skaza programowa tzw. socjaldemokracji (koszer –„lewicy”), polegająca na dążeniu do zniewolenia politycznego narodów pod szyldem komunizmu, internacjonalizmu kosmopolityzmu czy wreszcie obrzezanej ze swej istoty „euro-pejskosci”? Jako wytłumaczenie dobrze posłużyć się osobą pomnikową socjaldemokracji, jej byłym światowym przywódcą  :Włodzimierzem Iliczem Uljanowem-„Leninem”.

            Jak wykazały ujawnione w okresie „Pieriestrojki” dokumenty, Lenin nie miał w żyłach ani kropli rosyjskiej krwi. Po ojcu był w stu procentach Kałmukiem, po matce Żydem, dzięki babce z tej strony także Niemcem i to z domieszką krwi szwedzkiej[5]. Jego rodzona siostra Anna Uljanowa – Jeliazowa w liście do Stalina pisała o nieżyjącym bracie:” W przypadku Lenina domieszka żydowska potwierdza fakt wyjątkowych talentów plemienia izraelskiego, który to pogląd Lenin zawsze podzielał. Zawsze wysoko cenił Żydów.” „ W Instytucie Lenina i w Instytucie Mózgu już dawno uznano wielkie talenty tego narodu i niezwykle uszlachetniający wpływ jego krwi na potomstwo z mieszanych małżeństw. Sam Ilicz wysoko cenił sobie rewolucyjne nastawienie Żydów, ich, jak to określał, „chwytność” w walce, przeciwstawiając to plemię bardziej ospałym i rozlazłym Rosjanom. Niejednokrotnie podkreślał, że lepsza organizacja na zachodzie i południu Rosji (tj. zabór rosyjski Rzeczpospolitej.) bierze się stąd, że w połowie składają się one właśnie z przedstawicieli tej narodowości”[6]. Na przykładzie opinii i pochodzenia osoby Lenina ujawnia się pochodzenie socjaldemokratycznego kosmopolityzmu. Jak ujął zagadnienie rosyjskości wodza rewolucji w Rosji badacz życia Lenina D. Wolkognow: „Lenin był świadom swojego pochodzenia. Dzięki kulturze i językowi był Rosjaninem , lecz nigdy nie uważał swojej ojczyzny Rosji za wartość. Nigdy również nie poczuwal się ani do niemieckości, ani szwedzkości ani do żydostwa, ani do kałmuckości. Jakkolwiek pisał w ankietach, że jest Rosjaninem, miał przecież świadomość międzynarodowo- kosmopolityczną”[7]. Fakty świadczą same za siebie. Aby utrzymać się po dokonaniu przewrotu bolszewickiego u władzy, Lenin, za uzyskanie pokoju, oddał bez wahania Niemcom połowę obszaru europejskiej części Rosji, a następnie skąpał ją w takim morzu krwi, w stosunku do czego straty w ludziach poniesione przez Rosję w czasie I wojny światowej, są znikome. Tak też żydowskie pochodzenie bolszewickiego wodza przekładało się na brak jakiegokolwiek przełożenia prowadzonej i wdrażanej przez niego polityki z intresem Rosji czy też Rosjan czy kolejno podbijanych narodów. A przewrót bolszewicki kierowany przez przedstawicieli owej mniejszości to nie był ICH cel , tak jak i nie była nim nigdy realizacja głoszonych przez propagandę bolszewicką haseł bez pokrycia. Cel ten stanowiło  przejęcie przez ową mniejszość wszystkich dóbr materialnych i finasowych. Dóbr tak Rosji jak i potem każdego później anektowanego przez Sowietów kraju w którym zinstalowano sowiecką agenturę. Bezwzgłedne przejącie wszelakich bogactw metodą nieograniczonej zbrodni i gwałtu

Warto tu też wiedzieć, kto wyposażył, sfinasował i przygotował przewrót bolszewicki 1917, kto to odtąd wspierał go na dalsze lata i to wcale nie na rzecz wdrażnia komunistycznych haseł, ale dla finasowego zysku i skorzystaniu na owej hipergrabieży tak samej Rosji jaki i dalszych krajów podbitych przez Sowietów z ową pomocą: To nie żadna lewica, żadna robotnicza miedzynarodówka , żadni ideowcy, ale żydowskie banki amerykańskie (w tym także obecny tzw. Bank Rezerw Federalnych USA ) tzw „światowa finansjera”. Banki „amerykanskie” ,które nie tylko zorganizowały (wbrew polityce własnego państwa będącego w stanie wojny z II Rzeszą Niemiecką )  przewrót wepsół z wywiadem niemieckim, ale kosztem zniewolonych narodów Rosji ciągnęły dalsze długie lata z niego krociowe zyski : więcej patrz 

 

                   http://tworca.org/komunizm.html

 

Podobnie na tle swojego historycznego Guru: Lenina, tak politycznie, jak moralnie, równie jak on „postepowo” i „lewicowo” prezentują się w kolejnych pokoleniach „polscy”przedstawiciele owej tzw. „socjaldemokracji” przemianowanej z czasem na dywersyjno –szpiegowską ekspozyturę komunistyczną Polsce (KPP)  , następnie kastę rządzącą (PZPR /MBP) w I PRL, a wreszcie jako „czerwoni baronowie” II PRL. Owa uprzywilejowana, stojąca sama ponad obowiazujacym Polaków prawem, czerpiąca po bolszewicku najwieksze profity z rozkładu, grabieży i zniewalania Polski kasta, wbrew wszelkiemu znaczeniu pojęć, ponownie zawłaszczyła sobie propagandą monopol na bycie „polską lewicą”.cdn.

Całość i wiecej …

 

http://home.no/kosciesza/

lub

http://home.no/eugeniusz.kosciesza/

---