Raubstaat Polen… W matriksie „3 RP”

1. Niniejsze słowa pisane są w kraju, którego rząd niedawno podniósł wiek emerytalny do 67 lat. Wiemy że na tym się nie skończy; dojdziemy bowiem i do 80[1], a w razie potrzeby i do 100 lat[2]. Zrazu założeniem systemu emerytalnego było, że po pewnej liczbie lat pracy obywatel pracować nie musi, a utrzymuje się z części wynagrodzenia przymusowo odkładanej w latach pracy. Przesuwanie granicy wieku tak, by statystyczny obywatel nie mógł dożyć emerytury i nie mógł korzystać ze swych „oszczędności”[3] zmienia ustrój państwa na ustrój de facto niewolniczy. Premier podkreślił, że „jeśli wiek emerytalny pozostanie na obecnym poziomie, a ludzie będą żyli coraz dłużej, to emerytura nie wystarczy nawet na najbardziej podłe przeżycie”[4]. Wyłaniają się stąd dla rządu dwa logiczne wyjścia: (i) ponieść wiek emerytalny, (ii) sprawić by Polacy żyli krócej. Kilka dni później premier dodał, że „Ludzie pracujący dłużej mogą być po prostu szczęśliwszymi. Wydłużenie wieku emerytalnego przyniesie więc pozytywne skutki społeczne”[5], [6].

Ten pogląd to nic nowego w historii Polski; w formie klasycznej brzmiał on: Arbeit macht frei[7].

2. W kraju, który w wyniku emigracji obywateli młodych i wykształconych ponad średnią – i bardziej mobilnych – poniósł jak dotąd biologiczne straty porównywalne do poniesionych w ostatniej wojnie światowej[8]. Kraju którego rząd w styczniu zatwierdził ostateczne rozwiązanie (Endlösung) „problemu” Polaków starszych i chorych[9]. Wg nienagłaśnianych statystyk, rząd zaoszczędzi – dane to szacunkowe – od 24[10] do ponad 50 procent kwot dotąd refundowanych leków; ustawę o rzekomej refundacji leków coraz powszechniej określa się mianem elementu Narodowego Programu Eutanazji. Ocenia się że, w wyniku tego i innych podobnych poczynań rządu, liczba Polaków spadnie do 31,8 milionów[11].

Powyższe informacje pierwszy raz spisano w styczniu 2012. W końcu kwietnia napłynęły wieści, że rząd dokonał kolejnych przesunięć na liście leków refundowanych. Dokładna treść tych zmian znana nie jest. Niech zgadnę: Reichsministärium poczuło wyrzuty sumienia, zmieniło zdanie i od zaraz postanowiło kosztem Polaków starszych, chorych, biednych zarabiać mniej? Jawohl.

3. W kraju gdzie każdy obywatel, w tym noworodek, wg różnych ocen, z uwzględnieniem lub bez różnych form zadłużenia, zadłużony jest na kwotę od 20 do ponad 80 tysięcy złotych[12]. Teoretyczną wymówką jest to, iż „długi” te spłacać będą przyszłe pokolenia. Rachuby te byłyby zasadne gdyby Polska nie wyludniała się w obecnym tempie. Lecz zważywszy na realizowaną z żelazną krzyżacką konsekwencją politykę rządu i jego plan redukcji liczby Polaków nie ma wątpliwości, iż spłata tych kwot nie będzie możliwa. Rzeczywistym celem rządu jest więc przekazanie swym mocodawcom resztek majątku własnego, ale i polskiej własności prywatnej przez łupieżcze podatki, w tym liczne ukryte, pośrednie. Wicepremier Pawlak w rzadkiej chwili szczerości wyznał, by Polacy nie liczyli na środki z haraczu, jaki rząd przez dziesiątki lat ściągał na ZUS. Podpisując szkodliwy dla Polski pakiet klimatyczny[13], rząd przehandlował już nawet polskie powietrze.

4. Zdobyte w te sposoby środki „rząd” przeznacza na wypłaty swym mocodawcom zagranicą[14], [15]; choć rząd dokonując ostatecznego rozwiązania problemu słabszych Polaków powołuje się na nieuniknione konsekwencje własnej polityki to w roku ubiegłym, nie dbając o resztki pozorów, z rezerw NBP udzielił de factonieoprocentowanej pożyczki instytucjom finansowym zagranicą, przy czym beneficjentem końcowym są banki niemieckie. Z kolei na froncie wschodnim rząd od ponad 20 lat płaci Rosji za surowce energetyczne powyżej ich rynkowej wartości.

5. Istotą poczynań rządu jest więc dbałość o interesy mocarstw rozbiorowych; w tym regularne wypłacanie im kontrybucji za IV rozbiór i rzekomą odpowiedzialność Polski za wybuch II wojny światowej. W 2009 r. Władimir Putin w Gdańsku powiada, że wojna ta wybuchła przez Traktat Wersalski, który jakoby… „poniżył” Niemcy. Przypomnijmy że Traktat Wersalski legalizował niepodległość Polski i innych państw Europy Środkowej i Wschodniej… Putin wraca więc do zasady paktu Ribbentrop-Mołotow: dla niego przyczyną II wojny światowej było istnienie niepodległej Polski. Jak wielkiej bezczelności trzeba, by słowa te wymówić w Polsce, która poniosła największe ofiary – nie będę liczyć sowieckiego inicjatora tej wojny – i w 70 rocznicę wybuchu wojny, za którą nie tyle Hitler odpowiada, co imperium zła Putina![16]

6. W kraju, gdzie zwalcza się opozycję zdolną do artykułowania problemów i proponowania rozwiązań. W kraju cenzury[17] i nieustannej propagandy obcych ambasad[18]. W kraju rozszarpywanym przez obce agentury[19], którego ustrój nie ma ani mechanizmów dostosowawczych, a tym bardziej korekcyjnych. Krajowa Rada Sądownictwa od roku 2007 otrzymała 8619 skarg na działalność sądów i w ani jednym wypadku nie wszczęła postępowania…[20] Skargi konstytucyjne objęte są tzw. przymusem adwokackim. Sprawia to, że skargi te, jak i trybunał konstytucyjny do którego są kierowane, z czasem będą tyle warte co i tzw. sejm od czasu, gdy strugane z banana partie powierzyły wstępną kwalifikację kandydatów – a więc i ustalanie ostatecznego składu – sądom[21].

7. Z powyższych względów zakrawałaby na małostkowość uwaga, że rząd uczestniczył w zamachu[22] na swego nominalnego prezydenta i kierownictwo państwa jeśli nie bezpośrednio – o to tych panów nie podejrzewam – to z wiedzą co najmniej następczą; rząd ten mam za marionetkowy[23], zatem szczegółów zamachu jego sprawcy mogli mu oszczędzić jak i środków dochodzeniowych[24], co choć zmienia charakter odpowiedzialności, to jednak z oczywistych względów nie umniejsza jej rozmiaru[25]. Za naiwność mam dorozumiewany czasem pogląd, że zamachu dokonać mogło kilku opieratiwników z wyrzutniami rakiet na plecach; zdrowy rozsądek podpowiada raczej, że dokonała go w ramach planu drobiazgowo opracowanego długo przed jego realizacją organizacja o odpowiednich zasobach. Organizacja państwowa. Zamachu dokonać mogli tylko ci, co dysponują odpowiednimi po temu aktywami. W Polsce jest tylko jeden ośrodek dysponujący takimi aktywami: rząd; ale rząd sensu largo, a ściślej sensu de facto, a nie marionetkowy. Ostentacyjnym zacieraniem śladów zamachu zajmuje się Rosja; a Rosję trudno podejrzewać o świadczenie tego rodzaju usług zamachowcom z Polski; zatem musi być odwrotnie: to zamachowcy z Polski świadczą usługi Rosji, realizują politykę rosyjską. – Dalej: w kraju afer i mordów politycznych, mordowanych świadków, bezkarności przestępców z urzędu i totalnego bezprawia. W kraju, którym niepodzielnie rządzi bezpieka[26].

Każde państwo ma swoje interesy i trudno mieć pretensje że to nimi wobec Polski będzie się kierować, a nie interesem Polski. Polska od 1939 ani na chwilę nie stała się państwem niepodległym[27] ani nawet demokratycznym[28], a tym bardziej państwem prawa. Przeciwnie: narzucono[29] nam państwo, które z powodów politycznych i ustrojowych przestępstw nie ściga co do zasady. Nic dziwnego że prokuratura ani myśli szukać sprawców zamachu w Smoleńsku, ba – by choć zebrać podstawowe dowody… nie zdołałaby, nawet gdyby chciała. Nie po to ją organizowano. Nie do zbierania dowodów i nie do ścigania przestępstw[30]. Warto pamiętać o właściwej hierarchii problemów; katastrofa finansów państwa-wydmuszki zapewne jest mniej ważna od tego, kto wydał rozkaz zamordowania świty prezydenta, bowiem w rzeczywistości Polską rządzi ów anonimowy decydent – zatem zapewne posiada nie formalne, a faktyczne instrumenty właściwe w realizacji i innych, bardziej już konwencjonalnych funkcji faktycznej władzy; w tym również – na przykład – związanych z zapaścią finansową. Być może najważniejszym problemem dzisiejszej Polski jest to, że konwencjonalne funkcje państwa w Polsce nie są realizowane. Realizowane są – przyjmijmy taki eufemizm – wyłącznie funkcje władzy niekonwencjonalne. „Państwo” potrafi zamordować swego nominalnego prezydenta, mordować świadków w monitorowanych celach więzień, ale nie zamierza – na przykład – egzekwować odpowiedzialności drobnych – powiatowych i miejskich – aferałów. Wielu czytelników, przyjmując pewien pozostały po homo sovieticus cynizm zapewne gotowych jest skwitować bezkarność sprawców zamachu na prezydenta wzruszeniem ramion i poglądem, że patologie na szczytach faktycznej władzy to w końcu nic niezwykłego, a dzieje cywilizacji antycznych, średniowiecza, czy ludów azjatyckich wręcz pełne są skrytobójstw sterników nawy państwowej. By ustrzec się niebezpieczeństw i żyć spokojnie, wystarczy więc akceptować kłamstwo, zrezygnować z godności, dumy, tożsamości; wystarczy „nie wychylać się”. Wydaje się jednak, że ten specyficzny minimalizm i umiejętności mimikry homo sovietus właściwsze byłyby w Związku Sowieckim; ten bowiem, poza obłąkanym wymiarem ideologicznym i również, jak w państwie tutejszym, przestępstwami państwowymi, pewne konwencjonalne funkcje władzy jednak realizował. Jednak przestępstwa państwa sowieckiego były przestępstwami sowieckiego rządu; w Związku Sowieckim nie doszło nigdy do specyficznej dla Polski po 1989 r. prywatyzacji przestępczości państwowej. Filozofia przetrwania homo sovietus przegrywa w konfrontacji z murem przestępczości Trzeciej Rzeszy Pospolitej abdykującej z konwencjonalnych funkcji państwa by realizować wyłącznie te z nich, które uznać można za funkcje przestępcze. O kondycji Polski więcej od patologii na szczytach władzy mówi opis bezkarności czynowników z prokuratury rejonowej w Zabrzu. Wszystko to pozwala nam postawić następującą, radykalną tezę. Gdy przyjąć – być może błędnie – że realizacją konwencjonalnych funkcji władzy zajmuje się właśnie państwo, nasuną się wątpliwości, czy to państwo, które Polsce narzucono, można jeszcze nazwać „państwem”. Czy nie jest to raczej przestępcza organizacja okupacyjna? Jeśli już, to jest to państwo nowego typu. Raubstaat Polen.Za wątpliwy mam drugi człon tej nazwy; Raubstaat realizuje w Polsce interesy rosyjskie, a siłą rzeczy nie będący jej udziałowcami i interesariuszami Polacy nie mają powodu by uznać za swoją przestępczą organizację, nawet gdyby była „państwem”. Udział w niej Polaków w sensie etnicznym zmienia ją w organizację polską w takim stopniu, w jakim „polski” mógł być Wehrmacht. Co znamienne, z postanowienia prokuratora IPN[31] wynika, że choć zbrodnia ludobójstwa i zbrodnie wojenne nie podlegają przedawnieniu, a odpowiedzialność karna akurat w danym wypadku byłaby politycznie poprawna – to jednego ze sprawców zbrodni w Jedwabnem, stacjonującego tam niemieckiego żandarma, folksdojcza narodowości polskiej nie pociągnięto do odpowiedzialności i bodaj nawet nie przesłuchano; przeciwnie – został współpracownikiem Urzędu Bezpieczeństwa[32]. Czy przesłuchiwał też niedomordowane ofiary? Nic dziwnego że z tutejszym państewkiem zbrodniarzy, ich potomstwa i popychadeł nie chce mieć nic wspólnego żadne państwo na świecie, za to każde – dysponując stosowną, a dla Polaków trudno-, lub zupełnie niedostępną wiedzą i dbając o własny, a nie o polski interes – zażąda odeń kontrybucji, dyspozycyjności[33] i haraczu za milczenie[34].

---