Przykazanie i niedostateczne

Łukaszek wstał i zaczął czytać wypracowanie.

Łukaszek wstał i zaczął czytać wypracowanie.
– Starsi ludzie powoli gotują się na spotkanie z Nim. Wydaje się surowym sędzią, ale potrafi też czynić cuda. Uzdrowił niejednego, a były nawet wypadki, że przywrócił do życia zmarłych. można go spotkać w każdym większym mieście.
– Dziwne – stwierdził ksiądz katecheta kręcąc długopis w palcach jednej ręki.
– Dziwny temat – odparował Łukaszek.
– Kto twierdzi? – zaperzył się ksiądz.
– Cała moja rodzina!
– A więc rodzina pomagał ci pisać wypracowanie!
– Nie, ja tylko… Dałem im przeczytać jak już było gotowe.
– No i czemu ten temat wydał im się dziwny?
– Bo kto to widział, żeby na religię pisać wypracowanie o ZUSie…
Księdzu wypadł długopis z ręki.
– Coś ty powiedział? Że co?
– No, wypracowanie o ZUSie..
– Miało być o Jezusie! – zagrzmiał ksiądz.
Rozległ się czyjś zduszony chichot i zapadła cisza.
– Masz niedostateczny – wypalił katecheta i sięgnął po dziennik.
– A jakbym poprawił? – zastanawiał się Łukaszek. – Z ZUSa na Jezusa… Co ja bym musiał zmienić…
– Nic! – wypalił natchniony okularnik z trzeciej ławki i on też dostał niedostateczny.
– Ładnie to tak? – próbował ratować kolegów Gruby Maciek. – Przecież jest takie przykazanie…
– Jakie? – spytał ksiądz i złowrogim ruchem przesunął długopis nad rubrykę z ocenami Grubego Maćka.
– Eee… Takie… Że… Nie dawaj niedostatecznych bliźniemu swemu… Bo… Czy ksiądz sam sobie dałby ocenę niedostateczną?
– Dałbym – odparł niezłomnie katecheta i wpisał niedostateczny Grubemu Maćkowi.