PRZYJDŹ KRÓLESTWO TWOJE NASZYMI GRONIAMI

dotknij mnie Panie ciszą i milczeniem…

dotknij mnie Panie ciszą i milczeniem

i dłonią wiatru… słońcem i obłokiem

i chłodną rosą co srebrzy się w trawie

gdy idę Panie serca wielkim krokiem

jesień się snuje mgłami przez doliny

zanim je słońce rozproszy promieniem

w Beskidach jesień brązami i złotem

zaplata warkocz lasu nad strumieniem

pod powiekami niosę krajobrazy

z grzbietu Leskowca z widokiem w doliny

Groń Jana Pawła białym szlakiem serca

odlicza marszu trudy i godziny

czasem się tylko ostrężyna smutku

zaczepi ostrym kolcem przypomnienia

harmonii Twojej Panie nam potrzeba

aby ocalić cel i sens istnienia

dni coraz krótsze w drodze do wieczoru

jak nasze życie wpisywane w lata

zachód się kładzie długim chłodnym cieniem

zanim się z nocą srebrnym światłem zbrata

więc proszę Panie przytul moją głowę

do gwiazd i nieba co dźwigasz nam nami

Ojcze nasz który jesteś we wszystkim dokoła

przyjdź Królestwo Twoje naszymi groniami