Przestępstwo ścigane z urzędu?

Fundacja LUX VERITATIS złożyła do Prokuratora Generalnego zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa ściganego z urzędu. Oto tekst zawiadomienia z uzasadnieniem.

 Warszawa, dnia 19 lipca 2012 roku

Do

Prokuratora Generalnego

Rzeczypospolitej Polskiej

Pana Andrzeja Seremeta

ul. Barska 28/30

02-315 Warszawa

Zawiadamiający:      FUNDACJA „LUX VERITATIS” z siedzibą w Warszawie

                                   ul. Leszno 14, 01-192 Warszawa      

                                   reprezentowana przez pełnomocnika – Lidię Kochanowicz-Mańk

ZAWIADOMIENIE

O PODEJRZENIU POPEŁNIENIU PRZESTĘPSTWA

ŚCIGANEGO Z URZĘDU

W imieniu Fundacji „LUX VERITATIS” z siedzibą w Warszawie, jako osoba upoważniona do jej reprezentacji, działając na podstawie przepisu art. 304 § 1 Kodeksu postępowania karnego, niniejszym składam zawiadomienie o podejrzeniu popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu przez:

1/ osoby uprawnione do wystawiania dokumentów w imieniu podmiotów, które otrzymały  koncesje na rozpowszechnianie programów telewizyjnych drogą rozsiewczą naziemną w sposób cyfrowy w sygnale multipleksu pierwszego, w postępowaniu toczącym się przed Przewodniczącym Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,  polegającego na poświadczeniu nieprawdy co do okoliczności mających znaczenie faktyczne i  prawne, to jest informacji zawartych w dokumentach finansowych załączonych do wniosków złożonych do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w powyższym postępowaniu, a zawierających oświadczenia o pełnych zdolnościach i możliwościach finansowych spełnienia w szczególności obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa opłaty koncesyjnej,

2/ Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji – Pana Jana Dworaka oraz członków  Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji lub przedstawicieli poszczególnych departamentów Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, jako funkcjonariuszy publicznych uprawnionych do wystawiania dokumentów urzędowych,  polegającego na poświadczeniu nieprawdy co do okoliczności mających znaczenie faktyczne i prawne, to jest informacji zawartych w dokumentach finansowych załączonych do wniosków złożonych do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w postępowaniu toczącym się przed Przewodniczącym Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie rozszerzenia koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego drogą rozsiewczą naziemną w sposób cyfrowy w sygnale multipleksu pierwszego, co do finansowych możliwości spełnienia w szczególności obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa opłaty koncesyjnej, 

tj. przestępstwa fałszerstwa intelektualnego (poświadczenia nieprawdy) z art. 271 § 1 Kodeksu karnego;

3/ Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji – Pana Jana Dworaka jako funkcjonariusza publicznego, polegającego na działaniu na szkodę interesu publicznego poprzez niedopełnienie obowiązków rzetelnego i bezstronnego sprawdzenia kondycji finansowej podmiotów ubiegających się o rozszerzenie koncesji telewizyjnej w ramach postępowania w przedmiocie rozszerzenia koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego drogą rozsiewczą naziemną w sposób cyfrowy w sygnale multipleksu pierwszego oraz wydaniu w 2011 roku, tj. jeszcze przed ostatecznym zakończeniem tegoż postępowania, decyzji o odroczeniu poboru dochodów budżetowych wskutek rozłożenia podmiotom wyłonionym w powyższym postępowaniu opłat koncesyjnych na raty bez uwzględnienia interesu publicznego, działając przez to na szkodę Skarbu Państwa,

tj. przestępstwa nadużycia władzy – działania na szkodę przez funkcjonariusza publicznego z art. 231 § 1 Kodeksu karnego.

Składając to zawiadomienie, wnoszę o wszczęcie postępowania przygotowawczego, przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego oraz podjęcie niezbędnych czynności dowodowych  w celu doprowadzenia do skazania i ukarania sprawców powyższych przestępstw.

UZASADNIENIE

1. W wyniku przeprowadzonej przez Najwyższą Izbę Kontroli – Departament Nauki, Oświaty i Dziedzictwa Narodowego („NIK”) w dniach od 20 lutego 2012 roku do 17 kwietnia 2012 roku kontroli wykonania budżetu państwa w 2011 roku w części 09 – Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji („Raport NIK”), NIK we wnioskach pokontrolnych wykazała niecelowe i niegospodarne rozkładanie przez Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji na raty opłat za udzielenie koncesji na nadawanie programów radiowych i telewizyjnych oraz ustalanie długich terminów ich spłaty (od pół roku do 10 lat). Powyższe zarzuty odnoszą się także do postępowania toczącego się przed Przewodniczącym Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie rozszerzenia koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego, polegającego na przyznaniu prawa do rozpowszechniania programu drogą rozsiewczą naziemną w sposób cyfrowy w sygnale multipleksu pierwszego, zakończonego wydaniem decyzji Nr DK – 137/2011 z dnia 29 lipca 2011 roku („Decyzja I”), którego to postępowania uczestnikiem była Fundacja. Na mocy ww. decyzji cztery podmioty uzyskały rozszerzenie koncesji umożliwiającej nadawanie programów telewizyjnych na tzw. multipleksie pierwszym, tj. STAVKA Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, Lemon Records Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie,  ESKA TV S.A. z siedzibą w Warszawie oraz ATM Grupa S.A. z siedzibą w Bielanach Wrocławskich. Z opinii Departamentu Ekonomicznego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji oraz stanowiska zajętego przez Przewodniczącego KRRiT zawartego w uzasadnieniu Decyzji I, poprzedzonego tożsamą co do rozstrzygnięcia uchwałą członków KRRiT, wynika, że wybrane podmioty będą w stanie sprostać obowiązkom ekonomicznym stawianym podmiotom w procesie cyfryzacji, w tym w szczególności obowiązkowi uiszczenia opłaty koncesyjnej. Dlatego też w Decyzji I Przewodniczący KRRiT ustalił, że każdy z podmiotów, któremu rozszerzono koncesję, powinien zapłacić jednorazowo tytułem opłaty koncesyjnej kwotę od 7.287.600 zł do 10.811.500 zł w terminie do dnia 27 września 2011 roku. Mimo złożenia przez Fundację Lux Veritatis wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej Decyzją I, Przewodniczący KRRiT podtrzymał swoje stanowisko w zakresie rozszerzenia koncesji wymienionym powyżej pomiotom, wydając w dniu 17 stycznia 2012 roku decyzję Nr DR – 018/2012 („Decyzja II”).

Tymczasem ze „Sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z działalności w 2011 roku” przedstawionego Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 30 marca 2012 roku („Sprawozdanie KRRiT”), a dokładnie z Załącznika nr 10 wynika, że trzy z czterech podmiotów, którym rozszerzono koncesję uzyskały rozłożenie opłaty koncesyjnej na raty w następujący sposób:

• ESKA TV S.A. – opłatę koncesyjną w kwocie 7.287.600 zł rozłożono na 93 miesięcznych rat;
•  Lemon Records Sp. z o.o. – opłatę koncesyjną w kwocie 10.811.500 zł rozłożono na 114  miesięcznych rat;
•  STAVKA Sp. z o.o.- opłatę koncesyjną w kwocie 10.811.500 zł rozłożono na 114  miesięcznych rat;

       Dowody:

      1. Sprawozdanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z działalności w 2011 roku,

      2. Załącznik nr 10 do sprawozdania.

1. Decyzje o rozłożeniu na raty zostały wydane w 2011 roku, co wynika z faktu ujawnienia ich w powołanym powyżej sprawozdaniu, odnoszącym się do działań KRRiT wyłącznie za 2011 r. Zestawienie tych okoliczności wskazuje, że albo w chwili wydawania decyzji Przewodniczący KKRiT wadliwie ocenił zdolność finansową wnioskodawców w zakresie możliwości poniesienia przez nich opłaty koncesyjnej, a nadto, że osoby uprawnione do wystawiania dokumentów w imieniu tych podmiotów składały nieprawdziwe oświadczenia, co do okoliczności mających znaczenie faktyczne i prawne, tj. dotyczące możliwości dokonania przez wnioskodawcę koniecznych inwestycji i finansowania programu, albo też, po wydaniu Decyzji I, tj. po dniu 29 lipca a przed 31 grudnia 2011 roku, mimo iż nie doszło do zmiany sytuacji finansowej wnioskodawców, powyższe osoby złożyły nieprawdziwe oświadczenia, co do trudnej sytuacji finansowej dla uzasadnienia wniosku  rozłożenia opłaty koncesyjnej na raty, a nadto Przewodniczący KRRiT oraz pozostali członkowie KRRiT lub przedstawiciele właściwych departamentów KRRiT dokonali wadliwej oceny sytuacji finansowej tych podmiotów uznając, że zostały spełnione ustawowe przesłanki do rozłożenia opłaty koncesyjnej na raty.

Nie można także wykluczyć, co jest jednak najmniej prawdopodobne, że po dacie wydania Decyzji I u wszystkich podmiotów, którym rozszerzono koncesję wystąpiły równocześnie jakieś nadzwyczajne zdarzenia skutkujące nagłym pogorszeniem sytuacji majątkowej ale wówczas Przewodniczący KRRiT powinien zweryfikować Decyzję I, bowiem nie była ona decyzją ostateczną i wydając Decyzję II uwzględnić tę nową okoliczność – czego nie uczynił.  Wystąpienie powyższych okoliczności powinno być zatem  przedmiotem kontroli Prokuratury.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że ocena możliwości dokonania przez podmiot ubiegający się o rozszerzenie koncesji koniecznych inwestycji i finansowania programu, w tym także możliwości poniesienia opłaty koncesyjnej, stanowi ustawową przesłankę, której spełnienie warunkuje pozytywną ocenę wniosku przez KRRiT. Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że przy ocenie tej przesłanki doszło do nieprawidłowości, tym bardziej, że w ramach powołanego postępowania zakończonego Decyzją I KRRiT bezpodstawnie dokonała negatywnej oceny zdolności finansowej Fundacji Lux Veritatis, a zatem należy stwierdzić, że przy zachowaniu właściwych, jednorodnych i obiektywnych kryteriów oceny sytuacji ekonomicznej podmiotów ubiegających się o rozszerzenie koncesji, Fundacja Lux Veritatis powinna była uzyskać rozszerzenie koncesji, co czyni ją stroną pokrzywdzoną w niniejszej sprawie.

1. W przedmiotowej sprawie dotyczącej rozszerzenia koncesji dla nadawania programu drogą rozsiewczą naziemną w sposób cyfrowy w sygnale multipleksu pierwszego doszło także do innej nieprawidłowości w działaniach Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, w tym jej Przewodniczącego. Jak już wspomniano, na skutek odwołania Fundacji Lux Veritatis w dniu 17 stycznia 2012 roku została wydana Decyzja II, co oznacza, że w chwili jej wydawania zarówno członkowie KRRiT jak i Jej Przewodniczący posiadali wiedze o bardzo niskiej wiarygodności finansowej trzech podmiotów, którym przyznano koncesję, albowiem przed jej wydaniem uwzględniono wnioski tych podmiotów i rozłożono im opłaty koncesyjne odpowiednio na 93 i 114 miesięcznych rat. Co istotne, mimo posiadania tej wiedzy, Przewodniczący KRRiT nie ujawnił jej pozostałym uczestnikom postępowania i nie odniósł się do niej w uzasadnieniu Decyzji II. Co prawda, w uzasadnieniu znalazło się stwierdzenie, że „Ocena możliwości finansowania projektu Wnioskodawcy, jak i innych stron postępowania, została dokonana przy uwzględnieniu takiego założenia (ratalnego sposobu zapłaty opłaty koncesyjnej)”, to jednak: po pierwsze, jest to stwierdzenie nieprawdziwe ponieważ  w Decyzji Iustalono jednorazową formę płatności opłaty koncesyjnej, czyli nie uwzględniono płatności ratalnej; a po drugie, rozłożenie na raty wskazane w Sprawozdaniu KRRiT pokazuje, że Przewodniczący KRRiT rozłożył opłatę koncesyjną na raty w wymiarze znacznie korzystniejszym niż w swoich wnioskach deklarowały podmioty, którym rozszerzono koncesję. I tak:

·        STAVKA Sp. z o.o. deklarowała płatność opłaty koncesyjnej w 10 rocznych ratach, a otrzymała rozłożenia na 114 miesięcznych rat,

·        Lemon Records Sp. z o.o. i ESKA Sp. z o.o.  deklarowały płatność w 36 miesięcznych ratach, a otrzymały rozłożenie na raty odpowiednio w 114 i 93 miesięcznych ratach.

 W konsekwencji zachodzi uzasadnione podejrzenie, że dokonując ponownej merytorycznej oceny wniosków w dniu 17 stycznia 2012 roku członkowie KRRiT oraz Jej Przewodniczący, poza wykazaną powyżej możliwością popełnienia przestępstwa poświadczenia nieprawdy, dopuścili się również niedopełnienia obowiązku rzetelnej oceny sytuacji finansowej podmiotów ubiegających się o przyznanie rzadkiego i reglamentowanego dobra, jakim jest koncesja na nadawanie programu telewizyjnego.

Opłaty za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych stanowią dochód budżetu państwa. Jak wynika z Raportu NIK, rozkładanie opłat koncesyjnych na raty powoduje odroczenie poboru dochodów budżetowych, co stanowi jawny przykład działania na szkodę interesu publicznego, czyli na szkodę Skarbu Państwa.

1.  W związku z faktem, że przestępstwo z art. 271 § 1 Kodeksu karnego oraz z art. 231 § 1 Kodeksu karnego mają charakter przestępstwa publicznoskargowego, stąd na podstawie przepisu art. 304 § 1 Kodeksu postępowania karnego niniejsze zawiadomienie jest w pełni uzasadnione i konieczne.                                                                                       

Z poważaniem

Załączniki:

– odpis z KRS,

– pełnomocnictwo wraz z opłatą skarbową,

– sprawozdanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z działalności w 2011 roku,

– Załącznik nr 10 do ww. sprawozdania.