HYDE PARK

Przestępcy osądzają – utrudnianie postępowań

28/10/2019

1704 Wyświetlenia

0 Komentarze

37 minut czytania

Utrudnianie postępowań: Paweł Siwek, Piotr Gregier, Beata Glazar, Alicja Izydorczyk, Sylwia Bańka-Mrozewska, Wojciech Damaszko, Maciej Bogucki, Jacek Kielar, Paweł Woźniak, Grzegorz Chojnacki, Anna Surowiak, Kazimierz Chłopecki, Grażyna Tygielska-Białek, Joanna Dworzycka-Skrobowska

Zawiadomienie

o przestępstwach, bądź pomyłkach sądowych i wezwanie do naprawienia szkody

(Kazus Grzegorza Niedźwieckiego)

Funkcjonariusze jeleniogórscy w postępowaniach cywilnych i karnych będących skutkiem prowadzenia egzekucji czynności zastępowalnej I Co 441/16 (określonej w tytule wykonawczym I C 1062/08) w niedopuszczalnym trybie (vide SN III CZP 23/06), dopuszczają się przestępstw działając w zmowie prokuratorsko sędziowskiej.

Nie są to pomyłki, ponieważ pomyłki się naprawia. Są to umyślne przestępstwa delikatnie mówiąc. W normalnym kraju funkcjonariusze tacy, zostaliby odsunięci od tak zaszczytnego zawodu. Ja gotów jestem uznać to za pomyłki, pod warunkiem naprawienia szkody.

Sprawa dotyczy sfingowanych śledztw i procesów (II K 851/18 Złotoryja, II K 38/19 Legnica, II K 900/19 JG), które są wynikiem błędnie prowadzonej egzekucji I Co 441/16.

Nie ma skutku bez przyczyny

Prawo przyczyny i skutku

Prawo to, mówi o tym, że wszystko co nas spotyka, nie dzieje się bez przyczyny. Czyli każdy skutek w Twoim życiu ma swoją przyczynę. Jest to uniwersalne prawo siania i zbierania. Zawsze istnieje coś co wywołało dane zdarzenie. Przypadki nie istnieją. Każda Twoja decyzja, a później działanie nie dzieje się bez przyczyny. Czyli wszystko to, co zadziało się w przeszłości jest skutkiem tego, co masz teraz. Umysł jest pionierem wszystkich Twoich działań. Otrzymujesz od życia to, co sam mu dajesz.

Sine qua non

Związek przyczynowy, jako podstawowy warunek pozwalający na przypisanie odpowiedzialności sprawcy przestępstwa skutkowego.

Na wstępie zaznaczę, że pomijając niezasadność oskarżeń, to jeden i ten sam czyn, tj. wysłanie słusznej krytyki, czy oskarżenia, do wielu adresatów za pośrednictwem poczty e-mail, ci sami funkcjonariusze określają w zupełnie różnym trybie, w różnych kwalifikacjach prawnych czynu (art. 226 § 1 k.k., art. 238 k.k., art. 216 § 1 k.k. i art. 212 § 2 k.k.).

Drugą istotną kwestią jest to, że ta zorganizowana grupa przestępcza, bo nie da się tego miejscowego klanu inaczej nazwać, popełnia fundamentalny błąd. Narusza art. 5 Polskiej Karty Praw Ofiary oraz art. 40 konstytucji. Z ofiary robi sprawcę, a ze sprawców robi ofiary. Grzegorz Niedźwiecki ma status osoby pokrzywdzonej, a zatem nie może być sprawcą, ponieważ logicznie się to wyklucza. Ktoś tej szkody się dopuścił i należy szkodę naprawić.

Przejdźmy teraz do wskazania sprawców pokłosia wyroku bez przyczyny (k. 8 akt sprawy II K 467/07) i sfingowanego procesu cywilnego I C 1062/08.

Wskażę tylko najważniejsze osoby, które znęcają się, które mają wpływ na uporczywe nękanie, które uprawiają terror państwowy. Pominę osoby wcześniej uczestniczące w tej parodii prawa i uboczne, które nie mają głębszego znaczenia.

Jak już wspomniałem na początku, nie ma skutku bez przyczyny. Istotą problemu, istotą dwunastoletniego terroru, obstrukcji, jest prowadzenie egzekucji świadczeń niepieniężnych, określonych w pkt I. tytułu wykonawczego I C 1062/06, w niedopuszczalnym trybie, art. 1050 k.p.c. Otóż nie jest to mój pogląd, ponieważ Sąd Najwyższy w dniu 28 czerwca 2006 roku podjął uchwałę III CZP 23/06, w której przesądził:

Obowiązek usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych, polegający na złożeniu przez dłużnika oświadczenia odpowiedniej treści w formie ogłoszenia, podlega egzekucji na podstawie art. 1049 k.p.c.

Sąd Najwyższy wskazał jeden przepis prawa i nie dał szansy na alternatywę, co potwierdzają orzeczenia sądów powszechnych, które nie były inicjatorem przedmiotowej interpretacji prawa (SR Ostróda I Co 2801/12, SO Elbląg I Cz 94/13).

Gdyby nawet uznać, że Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze i Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze, dysponują uchwałą Sądu Najwyższego wydaną w składzie siedmiu sędziów, bądź w składzie pełnym, która definiuje, że:

Obowiązek usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych, polegający na złożeniu przez dłużnika oświadczenia odpowiedniej treści w formie ogłoszenia, podlega egzekucji na podstawie art. 1050 k.p.c.

to dlaczego Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Paweł Woźniak dopuszcza się zaniechania czynności procesowych, przewlekłości postępowania i niestosowania prawa w przedmiocie prowadzenia egzekucji I Co 441/16?

Oto przekroczenia uprawnień i niedopełnienie obowiązków:

W dniu 5 czerwca 2017 r. SSR Paweł Woźniak, prowadzący postępowanie egzekucyjne I Co 441/16, wydał postanowienie nakładające na dłużnika Grzegorza Niedźwieckiego grzywnę w kwocie 2.000 zł, z groźbą zamiany jej na cztery dni aresztu w wypadku niezapłacenia grzywny w określonym terminie, bądź niewykonania czynności określonej w tytule wykonawczym. Groźby aresztu SSR Paweł Woźniak nigdy nie wykonał, a wprowadził w ruch kolejny wniosek wierzyciela.

W dniu 9 kwietnia 2019 r. SSR Paweł Woźniak nakazał doręczyć Grzegorzowi Niedźwieckiemu wniosek wierzyciela z dnia 10 lipca 2018 roku (16 lipca 2018 r. – data wpływu) – zobowiązując do ustosunkowania się.

W dniu 15 kwietnia 2019 r. złożyłem wniosek o oddalenie wtórnego wniosku wierzyciela, załączając ściągę, w postaci wzorcowego postanowienia Sądu Rejonowego w Ostródzie z dnia 14 stycznia 2013 roku w sprawie I Co 2801/12. Sąd ten powołał się na uchwałę SN III CZP 23/06, mimo, iż nie był inicjatorem rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego w trybie art. 390 k.p.c. Mija siódmy miesiąc, a SSR Paweł Woźniak nie wydaje orzeczenia.

W dniu 23 kwietnia 2019 r. złożyłem do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Wydział I Cywilny, wniosek o uszanowanie prawa (podnosząc kwestię naruszenia zasad dyspozycyjności) i naprawienie szkody w postępowaniu I Co 441/16.

W dniu 7 lipca 2019 r. złożyłem do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Wydział I Cywilny wniosek o oddalenie wniosku wierzyciela o przeprowadzenie egzekucji w trybie art. 1050 k.p.c.

W dniu 21 sierpnia 2019 r. złożyłem do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Wydział I Cywilny zażalenie na wadliwe wykonanie i zaniechanie czynności w postępowaniu I Co 441/16.

W dniu 10 września 2019 r. złożyłem do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Wydział I Cywilny przedsądowe wezwanie do ugody w sprawie I Co 441/16.

W dniu 11 września 2019 r. (po raz kolejny), złożyłem do Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze, wniosek o wyłączenie wszystkich sędziów apelacji wrocławskiej od rozpoznania skargi II S 14/19 na przewlekłość postępowania I Co 441/16.

W dniu 16 września 2019 r. złożyłem do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Wydział I Cywilny wniosek o przekazanie sprawy I Co 441/16 do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu zamiejscowemu w trybie art. 18 k.p.c.

W dniu 15 i 21 października 2019 r. złożyłem do SSR Pawła Woźniaka, prowadzącego postępowanie egzekucyjne I Co 441/16, przedsądowe wezwanie do udzielenia informacji procesowej:

Dlaczego Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Paweł Woźniak traktuje wierzyciela w postępowaniu I Co 441/16 jak orzecznika, w odróżnieniu od Sądu Rejonowego w Ostródzie, który oddalił postępowaniem I Co 2801/12 w oparciu o uchwałę SN III CZP 23/06 wniosek wierzyciela wskazujący podstawę prawną art. 1050 k.p.c. jako tryb prowadzenia egzekucji czynności opublikowania ogłoszenia o określonej treści?

Dlaczego SSR Paweł Woźniak się zapowietrzył i nie odpowiada na pisma procesowe? Co stoi na przeszkodzie, żeby prowadzić postępowanie egzekucyjne, nawet w dowolnym trybie? Dlaczego sędzia nie zamienił grzywny na areszt i uruchomił nowy wniosek nie zakończywszy poprzedniego etapu stosowania prawa? Dlaczego nie oddala wniosku wierzyciela mając ściągę w postaci orzeczenia SR Ostróda I Co 2801/12? Dlaczego nie zajął stanowiska na wezwanie do ugody? Dlaczego zaniechał udzielenia odpowiedzi w kwestii wniosku o przekazanie sprawy przez sąd rejonowy sądowi okręgowemu w trybie art. 18 k.p.c., jeżeli przy rozpoznawaniu sprawy w sądzie rejonowym powstanie zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości? Dlaczego nie udzielił odpowiedzi na temat, który z sądów błędnie czyta uchwałę Sądu Najwyższego III CZP 23/06, ten który zakończył postępowanie egzekucyjne w trybie art. 1049 k.p.c., czy sądy jeleniogórskie, które wykonują rozkazy wierzyciela (patrz art. 776 k.p.c.)? Odpowiedź jest oczywista. SSR Paweł Woźniak dopuszcza się przekroczenia uprawnień, niedopełnienia obowiązków, poświadczenia nieprawdy, poplecznictwa, przewlekłości postępowania, dyskryminacji i nierównego traktowania. Skutkiem tego są sfingowane procesy, z tą tylko różnicą, że na ławie oskarżonych, winien zasiąść SSR Paweł Woźniak, SSR Paweł Siwek i SSO Wojciech Damaszko, PPR Anna Surowiak, a nie Grzegorz Niedźwiecki.

Funkcjonariusze, którzy dopuścili się przestępstw niedopełnienia obowiązków, przekroczenia uprawnień, poplecznictwa, fałszywego oskarżenia, poświadczenia nieprawdy, znęcania się, uporczywego nękania, dyskryminacji, nadużycia władzy i nadużyć gospodarczych:

Paweł Siwek – Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w postępowaniu I Co 3259/08 (przekroczenie uprawnień, zaniechanie 18 k.p.c., art. 304 k.p.k., § 5 pkt IV Zbioru Zasad Etyki Zawodowej Sędziów),
Piotr Gregier – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II S 22/16,
Beata Glazar – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II S 22/16,
Alicja Izydorczyk – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II S 22/16,
Beata Kostaś – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II Cz 233/17 (orzeczenie wydane z rozdwojeniem jaźni),
Beata Glazar – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II Cz 233/17 (orzeczenie wydane z rozdwojeniem jaźni),
Alicja Izydorczyk – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II Cz 233/17 (orzeczenie wydane z rozdwojeniem jaźni),
Sylwia Bańka-Mrozewska – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II Cz 675/17 (orzeczenie wydane z rozdwojeniem jaźni),
Beata Glazar – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II Cz 675/17 (orzeczenie wydane z rozdwojeniem jaźni),
Alicja Izydorczyk – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II Cz 675/17 (orzeczenie wydane z rozdwojeniem jaźni),
Beata Glazar – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II S 16/18,
Wojciech Damaszko – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II S 16/18,
Piotr Gregier – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II S 16/18,
Beata Glazar – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II S 14/19 (naruszenie zasady nemo iudex in causa sua, poświadczenie nieprawdy i niedopełnienie obowiązków),
Wojciech Damaszko – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II S 14/19 (naruszenie zasady nemo iudex in causa sua, poświadczenie nieprawdy i niedopełnienie obowiązków),
Alicja Izydorczyk – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II S 14/19 (naruszenie zasady nemo iudex in causa sua, poświadczenie nieprawdy i niedopełnienie obowiązków),
Maciej Bogucki – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze w postępowaniu 3 Ds. 183/18,
Jacek Kielar – Sędzia Sądu Rejonowego w Złotoryi w postępowaniu II K 851/18 (nielegalny wyrok, nadużycia prawa procesowego i prawa materialnego),
Paweł Woźniak – Sądzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w postępowaniu I Co 441/16,
Grzegorz Chojnacki – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze w postępowaniu 3 Ds. 359/17,
Anna Surowiak – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze w postępowaniu 3 Ds. 359/17,
Kazimierz Chłopecki – Sądzia Sądu Rejonowego w Legnicy w postępowaniu II K 38/19,
Grażyna Tygielska-Białek – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Dzierżoniowie w postępowaniu 1 Ds. 535/19,
Joanna Dworzycka-Skrobowska – Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w postępowaniu II K 900/19 (bezprawny wyrok i nadużycie interesu społecznego).

Zasada niezawisłości sędziowskiej nie może oznaczać dowolności w stosowaniu wykładni prawa, pozostawałoby to bowiem w sprzeczności z konstytucyjną zasadą praworządności. Sędzia powinien znać i uwzględniać w wykonywaniu swej funkcji jurysdykcyjnej aktualną problematykę społeczną, gospodarczą i polityczną państwa, powinien kierować się ogólnymi, ustalonymi przez judykaturę i naukę zasadami wykładni prawa oraz regułami logicznego myślenia, przy czym związany jest wykładnią autentyczną, zawartą w samej ustawie.

http://lpg-centrum.pl/zasada-niezawislosci/

Kolejnym niegodnym funkcjonariuszem będzie Aneta Andel – Sędzia Sądu Rejonowego w Legnicy, jeżeli nie oddali gangsterskiego aktu oskarżenia 3 Ds. 359/17 (wydanego z naruszeniem art. 332 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 226 § 1 k.k. i uchwałą SN III CZP 23/06) i nie umorzy postępowania II K 38/19 ze względu na negatywne przesłanki procesowe (art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k.).

Nadużycia nielegalnego wyroku II K 851/18 koteryjnego sędziego Sądu Rejonowego w Złotoryi Jacka Kielara:

Art. 129. Elementy wezwania i zawiadomienia

1. W wezwaniu należy oznaczyć organ wysyłający oraz podać, w jakiej sprawie, w jakim charakterze, miejscu i czasie ma się stawić adresat i czy jego stawiennictwo jest obowiązkowe, a także uprzedzić o skutkach niestawiennictwa.
2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do zawiadomień.
3. Jeżeli od dnia doręczenia pisma biegnie termin wykonania czynności procesowej, należy pouczyć o tym adresata.

Art. 117. Udział uprawnionego w czynności procesowej

1. Uprawnionego do wzięcia udziału w czynności procesowej zawiadamia się o jej czasie i miejscu, chyba że ustawa stanowi inaczej.
2. Czynności nie przeprowadza się, jeżeli osoba uprawniona nie stawiła się, a brak dowodu, że została o niej powiadomiona, oraz jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że niestawiennictwo wynikło z powodu przeszkód żywiołowych lub innych wyjątkowych przyczyn, a także wtedy, gdy osoba ta usprawiedliwiła należycie niestawiennictwo i wnosi o nieprzeprowadzanie czynności bez jej obecności, chyba że ustawa stanowi inaczej.
2a. Usprawiedliwienie niestawiennictwa z powodu choroby oskarżonych, świadków, obrońców, pełnomocników i innych uczestników postępowania, których obecność była obowiązkowa lub którzy wnosili o dopuszczenie do czynności, będąc uprawnionymi do wzięcia w niej udziału, wymaga przedstawienia zaświadczenia potwierdzającego niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie, wystawionego przez lekarza sądowego.
3. W razie niestawiennictwa strony, obrońcy lub pełnomocnika, których stawiennictwo jest obowiązkowe, czynności procesowej nie przeprowadza się, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Art. 119. Elementy pisma procesowego

1. Pismo procesowe powinno zawierać:

1) oznaczenie organu, do którego jest skierowane, oraz sprawy, której dotyczy;

2) oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo, a także – w pierwszym piśmie złożonym w sprawie – numer telefonu, telefaksu i adres poczty elektronicznej lub oświadczenie o ich nieposiadaniu;

3) treść wniosku lub oświadczenia, w miarę potrzeby z uzasadnieniem;

4) datę i podpis składającego pismo.

2. Za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego podpisu.

Art. 93. Postanowienia, zarządzenia i polecenia

1. Jeżeli ustawa nie wymaga wydania wyroku, sąd wydaje postanowienie.
2. W kwestiach nie wymagających postanowienia prezes sądu, przewodniczący wydziału, przewodniczący składu orzekającego albo upoważniony sędzia wydają zarządzenia.

Art. 100. Ogłaszanie i doręczanie orzeczeń i zarządzeń

1. Orzeczenie lub zarządzenie wydane na rozprawie ogłasza się ustnie.
1a. Orzeczenie lub zarządzenie wydane na posiedzeniu jawnym ogłasza się ustnie. Jeżeli na ogłoszeniu nikt się nie stawił, można uznać wydane orzeczenie lub zarządzenie za ogłoszone. Przyczynę odstąpienia od ogłoszenia należy wskazać w protokole albo notatce urzędowej z posiedzenia.
2. Orzeczenie lub zarządzenie wydane na innym posiedzeniu ogłasza się ustnie, jeżeli bierze w nim udział strona.
3. Wyrok doręcza się podmiotom uprawnionym do wniesienia środka zaskarżenia, jeżeli ustawa tak stanowi.
4. Postanowienie albo zarządzenie wydane poza rozprawą, od którego przysługuje środek zaskarżenia, doręcza się podmiotom uprawnionym do wniesienia tego środka, a postanowienie kończące postępowanie jego stronom, chyba że byli obecni przy ogłoszeniu postanowienia albo zarządzenia. Stronom doręcza się również postanowienie wraz z uzasadnieniem w wypadku wskazanym w art. 98 uzasadnianie postanowień § 2.
5. Strony należy powiadomić o treści innych postanowień i zarządzeń wydanych poza rozprawą i posiedzeniem, a także wydanych na posiedzeniu, o którego terminie strona nie była zawiadomiona.
6. Jeżeli ustawa nie zwalnia od równoczesnego sporządzenia uzasadnienia, orzeczenie i zarządzenie doręcza się lub ogłasza wraz z uzasadnieniem. W wypadku określonym w art. 98 uzasadnianie postanowień § 2 po ogłoszeniu postanowienia, na wniosek strony obecnej przy ogłoszeniu tego postanowienia, podaje się ustnie najważniejsze powody rozstrzygnięcia. Obecne strony należy pouczyć o możliwości złożenia takiego wniosku.
7. Jeżeli sprawę rozpoznano z wyłączeniem jawności ze względu na ważny interes państwa, zamiast uzasadnienia doręcza się zawiadomienie, że uzasadnienie zostało sporządzone.
8. Po ogłoszeniu lub przy doręczeniu orzeczenia i zarządzenia należy pouczyć uczestników postępowania o przysługującym im prawie, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia lub o tym, że orzeczenie lub zarządzenie nie podlega zaskarżeniu.

Art. 425. Odwołanie od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji

1. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji przysługuje środek odwoławczy stronom oraz innym osobom wskazanym w przepisach ustawy.

Art. 445. Termin do wniesienia apelacji

1. Termin do wniesienia apelacji wynosi 14 dni i biegnie dla każdego uprawnionego od daty doręczenia mu wyroku z uzasadnieniem.
2. Apelacja wniesiona przed upływem terminu złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wywołuje skutki określone w art. 422 wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienie wyroku i podlega rozpoznaniu; apelację taką można uzupełnić w terminie określonym w § 1.

Art. 448. Zawiadomienie o przyjęciu apelacji

1. O przyjęciu apelacji zawiadamia się prokuratora oraz obrońców i pełnomocników, a także strony, po czym akta przekazuje się niezwłocznie sądowi odwoławczemu.
2. Do zawiadomienia dołącza się odpis apelacji strony przeciwnej, chyba że w sprawie była wyłączona jawność rozprawy ze względu na ochronę informacji niejawnych o klauzuli tajności „tajne” lub „ściśle tajne”.

Art. 7. Zasada swobodnej oceny dowodów

Organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.

Art. 16. Pouczanie i informowanie uczestników postępowania

1. Jeżeli organ prowadzący postępowanie jest obowiązany pouczyć uczestników postępowania o ciążących obowiązkach i o przysługujących im uprawnieniach, brak takiego pouczenia lub mylne pouczenie nie może wywoływać ujemnych skutków procesowych dla uczestnika postępowania lub innej osoby, której to dotyczy.
2. Organ prowadzący postępowanie powinien ponadto w miarę potrzeby udzielać uczestnikom postępowania informacji o ciążących obowiązkach i o przysługujących im uprawnieniach także w wypadkach, gdy ustawa wyraźnie takiego obowiązku nie stanowi. W razie braku takiego pouczenia, gdy w świetle okoliczności sprawy było ono nieodzowne, albo mylnego pouczenia, stosuje się odpowiednio § 1.

Art. 2. Zasada demokratycznego państwa prawnego

Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

Art. 3. Jednolitość państwa

Rzeczpospolita Polska jest państwem jednolitym.

Art. 7. Zasady działania organów państwa

Organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.

Art. 83. Obowiązek przestrzegania prawa

Każdy ma obowiązek przestrzegania prawa Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 176. Zasada dwuinstancyjnego postępowania

Postępowanie sądowe jest co najmniej dwuinstancyjne.
Ustrój i właściwość sądów oraz postępowanie przed sądami określają ustawy.

Art. 78. Prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji

Każda ze stron ma prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji. Wyjątki od tej zasady oraz tryb zaskarżania określa ustawa.

Art. 77. Prawo do wynagrodzenia szkody

Każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej.
Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw.

Art. 30. Zasada ochrony godności człowieka

Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.

Art. 32. Zasada równości obywatela wobec prawa

Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.
2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

Art. 40. Zasada zakazu tortur

Nikt nie może być poddany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. Zakazuje się stosowania kar cielesnych.

Art. 6. Prawo do rzetelnego procesu sądowego

Każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą przy rozstrzyganiu o jego prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym albo o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niemu sprawie karnej. Postępowanie przed sądem jest jawne, jednak prasa i publiczność mogą być wyłączone z całości lub części rozprawy sądowej ze względów obyczajowych, z uwagi na porządek publiczny lub bezpieczeństwo państwowe w społeczeństwie demokratycznym, gdy wymaga tego dobro małoletnich lub gdy służy to ochronie życia prywatnego stron albo też w okolicznościach szczególnych, w granicach uznanych przez sąd za bezwzględnie konieczne, kiedy jawność mogłaby przynieść szkodę interesom wymiaru sprawiedliwości.
Każdego oskarżonego o popełnienie czynu zagrożonego karą uważa się za niewinnego do czasu udowodnienia mu winy zgodnie z ustawą.
Każdy oskarżony o popełnienie czynu zagrożonego karą ma co najmniej prawo do:
a) niezwłocznego otrzymania szczegółowej informacji w języku dla niego zrozumiałym o istocie i przyczynie skierowanego przeciwko niemu oskarżenia;
b) posiadania odpowiedniego czasu i możliwości do przygotowania obrony;
c) bronienia się osobiście lub przez ustanowionego przez siebie obrońcę, a jeśli nie ma wystarczających środków na pokrycie kosztów obrony – do bezpłatnego korzystania z pomocy obrońcy wyznaczonego z urzędu, gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości;
d) przesłuchania lub spowodowania przesłuchania świadków oskarżenia oraz żądania obecności i przesłuchania świadków obrony na takich samych warunkach jak świadków oskarżenia;
e) korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, jeżeli nie rozumie lub nie mówi językiem używanym w sądzie.

Jelenia Góra, dnia 24 października 2019 r.

Grzegorz Niedźwiecki

Działkowicza 19

58-506 Jelenia Góra

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze

I inni

Zawiadomienie o nieważności postępowania II S 14/19

Postępowanie Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze, sygn. akt II S 14/19, jest nieważne z urzędu na podstawie art. 379 § 1 pkt 4 k.p.c. w zw. z art. 48 k.p.c., ponieważ Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze Wojciech Damaszko jest wyłączony ze sprawy z mocy ustawy. Sędzia Wojciech Damaszko jest wyłączony z mocy ustawy w sprawach, w których pozostaje ze stroną w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziaływa na jego prawa lub obowiązki (instytucja iudex inhabilis).

W Sądzie Rejonowym w Legnicy toczy się obecnie pod sygnaturą akt II K 38/19 postępowanie karne o przestępstwo znieważenia przez Grzegorza Niedźwieckiego podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych Sędziego Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze Wojciecha Damaszko, tj. o czyn z art. 226 § 1 k.k. Jest to postępowanie, którego przyczyną jest dylemat obstrukcji w sprawie I Co 441/16, czyli istoty postępowania II S 14/19 (skarga na przewlekłość postępowania I Co 441/16).

Nie może w ogóle Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze procedować skargi na przewlekłość postępowania egzekucyjnego I Co 441/16, ponieważ ma współudział w obstrukcji, orzekając z rozdwojeniem jaźni zażalenia na tryb, nałożenie grzywny i wielokrotne oddalanie, bądź odrzucanie skargi na przewlekłość postępowania z wyłącznej winy organu procesowego (II Cz 233/17, II Cz 675/17, II S 16/18).

Art. 379. Przesłanki nieważności postępowania

Nieważność postępowania zachodzi:

4) jeżeli skład sądu orzekającego był sprzeczny z przepisami prawa albo jeżeli w rozpoznaniu sprawy brał udział sędzia wyłączony z mocy ustawy;

Art. 48. Wyłączenie sędziego z mocy ustawy (iudex inhabilis)

1. Sędzia jest wyłączony z mocy samej ustawy:

1) w sprawach, w których jest stroną lub pozostaje z jedną ze stron w takim stosunku prawnym, że wynik sprawy oddziaływa na jego prawa lub obowiązki;

Wnoszę o przekazanie sprawy do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Tarnowie lub Sądowi Okręgowemu w Elblągu, bądź wystąpienie o przekazanie sprawy przez Sąd Najwyższy innemu sądowi dla dobra wymiaru sprawiedliwości.

W załączeniu: