Przepraszam Cię, Warszawo…

Przepraszam Cię Warszawo za to, że zwątpiłem w Ciebie…
Przepraszam Cię, Warszawo!
Za namiestników zdradę i narodu jej tolerowanie.
Przepraszam Cię, Warszawo…

Przepraszam Cię Warszawo!

Przepraszam Cię Warszawo za to, że zwątpiłem w Ciebie…
Przepraszam Cię, Warszawo!

za to, że sądziłem opacznie i tylko pęd za karierą w zatłoczonych uliczkach o poranku, i w drodze powrotnej wieczorem na twoich ulicach widziałem wyłącznie…

przepraszam Cię Warszawo!

za to, że sądziłem opacznie, iż wszystkich najlepszych spośród twoich córek i synów namiestnicy, czy też może okupanci, wybili nie pozostawiając nikogo, kto naród za sobą przez mrok powiedzie…

przepraszam Cię Warszawo!

za to, że odmówiłem pokładania nadziei w siłę kolejnych pokoleń spacerujących po twoich uliczkach w swoich cudacznych ubrankach, nie zwracających kompletnie uwagi na modę i papugowane w obrazkowniach zachodnie zwyczaje…

przepraszam Cię Warszawo!

za to, że na twoich drzewach pełno jest jemioły i nowych gniazd ptasich, których nie dostrzegałem…

przepraszam Cię Warszawo!

za koty przewożone tramwajami w wiklinowych koszyczkach  i wlepki na ich szybach z przyklejonymi do gówienka – znającymi się również na piłce – muchami… za wciąż takie samo graffiti na murach, którego nie dostrzegałem…

przepraszam Cię Warszawo!

a tak na prawdę, to za to, że dopiero wczoraj odwiedziłem

Muzeum Powstania Warszawskiego…

i za to proszę o wybaczenie tych, którzy za nadzieję na wolną Ojczyznę oddali młodość i życie.

Wybacz mi Warszawo!

tuż obok kluczowego dla bezpieczeństwa państwa urzędu takie wykwity lewackiej propagandy, no no…

"Przepraszam Cię Warszawo, za postępowanie najwyższych urzędników państwowych… za naczelną i dowolną inną prokuratorię… za służby służące obcym panom… za wszystkich w wyniku działań których będziesz raz kolejny miastem wiązanym ze zdradą o świcie swoich oddanych synów i córek…"

Krew się o Nich upomni!

to takie nieodwołalne…

Pamiętamy.

Nie zginęła i nie zginie.

To nigdy nie jest koniec.