Przedstawiciele Obozu Narodowego; Władysław Grabski

Współczesna Polska podobnie jak sowiecka kolonia zwana PRL – em odcina się od swoich narodowych korzeni.

Władysław Grabski

Władze III Rzeczpospolitej w imię politycznej poprawności i chęci przypodobania się swoim nowym lewicowo liberalnym zwierzchnikom z Brukseli i Berlina celowo przemilczają narodową działalność wielu znanych Polaków. Celowo od dwudziestu paru lat prowadzi się podobną propagandę do tej z czasów PRL a mającej szkalować szeroko pojęty Ruch Narodowy. Przedstawicieli nurtu narodowego szkaluje się określając ich mianem faszystów. Jest to jeden z powodów przemilczania „narodowej” działalności zasłużonych przedstawicieli naszego narodu.

Jednym z takich Polaków był Władysław Grabski, prawdziwy mąż stanu i polityk propaństwowy kontrastujący z wieloma współczesnymi politykami widzącymi swego suwerena w Berlinie i Brukseli. Grabski znany ze swej reformy walutowej, której owocem było powstanie polskiej waluty, którą posługujemy się do dziś był związany z Narodową Demokracją będącą przedwojenną poprzedniczką współczesnego Ruchu Narodowego.

Władysław Grabski pochodził z rodziny ziemiańskiej, urodził się 7 lipca 1874 w Borowie koło Łowicza. Ukończył Gimnazjum Filologiczne w Warszawie. Studiował w Paryżu w Ecole des Science Politiques jednocześnie studiując historię i ekonomię na Sorbonie. W późniejszym czasie studiował w Halle na kierunku rolniczym.

Po śmierci ojca zaczął zarządzać 520 hektarowym rodzinny majątkiem. Działalność rolniczą łączył z działalnością społeczną.

W 1904 był współzałożycielem nielegalnego związanego z Endecją Związku Pracy Narodowo – Politycznej.

W 1905 r. rozpoczął swoją działalność polityczną. Był posłem z ramienia Narodowej Demokracji do I, II i III Dumy. W tym okresie jego głównym celem w działalności politycznej było poprawienie położenia ludności chłopskiej.

„Jeszcze przed pojechaniem do Petersburga zdecydowałem się, że zasada uwłaszczenia leży w interesie ludności włościańskiej, a skoro tak, wydałem pensję moralną, by stronnictwo Demokratyczno-Narodowe poufnie te zasadę zaakceptowało i Koło Polskie następnie tę zasadę publicznie poprawiło(…). W Królestwie Polskim ani jedno stronnictwo lewicowe nie stoi na gruncie 70% ludności, to jest ludność włościańskiej (…)” – Władysław Grabski

W chwili zakończenia I wojny światowej był obok Romana Dmowskiego i Ignacego Paderewskiego, delegatem na Konferencję Pokojową w Paryżu. Kierował pracami polskiej delegacji w sprawach ekonomicznych.

W trakcie wojny polsko – bolszewickiej, w czerwcu i lipcu 1920 pełnił funkcje premiera. Na początku 1923 Grabski pełnił w rządzie Wincentego Witosa funkcję ministra skarbu. Pod koniec tego roku ponownie objął stanowisko prezesa rady ministrów. W trakcie pełnienia funkcji premiera był twórcą reformy, ustawy o ubezpieczeniu na wypadek bezrobocia.

W 1920 r. starał się o przeprowadzenie reformy rolnej i powołanie Banku Polskiego.

W 1923 r. sytuacja ekonomiczna Polski była w opłakanym stanie. Inflacja przekraczała 360% w skali miesiąca. W 1924 r. za jednego dolara amerykańskiego trzeba było płacić 10 milionów marek polskich. Inflacja galopowała w tak szybkim tempie, że po kilku godzinach od otrzymaniu tygodniowej pensji można było, co najwyżej kupić za nią paczkę papierosów.

Grabski chcąc ratować finanse państwa zamierzał zwiększyć dochody poprzez waloryzację podatków. Szalejąca inflacja zachęcała do spóźniania się z opłacaniem podatków. Do tej pory płacono według wartości nominalnej a jak wiadomo pieniądze te traciły szybko na swej wartości, co powodowało relatywnie niskie dochody państwa. Dzięki Grabskiemu sytuacja się zmieniła, podatki miały być liczone według złotego miernika opartego na indeksie cen hurtowych. W praktyce zaczęto liczyć je we frankach szwajcarskich przesądzając o parytecie nowej polskiej waluty.

Utworzenie Banku Polskiego umożliwiło przeprowadzenie reformy finansów państwa. Bank był jedyną instytucja, która mogła emitować nową polska walutę, polskiego złotego. Bank został stworzony, jako spółka akcyjna zależny od rządu Rzeczypospolitej. W kwietniu 1924 r. rozpoczęto wymianę pieniądza po kursie 1.8 miliona marek za 1 zł. Kurs nowej polskiej waluty do dolara wynosił 1 dolar do 5.18 zł.  Reforma walutowa Grabskiego odbyła się bez pomocy zewnętrznej.

„Podstawą zdrowego rozwoju życia gospodarczego oraz siły finansowania państwa jest zdrowa i silna waluta. W celu jej stworzenia i zachowania całe społeczeństwo musi ponosić znaczne ofiary” – Władysław Grabski

W 1925 r. podpisano konkordat oraz uchwalono ustawę o reformie rolnej. Z końcem tego roku Grabski podał się do dymisji i nigdy więcej nie powrócił do czynnej polityki.

Władysław Grabski zmarł 1 marca 1938. Był wybitną postacią, społecznikiem oraz narodowcem związanym z obozem narodowym. Reforma walutowa, jaką przeprowadził Władysław Grabski miała takie same znaczenie dla odrodzonej Rzeczypospolitej, jakie miała w sferze militarnej wygrana Polski w bitwie warszawskiej.

W poniższym linku przedstawiam Państwu kilka archiwalnych audycji radiowych Polskiego Radia dotyczących Władysława Grabskiego.

https://www.polskieradio.pl/68/787/Tag/22394

Piotr G. Żurek – Ruch Narodowy

PS.

Jako członek Ruchu Narodowego chciałbym Państwu również przedstawić program polityczny Ruchu Narodowego, godnego spadkobiercę przedwojennej Narodowej Demokracji, której przedstawicielem był Władysław Grabski.

http://ruchnarodowy.net/wp-content/uploads/Program-Ruchu-Narodowego.pdf

Materiał można również znaleźć na moim blogu

https://crusader1973.blogspot.com 

oraz na

https://www.salon24.pl